10 กรกฎาคม 2545 11:14 น.
ปลายสน
โบยบินบนท้องฟ้า
มองลงมายังเบื้องล่าง
ฝ่าฝันอันเวิ้งว้าง
แจ่มกระจ่างในความจริง
งดงามเหนือความคิด
ดั่งเนรมิตทุกสรรพสิ่ง
อยากหยุดโลกไว้ไม่ไหวติง
สนิทนิ่งเช่นนี้ชั่วนิรันดร
หากมีปีกบินได้ดั่งนก
คงผินผกสุขสันต์สโมสร
ระเริงลมชมสายน้ำและนาคร
ไม่รู้เมื่อยเหนื่อยอ่อนหรือรอนแรง
จะบินซับรับอรุณอุ่นวันใหม่
จนเย็นบ่ายตะวันรอนอ่อนลำแสง
จวบจนพลบจบวันพระจันทร์แดง
คงหลงฟ้าจนกว่าแรงจะหมดลง
10 กรกฎาคม 2545 10:47 น.
ปลายสน
ดอกหญ้า....
แม้บางคนอาจจะคิดว่ามันไม่มีค่าอะไรเลย
แต่ในความเป็นจริงนั้น
มันมีค่ามากกว่าที่เราคิด
ดอกหญ้า.....
บางคนมองว่ามันต่ำต้อย
แต่ในความเป็นจริง
มันไม่ได้ต่ำต้อยด้อยค่าอย่างที่เราคิดกัน
ดอกหญ้า.....
แม้ว่าจะไม่สวยงามเลิศลอย
แต่เมื่อนำมาร้อย
ทีละดอก...ทีละดอก
จากดอกหญ้าดอกน้อนๆ ที่ด้อยค่า
ก็กลายเป็นมาลัยดอกหญ้า...ที่มีค่ามากกว่าสิ่งใด
10 กรกฎาคม 2545 09:47 น.
ปลายสน
ผู้ยิ่งใหญ่....ผู้ใหญ่ยิ่ง
ดวงตะวัน.....
บรรดาลบรรดาสรรพสิ่ง
กำหนดกฎเกณฑ์ความเป็นจริง
ใหญ่ยิ่งยังลับกับขอบฟ้า
วันแล้ววันเล่าเจ้าเดินทาง
เหยียบย่างไปทุกหย่อมหญ้า
เร่งสาดลำแสงแห่งเวลา
ดังว่าวารีไม่รีรอ
ดวงตะวัน.....
ดั้นเดินดั้นด้นไม่ย่นย่อ
เย็นย่ำพ้นผ่านเท่านั้นพอ
จักขอพักผ่อนซ่อนเร้นเงา
ยิ่งใหญ่ยิ่งรักษาหน้าที่
จึงมีแสงทองส่องทุกเช้า
ฝากฟ้าเก็บไว้ให้คนเรา
เคารพกฎเกณฑ์เช่นตะวัน
หน้าส่วนตัว
829
