20 มกราคม 2549 21:47 น.
ปักปลายฝัน
ความรู้สึกไหวหวั่นพลันเลือนหาย
ไปกับสายลมพลิ้วปลิวไสว
เสียงเกลียวคลื่นกระทบเรือดุจดวงใจ
นกร้องไปครรลองทำนองเพลง
มือเธอแตะมือฉันแนบสองรัก
คอยทอถักสายใยไม่หวั่นเกรง
แม้ยืนบนไททานิคที่โคลงเคลง
แต่ใจเรายังบรรเลงไม่เปลี่ยนไป
เพียงเรียงร้อยเสียงสร้อยถ้อยคำหวาน
เพียงเธอสานไมตรีจิตคิดหลงใหล
เพียงเธออยู่ข้างเคียงคอยชิดใกล้
เพียงสองใจรวมเป็นหนึ่งตรึงสองเรา
ในวันนี้ฉันมีเธออยู่เคียงข้าง
เราจะสร้างความสุขไร้โศกเศร้า
วันข้างหน้าเป็นเช่นไรจะไม่เดา
คอยเรียนรู้และขัดเกลาฉันและเธอ
๒o มกราคม ๒๕๔๙
หน้าส่วนตัว
970
