31 กรกฎาคม 2547 11:44 น.
ปลาวาฬสีน้ำเงิน
เจ็บลึก..ลึก
รู้สึกหวั่นไหว
มีบ้างที่น้อยใจ
ที่มาส่วนใหญ่ก็เพราะเธอ
ร้องไห้ก็มีบ้าง
อารมณ์อ้างว้างยามพลั้งเผลอ
ยิ้มทั้งน้ำตา..หลับยังละเมอ
ไม่อยากจำเรื่องที่ต้องเจอ ที่ต้องพบมา
เจ็บแต่ไม่อยากจำ
ช้ำซะยิ่งกว่าช้ำ..ยิ่งกว่า
แต่เพราะยังรักและยังศรัทธา
จึงต้องฝืนยิ้มต่อหน้าเหมือนไม่มีอะไร
2 กรกฎาคม 2547 20:51 น.
ปลาวาฬสีน้ำเงิน
วันนี้มันรักไปแล้วทั้งหัวใจ
ก็มีบ้างที่หวั่นที่ไหวในบางครั้ง
แต่ขอเถอะนะ..อย่างน้อยขอให้เชื่อใจกัน
เพราะตั้งแต่วันนั้นในทุกอณูลมหายใจของฉันก็มีเธอทุกวินาที
หากถามว่ารักเพราะอะไร
ที่ยากก็คือไม่เคยเข้าใจความรู้สึกตัวเอง..ตอนนี้
หากจะรักแบบไม่มีเหตุผลไม่ผิดใช่มั้ยคนดี
เพราะไม่ว่าต้องถามตัวเองสักกี่ทีก็ไม่ได้คำตอบอะไร
เอาเป็นว่ารักเพราะรักก็แล้วกัน
คำตอบแค่นี้ที่คนอย่างฉันพอจะหาได้
ไม่มีล้านเหตุผลหมื่นถ้อยคำมาขอหัวใจ
มีเพียงคำเดียวที่ไม่เคยเปลี่ยนไป..รักเพราะรักเธอ
หน้าส่วนตัว
1025
