19 กรกฎาคม 2550 01:12 น.
ปักษาสวรรค์
กว่าจะได้ ครอบครอง ของสิ่งนี้
เสียสิ่งที่ สุดรัก สุดหวงแหน
เสียทุกสิ่ง ทิ้งทุกอย่าง มาต่างแดน
เพื่อเป็นแฟน ร่วมคู่ อยู่กับคุณ
ทิ้งพ่อแม่ ทิ้งบ้าน ตำนานเก่า
ทิ้งยุ้งข้าว วัวควาย ที่ใต้ถุน
ทิ้งความดี เป็นเสเพล เนรคุณ
ลืมใบบุญ ร่มโพธิ์ ที่โตมา
หันหลังให้ ประเพณี ที่สืบเนื่อง
มาฝันเฟื่อง กับความรัก ในดงป่า
สลัดคราบ ความเป็นคน ดั้นด้นมา
เป็นทาสข้า รับใช้ ให้สามี
เทิดทูนรัก มัวเมา ตาเราบอด
กินเกลือทอด น้ำกระบวย กล้วยเป็นหวี
กว่ารู้สึก สำนึกได้ ก็หลายปี
ลูกสามสี่ ล้อมหน้าหลัง นั่งพุงโร
คิดถึงพ่อ คิดถึงแม่ แต่เก่าก่อน
คอยสั่งสอน แนะนำ ทำโมโห
ประชดประ- ชันวางท่า ว่าข้าโต
พอพ้นโผล่ เหนือน้ำ ก็ย่ามใจ
แม่ว่านิด พ่อว่าหน่อย คอยแต่โกรธ
โมเมโทษ พ่อแม่กัก- ขังตัวไว้
พอได้ท่า หอบผ่อนผ้า มาเสียไกล
กระหยิ่มใจ ว่าได้ดี สามีตน
ใส่เสื้อโหล น้อยค่า นุ่งผ้าถุง
แบกกระบุง หาบดิน กินน้ำฝน
มือไม้ด้าน ส้นแตกดำ ต้องจำทน
จะร้องบ่น ร่ำไห้ ให้ใครฟัง
อยากพาหลาน ไปกราบ ตายายนัก
กลัวถูกผลัก พ่อแม่เมิน เดินหันหลัง
อยากไปขอ ขะมา ยายตาจัง
กลัวไม่ฟัง ไม่ให้ อภัยตน
ลูกสำนึก บุญคุณ ทูลกระหม่อม
แม่ถนอม ลูกอย่างไร ไม่เคยสน
รู้สึกได้ เมื่อลูกมี สามสี่คน
ว่าน้ำมนต์ ที่ขลังแท้...(คือ)...พ่อแม่เอย.
19 กรกฎาคม 2550 00:41 น.
ปักษาสวรรค์
เสี้ยวนาที ห่างเสียง สำเนียงพี่
เสี้ยวนาที ห่างเสียง สำเนียงหวาน
เสี้ยวนาที ที่เราสอง ต้องห่างกัน
เพียงเสี้ยววัน วิปโยค โศกอาดูร
เสี้ยวเวลา นาที ที่ไกลห่าง
แสนอ้างว้าง สุขคลาย มลายสูญ
คิดถึงพี่ ทุกนาที ทวีคูณ
รักเพิ่มพูน ขึ้นทุกเมื่อ มากเหลือเกิน.
17 กรกฎาคม 2550 03:02 น.
ปักษาสวรรค์
ส่งรักจริง จากหญิงซื่อ ผู้ถือสัตย์
ทะยานลัด ข้ามขอบฟ้า มาที่นี่
มอบกลางใจ ชายประเสริฐ เลิศวจี
จะขยี้ หรือขย้ำ ก็ตามใจ
รักวันนี้ วันไหน ก็ใหญ่ยิ่ง
เป็นรักแท้ รักจริง ที่ยิ่งใหญ่
รักแสนรัก หวงแสนหวง ดั่งดวงใจ
มั่นคงไป ตราบฟ้าดิน สิ้นเวลา.
17 กรกฎาคม 2550 02:55 น.
ปักษาสวรรค์
สายแห่งธาร กาลเวลา พัดพาผ่าน
แลเนิ่นนาน ดังหลับฝัน ค่อยผ่านพ้น
จากคิมหันต์ วสันต- ฤดูดล
สายลมฝน พลันเปลี่ยนกลับ รับเหมันต์
หากความรัก จะเปรียบดั่ง ฤดูว่า
จับดวงจิต ติดดวงตา อุราฉัน
ทั้งจิตหน่วง คนึงหา ทุกคืนวัน
อยากอยู่ใกล้ เธอนั้น ทุกวันคืน
จันทร์เห็นดวง ดารา ยามฟ้าค่ำ
ชายหาดงาม ยังดื่มด่ำ พบเจอคลื่น
ต่างเรียงร้อย ถ้อยคำรัก จักยั่งยืน
มิแปรเปลี่ยน เป็นอื่น ทุกคืนวัน
เจ้าจะเห็น ดวงใจพี่ หรือเปล่าหนอ
ที่เฝ้ารอ พบหน้าเจ้า แม้คราวฝัน
เวลาพบ แสนสั้นนัก ต้องจากกัน
ทุกทุกวัน แสนห่วงหา และอาวรณ์.
14 กรกฎาคม 2550 15:27 น.
ปักษาสวรรค์
ดุจไม้คู่ ยืนต้นอยู่ เป็นคู่สม
ยามแรงลม ต้องยอดกิ่ง ระวิงไหว
วายุพัด สะบัดโบก ลู่กิ่งใบ
ยะโยกไหว ยะยักเยื้อง ขยับตามฯ
กิ่งเกี่ยวกิ่ง บ้างเกี่ยวต้น กระหวัดกอด
พร่ำเสียงพรอด กระส่ำสันต์ จนยามสาม
วลาหก หมึนมัว รัวคำราม
พลันสายน้ำ หลั่งไหล ระรวย.....ระริน.
หน้าส่วนตัว
1981
