27 ตุลาคม 2545 20:00 น.
ปลายฝัน กัญญาราม
รูปปั้นว่าข้าฯอยู่นี่แรมปีแล้ว
สายลมแผ่วเป็นผ้าห่มหายสั่นหนาว
มีแดดอังอุ่นไอให้ครั้งคราว
มีฝนพราวพร่างชะล้างช่างโสภี
อาศัยอยู่คู่บ้านใหญ่อย่างไทยแท้
มีพ่อแม่คู่ไม้เท้าสร้างข้าฯนี้
ท่านหล่อหลอมถนอมปั้นสรรอย่างดี
เรียงร้อยกี่จินตนาการลงผ่านมือ
แม่ช่างปั้นสรรงานสร้างอย่างสุขุม
มืออ่อนนุ่มนวดดินเหนียวมั่นยึดถือ
เอกลักษณ์สิ่งเดียวที่ท่านสื่อ
ผ่านงานคือความงามตามล้านนา
...ตามห้องหับที่หลับนอนหมอนผ้าห่ม
น่ายลชมชักขึงตึงทั้งผ้า
เตียงไม้ตั้งวางทับสวยด้วยฟูกหนา
คันฉ่องหน้าอันคราคร่ำนำลงวาง
เดินเรื่อยนั่น...ชั้นสองนี่ งามดีนัก
เป็นห้องพักพร่ำพากษ์จากผู้สร้าง
สนนเช่าเหมาราคาสมค่าจ้าง
ให้อยู่ร้างหลายปีนี้ก็เอา
26 ตุลาคม 2545 15:09 น.
ปลายฝัน กัญญาราม
สองข้างทางระหว่างผ่านลานทุ่งกว้าง
ยังรกร้างรุงรังกำบังหญ้า
ตัดกับสีครามทองผ่องอ่อนฟ้า
ไอหมอกลาโรยลับกับปลายใบ
อารมณ์ค่อยปล่อยวางอย่างสุขุม
ไออ่อนนุ่มนานาพาผ่องใส
ความหม่นหมองมึนมัวตามหัวใจ
ห่างหายได้ด้วยนี้ดีเพียงไร
พอยานเทียบเลียบข้างทางเส้นน้อย
นิสิตค่อยกรูกราวสาวเท้าไว้
หนุ่มสาวเรียงแถวลงตรงบันได
จนหมดใครใคร่ลงยานจงลา
อยู่ตรงที่หน้าบ้านใหญ่รายล้อมด้วย
พันธ์ไม้สวยสรรสร้างช่างสรรหา
ดอกช่องามตามประดับติดประดา
ห้อยระย้าเย้ายวนชวนให้มอง
ตามโคนไม้ใต้ต้นคนยืนนิ่ง
รูปั้นพิงอิงซบข้างทางทั้งสอง
หอยทากไต่ก่ายเกาะขอจับจอง
เป็นเจ้าของปองอาศัยได้พักพิง
ตะไคร้น้ำพร่ำบอกบ่มเวลา
ข้ามผ่านมาชั่วตาปีนี้นานยิ่ง
ตากฝนพรมชมลมหนาวทุกสรรพ์สิ่ง
ไม่ประวิงนิ่งเฉยมิเคยกลัว
26 ตุลาคม 2545 14:29 น.
ปลายฝัน กัญญาราม
ลมปะทะใบหน้าชาวาบวูบ
บรรจงลูบเช็ดไล้ไล่ปลายผม
นั่งในนี้มียานพาพุ่งชนลม
แดดอ่อนพรมพร่างทั้งคันตะวันทา
หักทิศเลี้ยวเอี้ยวตามล่องช่องทางวิ่ง
ทะยานนิ่งเนิ่นนับแต่ขับหนา
เสียงเจื้อยแจ้วแล้วเลยเอ่ยวาจา
มีทีท่าว่าไม่มียุติลง
นิสิตสาวกล่าวกันบ่อยมิน้อยหนุ่ม
ต่างจับกลุ่มกล่าวกันไปตามประสงค์
อาจารย์เอ็ดเอื้อยอ้อยท่านค่อยปลง
นิสิตคงความดังไว้อย่างมา
26 ตุลาคม 2545 13:17 น.
ปลายฝัน กัญญาราม
หมู่พันธุ์พืชเหล่าไม้ บ่ ขยับได้นา
มีแต่รากจมดับ สู่พื้น
ยังหากแต่ผลกลับ เอื้อแผ่
ให้ร่มปกถิ่นชื้น ทั่วล้าน่าไสว
หากพืชยืนนิ่งไซร้ ค่าหนุน มากแล
กับเช่นคนเคลื่อนหมุน คล่องแล้ว
จักมีค่าพอคุณ ยังว่า เทียบพอ
รีบเร่งบุญสร้างไว้ เฟื่องฟ้าน่าขนาน
หรือหากเพียงแต่จ้อง ทำลาย
จักไป่คิดอยากอาย หมู่ไม้
ก่อชั่วบ่วางวาย เว้นว่าง
ทำเรื่องบัดสีได้ ชั่วร้ายหน่ายแหนง
ถ้าทำดีบ่ได้ หยุดการ
หยุดแค่นิสัยพาล ชั่วช้า
ชื่อว่าดีบ่นาน ดีกว่า
ทำชั่วคนแช่งกร้าน ฉ่อนหล้าด่าขรม
หน้าส่วนตัว
1014
