9 มีนาคม 2548 18:19 น.
ปลาวาฬสีน้ำเงิน
โลกนี้ยังมีผู้คนอีกมาก
และก็คงไม่ยากหากเธอจะไปจากฉัน
เวลาอาจทำหลายอย่างเปลี่ยนไป แค่ไม่มั่นใจกับความผูกพัน
วันนี้เธอยังรักกัน แต่พรุ่งนี้อาจเปลี่ยนผัน เธออาจเปลี่ยนใจ
ฉันแค่กลัวกับความรู้สึกที่ต้องพบเจอ
เพราะฉันเองก็ไม่รู้ว่าเธอจะรักกันถึงเมื่อไหร่
ฉันแค่กังวลเวลาที่เราสองคนต้องห่างไกล
เพราะเรื่องราวมากมายทำให้ฉันหวั่นไหวในทุก..ทุกที
ฉันแค่อยากได้ยินคำยืนยัน
ไม่ว่าเรื่องจริงหรือความฝันฉันจะมีเธออยู่ตรงนี้
ฉันแค่อยากได้ยินสักคำว่าจะไม่เปลี่ยนไปคนดี
เพราะแค่อยากมั่นใจกับความรู้สึกที่มี...ว่ามั่นคง
21 มกราคม 2548 19:12 น.
ปลาวาฬสีน้ำเงิน
อยากเก็บเอาไว้...น้ำตา
เพื่อเป็นบทเรียนให้รู้ว่าเคยช้ำมามากแค่ไหน
เรื่องราวต่าง..ต่าง นา..นา ที่ผ่านมาคือความเสียใจ
หลังจากนี้ต้องปล่อยมันไป..ทิ้งไว้กับกาลเวลา
ยังมีบทเรียนให้เรียนอีกมาก
นอกเหนือจากเรื่องราวซ้ำซากยังมีบางอย่างที่น่าค้นหา
ชีวิตยังต้องเดินไป อย่าให้ต้องฉุดไว้ด้วยเรื่องราวที่ผ่านมา
เพราะถ้าหากไม่ก้าว จะรู้มั้ยว่าหนทางข้างหน้า..งดงามเพียงใด
11 มกราคม 2548 18:51 น.
ปลาวาฬสีน้ำเงิน
ใต้ฟ้าเดียวดาย
แม้มีผู้คนมากมาย แต่ฉันก็ยังเหงา
แผ่นฟ้ากว้างแต่เหมือนมีแค่สายลมบางเบา
ทั้งๆที่บางครั้งคนเราก็ต้องการใครเคียงข้างกัน
เดินไปเรื่อย..เรื่อย
สายลมพัดเฉื่อย..เฉื่อยมาปะทะตัวฉัน
ลมหนาวไม่เคยอุ่น แดดร้อนแรงไม่เคยเปลี่ยนไปสักวัน
ดูเหมือนว่าฉันจะชินชากับบรรยากาศแบบนั้นที่มี
จากวันนี้มีเธอเข้ามา
ท้องฟ้าก็ยังสีฟ้า แต่มันไม่คุ้นตากับเรื่องราวแบบนี้
แบบที่มีใครมาห่วงกัน คอยดูแลกันทุก..ทุกนาที
แต่มันก็รู้สึกดี ถึงแม้มันจะแปลกไป
อาจมีบางครั้งที่ต้องเดียวดาย
แต่แสงแดดอ่อนยามสายก็ยังอ่อนโยนกว่าวันไหน..ไหน
วันคืนหนาวเหน็บก็ยังอบอุ่นกว่าวันใด..ใด
และจากไม่เคยมีใคร ก็เปลี่ยนไปได้...เพราะมีเธอ
หลายๆครั้งที่นฉันต้องถามตัวเองเหมือนกันว่ามันถูกแล้วหรอที่เธอมาอยู่ตรงนี้ ทั้งๆที่ยังมีผู้คนอีกมากมาย ที่ดีกว่าฉัน มันรู้สึกผิดในทุกๆครั้ง รู้สึกผิดอยู่เสมอ ถ้าเป็นเค้าคนนั้น เธอคงไม่ต้องเป็นอย่างนี้หรอกนะ ไม่ต้องมาลำบากใจกับคนอย่างฉัน ... แต่ก็ขอบคุณจริงๆที่ทำให้ฉันเข้าใจอะไรๆมากขึ้น และสุดท้าย
...ขอบคุณที่มีเธอ...
