28 พฤศจิกายน 2548 11:16 น.
ปักษาวายุ
เขียนใจ..ให้เป็นเพลง
ฝากถึงเธอคนดีของหัวใจ
เพื่อตอบแทนความห่วงใยที่ให้ฉัน
ฝากถึงเธอคือคนเดียวที่สำคัญ
ความสัมพันธ์สื่อเป็นเพลงจากข้างใน
เพลงที่หวังวาดให้ดีดั่งรู้สึก
เพลงที่หวังให้ซึ้งลึกกว่าเพลงไหน
เพลงที่หวังให้ติดตรึงในหัวใจ
เพลงที่หวังสื่อความนัยไปแสนนาน
ในที่สุดได้แค่เพียงเท่านี้เอง
ทั้งที่หวังให้เป็นเพลงสุดแสนหวาน
มีแค่คำซ้ำไปมาน่ารำคาญ
เธอได้อ่านคงเมินหนีไม่สนใจ
สารภาพว่าได้เพียงเท่านี้เอง
เขียนบทเพลงบรรเลงจบคงไม่ไหว
วอนอย่าโกรธโทษคำซ้ำมาซ้ำไป
เหมือนเพ้อเจ้อรับรองได้จริงทุกคำ
เพลงพิเศษจากหัวใจแต่งให้เธอ
เหมือนเพ้อเจ้อฟังได้พอขำขำ
แม้ตั้งใจบรรจงเขียนทุกความทรงจำ
???เพลงอะไรมีแต่คำว่า...รัก???
เฮ้อ...น้ำเน่าอีกแล้วครับทั่น...อย่าว่ากันเน้อ อิอิอิ
23 พฤศจิกายน 2548 12:12 น.
ปักษาวายุ
ปักษาวายุ
กล่าวเกริ่นนำตำนานชื่อที่เป็นมา
คือปักษาวายุนามตามที่เห็น
แหล่งที่มาพาที่ไปไม่ซ่อนเร้น
หากใจเย็นลองอ่านตามความถัดไป
อันปักษาแปลตามตัวคือวิหค
นั่นคือนกจ้าวแห่งฟ้าถลาไหล
ชอบอิสระโผผกผินบินตามใจ
คงเปรียบได้ดั่งตัวเราช่างเข้ากัน
อันวายุคือคำเทียบเปรียบสายลม
กระพือพรมทั่วแห่งหนพัดผ่านผัน
อิสระคล่องเคลื่อนพลิ้วไหวไร้เทียมทัน
ขอเปรียบกันว่าสายลมคือผมไง
กล่าวเกริ่นนำกันไปแล้วแหล่งที่มา
อยากทราบว่าท่านทั้งหลายต่างกันไหม
ต้นคำนามตามที่มาแหล่งที่ไป
นามนั้นไซร้พวกท่านได้แต่ใดมา
หวัดดีครับทุกท่าน ความจริงที่แต่งกลอนนี้ขึ้นมาก็แค่ความอยากรู้เป็นหลักคับ คือสงสัยว่าท่านทุกคนเนี่ย เมื่อต้องคิดนามปากกาแฝงตัวเข้ามาในบ้านกลอนแห่งนี้ ชื่อเหล่านั้นมีที่มาที่ไปไหมหนอ อิอิ แค่อยากรู้ แค่ถามดู
ปล.ที่จริงผมตั้งเป็นกระทู้ไว้ด้วยเช่นกันครับแต่กลัวบางคนไม่ได้แวะไปดูเลยใส่กลอนมาประเคนให้ถึงที่นี่ครับ ขอบคุณคร้าบ
22 พฤศจิกายน 2548 12:52 น.
