13 กรกฎาคม 2550 23:23 น.
ปักษาสวรรค์
สองดวงใจ ผูกพัน มั่นคงนัก
สองใจรัก ภักดีมั่น ไม่หวั่นไหว
สองดวงจิต สนิทนัก ปักฤทัย
สองร่างกาย รอผูกพัน วันพบเจอ
แม้จะห่าง แค่ไหน ไกลสุดกู่
โปรดรับรู้ ใจหนึ่ง (คิดถึง)เสมอ
รักรักรัก รักล้น จนละเมอ
ว่ามีเธอ เคียงข้าง ไม่ห่างกาย
จะวันนี้ วันไหน ก็ไม่หวั่น
รักของฉัน จะคงอยู่ ไม่รู้หาย
รักรักรัก รักแน่ ไม่แพ้ใคร
รักมากมาย รักมุ่งมั่น ฉันรักเธอ
คิดคิดคิด คิดถึง จึงเรียกหา
โอ้เธอจ๋า ฉันคิด - ถึงเสมอ
คิดคิดคิด คิดถึงมาก อยากพบเธอ
คิดคิดคิด คิดถึงเธอ ตลอดกาล
หากเธอถาม ว่าหวั่นไหม ในความรัก
ฉันก็จักตอบ ด้วยเสียง สำเนียงหวาน
ว่าไม่หวั่น ไม่ท้อ ไม่ทรมาน
กี่กัปป์กัลป์ รอเธออยู่ ไม่รู้คลาย
แม้โลกแตก แยกเป็นเสี่ยง ไม่เบี่ยงรัก
จะขอภัก - ดีมั่น ไม่หวั่นไหว
รักรักรัก รักแน่ รู้แก่ใจ
ไม่รักใคร นอกจากพี่ นี้แน่นอน
ทะเลลด หดหายจน แห้งเหือด
หรือจะเดือด บ้าคลั่ง พังสิงขร
รักของฉัน ก็มั่นแน่น ไม่แคลนคลอน
แม้ม้วยมรณ์ วิญญานภักดิ์ รักแต่เธอ.
13 กรกฎาคม 2550 01:38 น.
ปักษาสวรรค์
ทั้งร้อยพัน บุปผชาติ กลิ่นหอม
ยีเย้ายวน ภมรยอม แม้ชีพ
คราเคล้าคลึง หานึกถึง ชีพสิ้น
เพียงดมดอม เกลือกกลั้วกาย ไป่สนสิ้น ชีวาฯ
เหมือนนางหนึ่ง งามใจ ภมรพี่
สุวพัชร กัญญาแก้ว ห่อนหา
เพียงยินนาม เสนาะโสต หลับฝัน
ผิได้ชม เรียมอาจเหมือน ภมรแม้น ลืมตายฯ
ดั่งหลับฝัน อยู่ในห้วง นิรมิต
กลิ่นกายติด สัมผัสหอม บ่หาย
จวบจนรุ่ง สุรีย์แสง นภาผ่อง
เหมือนหนุนเนื้อ นวลน้อง อุ่นไออก พิมพ์พยอมฯ
ระร้อยรัก ระรินไล้ อิงแอบ
นาสิกแนบ ปรางค์นวล นางหอม
พลางพรมจูบ เกี้ยวเกี่ยวกอด สรรพางค์
ระรวยรื่น รมณ์ยารัก ไป่รู้ ลืมเลือนฯ
สลักเอย สลักจิต ใจพี่
ด้วยรักเจ้า สลักนี้ ใจเหมือน
ถึงแม้ชีพ ม้วยมรณ์ บ่ไถ่ถอน รักได้
รักสุ กำซาบซ่าน สรรพสิ้น อินทรีย์ฯ
เพียงนางเดียว ผูกพันเกี่ยว ใจรัก
เป็นประหนึ่ง เพชรสลัก ชีพนี้
ความรักใด มิอาจกล้ำ กำแหงหาญ
ให้รักห่าง สุวพัชรผู้ ภรรยา พี่เอยฯ.
13 กรกฎาคม 2550 00:32 น.
ปักษาสวรรค์
รู้ทั้งรู้ ว่ารัก มากแค่ไหน
แต่ก็ไม่ เท่าวัน นี้ที่รู้สึก
มันมากมาย เกินกล่าวย้ำ ถลำลึก
ความรู้สึก แสนห่วงหา และอาทร
ทุกข์แทนได้ จะทุกข์แทน อย่างแม่นมั่น
จะแบ่งปัน ทุกข์กายใจ ช่วยถ่ายถอน
จะร่วมเป็น ร่วมตาย ไม่คลายคลอน
จะร่วมหมอน เคียงข้าง จนวางวาย.
หน้าส่วนตัว
1297
