20 เมษายน 2547 23:00 น.
ปันฝัน
สิ้นสุดกันทีกับความรักครั้งนี้
ความรักที่มีแต่ความเจ็บปวดรวดร้าว
ความรักที่เป็นเหมือนดั่งดวงดาว
แต่เป็นความรักที่ส่องสกาวแล้วดับไปในพริบตา
เธอ...คนที่ทำให้ฉันรัก
เธอ...คนที่ทำฉันอกหักได้
เธอ...คนที่ทำฉันเจ็บหัวใจ
เธอ...คนที่เค้นน้ำตาให้ไหลโดนมันต้องสั่งมัน
พอใจหรือยังกับสิ่งที่เธอทำกับฉัน
โกหกหลอกลวงกัน เธอทำไปได้
คำที่พร่ำบอกว่าทั้งรัก คิดถึง จน ห่วงใย
ไหนล่ะไหน ไม่เห็นจะจริงซักเรื่องเดียว
เจ็บ เจ็บ เจ็บปวด
หัวใจฉันปวด รวดร้าว แตกสลาย
แม้จะไม่มีคำพูดคำลาว่าขอจากไกล
แต่ที่เธอทำ มันก็กระซิบบอกไว้ ว่าฉันขอจากลา
น้ำตาเอ่อล้นเป็นสาย
เหมือนฉันจะเป็น เหมือนฉันจะตาย ให้ได้
แต่คิดไป คิดไปแล้ว ก็ไม่เห็นเสียใจ
แค่เสียดาย เสียดาย ทุกอย่างที่เสียให้มัน
เอาเถอะ...ไหนๆก็จบลง
ต่อแต่นี้คงไม่มีเธอมากวนใจฉันได้
ดีแล้ว ที่เลิกกับได้เร็วไว
เพราะถ้านานกว่านี้ ใจฉันคงรับไม่ไหว ใจคงเจ็บอีกนาน
บทเรียนครั้งนี้สอนให้จำ
ไม่มีใครจริงใจเท่าตัวเรา ไม่มีอีกแล้ว
บทเรียนครั้งใหม่ จะไม่ขอหวานแหวว
ขอเป็นเด็กแนวๆ แนวที่จริงใจ
เอาเถอะมันผ่านไปแล้ว
ถึงตอนนี้ฉันคงไม่ปิดใจไม่ให้ใครเข้ามา
เพราะขืนอยู่คนเดียวมากๆคงเป็นบ้า
ใครก็ได้ช่วยมารับรักฉันที
+ - + - + - + - + - + - + - + - + - +
20 เมษายน 2547 22:39 น.
ปันฝัน
ถ้าฉันมีชีวิตไม่น่าจดจำในทุกวัน
ฉันขอที่จะฝันอะไรได้ไหม
ขอฉันฝันว่าได้เจอแต่สิ่งดีดีอยู่ร่ำไป
ขออย่าได้พบพานกับเรื่องเลวร้ายอีกเลย
- - - - - - - - - -
แต่โลกความจริงมันก็ต้องมีแต่ความจริงอยู่วันยันค่ำ
มัวแต่จะพร่ำจะเพ้อคงไม่ได้
สิ่งที่ฉันมีตอนนี้ คือ ตัวและหัวใจ
บวกกับน้ำตาที่หลั่งไหลไปพร้อมกับการเดินทางของกาลเวลา
- - - - - - - - - -
ที่ฉันอยากจะฝัน...ฉันมีเหตุผล
เพราะเหนื่อยล้าเหลือจะทนจะทานได้
นี่ฉันเป็นหัวหลักหัวตอหรือไง
ทุกคนมองข้ามฉันไป...เหมือนฉันไร้ตัวตน
- - - - - - - - - -
ฉันเป็นคน เป็นมนุษย์ มีจิตใจ
ใช่ว่าจะไม่สะทกสะท้านกับเรื่องบ้าๆ
แต่บางทีฉันก็เลือกที่จะทำ...ทำเฉยชา
เพราะบางทีการไม่รู้สึกรู้สา...คงดีกว่าถ้ารู้แล้วต้องตายทั้งเป็น
- - - - - - - - - -
หน้าส่วนตัว
543