ปักษาวายุ
โลกนี้...มีความหมาย
โลกใบนี้มีความหมายสักเพียงไหน
อยู่ที่ใจเปิดรับสิ่งที่เห็น
หากใจบอดเสียแล้วคงยากเย็น
สิ่งที่เป็นอาจไม่ดีเสมอไป
กุหลาบแดงงามสดใสใครก็รู้
ลองถามดูคนอกหักชอบบ้างไหม
คำตอบคือยิ่งมองเห็นยิ่งช้ำใจ
ถามทำไมกุหลาบแดงไม่ต้องการ
สายน้ำตกเพลงนกร้องท้องฟ้าใส
ถามใครใครก็ว่างามสามผสาน
เพียงคนหนึ่งคำตอบคือน่ารำคาญ
แค่ปวดหัวเพราะเรื่องงานก็มากพอ
บทประพันธ์อันงดงามตามอักษร
อีกโคลงกลอนกาพย์ฉันท์คล้องกันหนอ
ถามบางคนกลับทัดทานคร้านเออออ
กล่าวตัดพ้อแค่เพ้อฝันกันเรื่อยไป
แสงตะวันเริ่มอรุณอบอุ่นกาย
สายลมหนาวเย็นสบายชวนหลงไหล
ลองถามดูคนตื่นสายชอบหรือไม่
ดีอย่างไรหรือตอนเช้าเขาตอบมา
ลองเปิดใจรับสิ่งใหม่ให้ชีวิต
ลองเปลี่ยนแปลงมุมความคิดจิตค้นหา
ลองใจเย็นมองทบทวนดูสักครา
อาจพบว่า" โลกใบนี้ ช่างงดงาม "
20 พฤศจิกายน 2548 18:18 น.
ปักษาวายุ
นิรันดร
นิรันดร์กาลนานนับเกินขับขาน
ระลึกจารวารวันอสงไขย
บอกความจริงยิ่งแท้แน่ความนัย
สรรพสิ่งใดไม่อยู่ทนจนชั่วกัลป์
สุริยันต์จันทร์ฉายรายเรืองรอง
แรงรัศมีสีทองผ่องผุดผัน
แม้ยิ่งใหญ่ไม่อาจอยู่คู่นิรันดร์
จักมีวันสิ้นสูญอาดูรใจ
มหาสมุทรกว้างใหญ่ไกลสายตา
เพียงมีเส้นขอบฟ้ามาขัดไว้
ดูแคบคับกระชับลงในทันใด
นับอะไรจึงเทียบเปรียบนิรันดร์
ธรรมชาติวางวาดไว้ให้ความจริง
คือทุกสิ่งไม่จีรังยังแปรผัน
แต่สิ่งหนึ่งนับเว้นไว้มหัศจรรย์
คือความรักจักสร้างสรรค์จากหัวใจ
หัวใจข้ามีไว้ให้เธอครอง
ความรักข้าไม่มีสองอย่าสงสัย
นิรันตรนานเนิ่นนักประจักษ์ใจ
รักนี้ไซร้นานกว่านั้นข้าสัญญา
12 พฤศจิกายน 2548 09:51 น.
ปักษาวายุ
เก็บใจ...ใส่กุญแจ
นับจากวันเธอฉันจำจากไกล
คือหัวใจดวงนี้ร้องเรียกหา
เฝ้านับคืนฟื้นรอวันเธอกลับมา
ผ่านเวลานับเป็นปีที่ห่างกัน
สุดปลายฟ้าเฝ้ามองไปใจเลื่อนลอย
ยังมั่นคงเฝ้าคอยไม่แปรผัน
เพียงคำหนึ่งเธอกล่าวอ้อนก่อนจากกัน
รอคำนั้นเมื่อถึงวันเธอกลับมา
ก็เพราะคิดถึงใจมันยังรัก
แค่อยากให้รู้นักว่าห่วงหา
ตื่นพร่ำเพ้อหลับยังฝันอยู่ทุกครา
ดั่งเวลาหยุดนิ่งไปไม่หมุนวน
แม้พานพบผู้คนสักเท่าไร
เก็บหัวใจใส่กุญแจแก้สับสน
รอหนึ่งคำนำเฉลยจากบางคน
บันดาลดลคำว่ารักประจักษ์ใจ
คือวันนี้วันที่ฉันได้พบเจอ
คือตัวเธอกลับคืนมาไม่ไปไหน
แค่คำเดียวเพียงเท่านั้นให้ชื่นใจ
พูดได้ไหม"ยังรักฉัน"เท่านั้นพอ
ก็เพราะคิดถึงใจมันยังรัก รักเธอไม่คลาย เก็บใจดวงนี้ใส่กุญแจไว้ ไม่เคยให้ใครเข้ามา อยากจะฟังนักบอกว่ารักฉัน รักเหมือนที่เคย แค่เท่านั้น ถ้าเธอเฉลย พูดมาเลยซักคำว่ายังรักกัน
ป.ล.ฝากเอาไว้ให้อ่านกันครับผมอาจจะไม่ได้เข้ามาตวัดนิ้วพิมพ์กลอนอีกพักใหญ่นึงเรยหละคับ คิดถึงกันบ้างนะคับ ฮือๆๆๆๆๆ
หน้าส่วนตัว
1250
