25 มิถุนายน 2545 19:57 น.
ปักกิ่ง
แด่พี่ชายผู้จากไกล
น้องสาวคนนี้ยังรักยังห่วงใยเสมอ
เธอคนดีจากไปใจยังละเมอ.....
ถึงแต่เธอผู้นั้น.......ผู้เดียว....
อยากจะย้อนวันเวลาได้......
อยากจะกลับไปที่ตรงนั้น......
อยากจะบอกว่า รักนะ รักนิรันดร์.......
แต่เมื่อจะเอ่ยคำๆนั้นก็...สายเกิน.......
พี่ชายจากไปไม่หวนกลับ..........
ขอพี่หลับให้สบาย.....ณ. ที่แห่งนั้น
ส่วนน้องสาวคนนี้.ขอเก็บสิ่งดีๆที่เคย...ผูกพัน...
เก็บถ้อยคำนิรันดร์ ฉันรักเธอ
เก็ยวันเวลาเก่าๆ....เก็บมาเล่าความรู้สึกที่มีค่า.......เก็บไว้ตรึงตรา.....จะไม่ลืมว่า.........รักพี่ชาย.........จาก.........แอ๋ว..........เด็กคอม.......
จะไม่ร้องไห้........ให้ใครเห็นน้ำตา.....
24 มิถุนายน 2545 19:42 น.
ปักกิ่ง
คิดถึงคนไกล........
เธอจะรู้บ้างไหมเวลานี้.......
เรียนกฎหมายน่าเบื่อสิ้นดี...
ว้า....แย่จังวันนี้.....แย่ใจ
คิดถึงมากมาย......
อยากไปอยู่ใกล้ๆ....อยากเห็นหน้า.......
แต่ก็ทำไม่ได้......เพราะที่หมายไกลลับตา
จึงได้แต่ส่ง..หัวใจ..ลัดฟ้า...ไปหาเธอ...
เธอจะทำอะไรอยู่ตอนนี้
จะคิดถึงฉันสักนาที....บ้างไหม
เป็นห่วงคนทางนี้รึเปล่า.เมื่อเราห่างไกล
แต่สำหรับฉันเพียงเสี้ยวลมหายใจ...ไม่ลืมเธอ
รักเธอนะ.....
และจะรักจนกว่า......จะรักต่อไปได้
ถึงมันจะไม่มาก....ไม่น้อย....แต่จะเติมรักบ่อยๆค่อยเป็นค่อยไป....
แล้วกาลเวลาจะพิสูจน์ได้...ว่ารักของฉันไม่เคยจืดจาง....
ฉันไม่ใช่ผู้หญิงหวาน......
อาจไม่ใช่นางฟ้าในนิทาน...อย่างที่เธอคิดฝัน
แต่สำหรับ.....ความรัก.....จริงใจ....ห่วงใย...ผูกพัน....
ทั้งหมดในใจนั้น...ฉันให้เธอ
.ก็มอบสำหรับทุกคนที่มีความรัก......ขณะที่เราคิดถึงใครคนนึงอยู่ตลอดเวลา....เค้าคนนั้นก้คงจะคิดถึงคนอื่นก็เป็นได้......แต่ก็อาจจะมีใครคนนึงที่คิดถึงคุณโดยที่คุณไม่สนใจเลยเช่นกัน...........จาก...แอ๋ว.......เด็กคอม...