15 ธันวาคม 2547 19:11 น.
ปลาวาฬสีน้ำเงิน
บอกกับตัวเองทุก..ทุกที
ชีวิตต้องมีผิดหวังบ้าง..บางหน
เป็นแบบฝึกหัดทดสอบหัวใจคน
แต่ก็ต้องถามตัวเองว่าต้องทน..อีกนานเท่าไร
เมื่อทุ่มเทไปหมดอย่างนี้
แต่สิ่งที่ได้กลับมามีเพียงรอยหม่นไหม้
ไม่ได้เรียกร้องถึงคืนวันที่ต้องเสียไป
แค่อยากถามถึงหัวใจว่าเจ็บมากมั้ยในวันที่เสียน้ำตา
ในเมื่อวันนี้มันอ่อนแอ
ก็อยากจะพักความเป็นผู้แพ้ในวันอ่อนล้า
ขออยู่นิ่งเพียงลำพังทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมา
เพื่อตอบคำถามของตัวเองที่ว่า เข็ดหรือยัง
ไม่อยากหยุด แต่ก็ไปไม่ไหว
1 คนก็มี 1 หัวใจที่ไม่อยากให้จมไว้กับความหลัง
อยากโยนทิ้งเรื่องราวที่ผิดพลาด ปล่อยวาง..ช่างมัน
และในส่วนลึกของใจก็ยังแอบหวังว่าสักวัน..ฝันจะเป็นจริง
เราผิดหวังในวันนี้ เพื่อที่จะได้รู้ถึงคุณค่าของความสำเร็จในวันต่อๆไป ผู้คนมากมายที่ต้องผิดหวัง เราจะเป็นกำลังใจให้กันนะคะ
25 ตุลาคม 2547 17:53 น.
ปลาวาฬสีน้ำเงิน
ฟ้าช่างเหงา ดาวช่างหม่น
ฉันก็เป็นอีกคนบนโลกใบนี้
ทุกๆอย่างก็ยังเดิมๆไม่เปลี่ยนไปสักที
ก็คงมีแต่ความเหงาที่เพิ่มทวีทุกๆเวลา
ลมพัดเย็นๆ ทำให้ใจสั่น
น้ำตาหยดอุ่นๆเป็นเพื่อนฉันในวันอ่อนล้า
ฉันนั่งมองออกไปอย่างเดียวดาย และยิ้มให้กับจันทรา
ทุกอย่างบนท้องฟ้า ยังอยู่กับฉันในวันไม่มีใคร
หลับตาลงช้าๆ ตรงที่เก่าๆ
น้ำตาหยดแล้วหยดเล่ายังไม่หยุดไหล
สายลมที่พัดมา ยังย้ำเตือนกับคำถามที่ว่า ต้องเหงาอีกนานเท่าไร
หรือต้องอยู่อย่างนี้ตลอดไป อยู่อย่างไม่มีใครใครสักคน
นึกถึงเวลาที่ต้องนั่งอยู่คนเดียว ทั้งๆที่บนโลกนี้มีผู้คนมากมาย แต่ฉันกลับต้องรู้สึกว่า ฉันไม่มีใครสักคน น้ำตาที่ต้องไหลอย่างไม่มีสาเหตุ ทำให้ฉันรู้ว่าอย่างน้อยฉันก็ไม่ได้อยู่เพียงลำพัง ฉันยังมีน้ำตา ที่อยู่กับฉัน ความเหงาเมื่อเกิดขึ้นมาเมื่อไหร่ก็ทำให้ฉันคิดอะไรๆได้มากมาย ฉันยังมีพรุ่งนี้ ที่ฉันได้แต่หวังว่ามันจะไม่เหงาเหมือนวันนี้
ขอบคุณโลกใบนี้ และทุกส่วนประกอบ ที่ทำให้ฉันกล้าที่จะก้าวข้ามผ่านคืนเหงาที่ยาวนานดังเช่นคืนนี้
ปลาวาฬสีน้ำเงินบนโลกเหงาๆ
หน้าส่วนตัว
1255
