3 มกราคม 2549 04:20 น.
ปากกาขนนก
. สิ่งที่ร้อยเรียง
เปรียบเหมือนดั่งเสียง ที่มาจากใจ
ขอบอกกันเธอ ไม่ว่าอยู่ไหน
ไม่ว่ามีใคร แต่ฉันรักเธอ
นับจากนาที
แรกฉันนั้นมี ความรักเสมอ
คือรักที่สวย สดใสเมื่อเจอ
คือรักของเธอ คนนี้ที่รอ
ไม่ว่าเวลา
นั้นจะนำพา ความไม่ชอบคอ
ระหว่างเรานั้น ฉันไม่เคยขอ
เพราะฉันนั้นพอ ใจที่จะทน
แม้นเธอจะจาก
จะต้องพลักพลาก จากกันกี่หน
ฉันเองก็พร้อม ที่จะอดทน
ฉันไม่เคยสน เพราะรักเธอไง
สัญญานะเธอ
สิ่งที่จะเจอ ล้วนกลั่นจากใจ
ไม่ว่าเธอทิ้ง ขว้างมันออกไป
ยืนยันว่าใจ นี้เป็นของเธอ
จวบจนชีวิต
รวบทั้งดวงจิต ที่ยังพร่ำเพ้อ
จะลาจากโลก ที่เราพบเจอ
ก็ขอบอกเธอ ฉันยังรอคอย
ที่จะเริ่มรัก
เริ่มได้รู้จัก เริ่มได้เรียงร้อย
ในทุกชาติภพ ตัวฉันจะคอย
ให้เธอใช้สอย ขอดูแลเธอ
2 มกราคม 2549 23:00 น.
ปากกาขนนก
ลม...ลมพัดพาซึ่งความรัก
ลม...ลมพัดความรู้จักมาจากไหน
ลม...ลมพัดเอาความเหงาจากหัวใจ
ลม...ลมพัดมาแล้วอย่าไปได้ไหมลม
ลม...ลมพัดพาความสุขสม
ลม...ลมพัดพาความสุขสรร
ลม...ลมพัดให้เรานั้นรักกัน
ลม...ลมพัดให้ฉันนั้นรักเธอ
ลม...ลมพัดพาความสุขนั้นมาให้
ลม...ลมพัดมันจากไปในไม่ช้า
ลม...ลมพัดมาทั้งรอยยิ้มและน้ำตา
ลม...ลมพัดมาขอให้มีแต่สิ่งดีแล้วจงอย่าจากไป
หน้าส่วนตัว
1016
