3 มกราคม 2548 17:47 น.
ปลายฝันวันเหงา
วันนี้ตื่นขึ้นมา
ก็ได้รับโทรศัพท์ที่เศร้าเศร้า
รู้สึกหมดหัวใจจริงจริง!
ทำไมชีวิตมีแต่เรื่องเศร้า
เจ็บปวดแบบนี้!
ความรักมันไม่ได้เยียวยาหัวใจ
ได้บ้างเลยหรอ???
รู้สึกแย่ที่สุดเลย!
มีใครบ้างไหม?
ที่เคยพบเรื่องเศร้าเศร้า
ในวันเศร้าเศร้า
ถ้าไม่รุ้จักความสุข
ก็คงไม่รู้จักความเศร้าซินะ!
ขอบคุณความเศร้าในวันนี้
ที่ทำให้เข้าใจตัวเอง
มากขึ้น!
จะไม่พยายามลืมวันนี้
แต่จะทำให้พรุ่งนี้ของทุกทุกวัน
มีความสุขมากขึ้นไปเรื่อยเรื่อย!
สบายใจแล้วซินะ
วันเศร้าเศร้า
บางครั้งก็ทำให้เราได้อยู่กับตัวเอง
ทบทวนความรู้สึก
ว่าเข้าใจตัวเองมากน้อยแค่ไหน?
โดยมีคนอื่นเป็นกระจกเงา
สะท้อนความคิดเห็น
ขอบคุณกระจกเงาทุกดวง
ที่ทำให้เข้าใจว่า
คนเราก็แค่นี้เอง!
20 ธันวาคม 2547 18:09 น.
ปลายฝันวันเหงา
***เราต่างอยู่ห่างไกลคนละที่
เธอเคยมีเวลาคิดถึงกันไหม??
รู้หรือเปล่าว่าฉันเหงาจับใจ
บางครั้งคิดอยากมีใครมาแทนเธอ
***เหงาเหงาเหงาซ้ำซ้ำอยู่อย่างนี้
ขอโทษทีที่ชอบว่าเธอเสมอ
ก็อยากอยู่ใกล้ใกล้อยากพบเจอ
ขอแค่เธอมีเวลาสักนาที
***ไปทานข้าวไปดูหนังกันสักครั้ง
ตะโกนบอกดังดังรักเต็มที่
มาฟังเพลงหวานหวานกล่อมฤดี
มองมาทางฉันทีเรามีกัน
***ที่รักจ๋าที่รักจ๋าพูดมาหน่อย
ประทับรอยจูบสักครั้งให้ไหวหวั่น
มองตาซึ้งสื่อรักให้ถึงกัน
แล้วจับมือสื่อสัมพันธ์ฉันรักเธอ
***เสียงกริ๊งกริ๊งดังลั่นอยู่ข้างหู
แม่อีหนูตื่นสายอยู่เสมอ
ได้ยินเสียงที่รักจ๋า...นอนละเมอ
คงจะเพ้อถึงวันวานที่ผ่านมา
***ก็ใช่ซิอดีตมันแสนหวาน
ไม่เคยลืมวันวานด้วยเสน่หา
พอร่างกายเริ่มแก่และโรยรา
ความทรงจำกลับมีค่ามากทุกที
***กลอนฉันเหงาเราช่วยแต่งแต้มสีสัน
มาถึงวันที่แสนสุขแบบนี้
ไม่มีเหงาอีกแล้วนะคนดี
เพราะเธออยู่ตรงนี้ที่กลางใจ
***ร่วมทุกข์ร่วมสุขมาก็นานนัก
เรื่องความรักอาจไม่ทำให้หวั่นไหว
แต่หัวใจของเรายังมีไฟ
ที่จะสร้างรักให้ชัชวาลย์
26 พฤศจิกายน 2547 19:47 น.
ปลายฝันวันเหงา
***ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร???
ทำไมหัวใจจึงรู้สึกเหงาเหงา
สัมผัสได้ถึงความว่างเปล่า
เพียงเพราะไม่มีเงาของใครบางคน
***ฉันแค่ไม่อยากให้เธอเปลี่ยน
ใจยังคิดวนเวียนเรื่องสับสน
ทุกทุกอย่างช่างยากเกินเริ่มวกวน
กับคำพูดบางคนเขาเปลี่ยนไป
***ฉันเริ่มเชื่อว่าใจเธอไม่เหมือนเก่า
กับสิ่งที่เธอเรียกว่าเรากลับเปลี่ยนใหม่
บางครั้งคือคุณคำที่ทำให้ห่างไกล
แต่ผลลัพธ์ที่ได้คือน้ำตา
***ไม่อยากเชื่อว่าจะมีวันเหงาที่เขาเปลี่ยน
ไม่มีใครแวะเวียนมาห่วงหา
สัมผัสถึงแววตาที่เย็นชา
แต่เธอบอกกับฉันว่า....ยังเหมือนเดิม...
***วันนี้วันลอยกระทงแล้วนะ
ตอนนี้เขาจะทำอาหารพิเศษเพิ่ม
แต่มีแขกคนพิเศษเข้ามาเติม
ทำให้ฉันเริ่มคิดว่าเราห่างไกล
***วันนี้จะบอกลาสุดที่รัก
ถึงจะต้องอกหักต้องร้องไห้
อย่างน้อยทุกอย่างที่บอกไป
คงจะช่วยทำให้สบายใจกว่าเดิม
15 พฤศจิกายน 2547 23:28 น.
ปลายฝันวันเหงา
เคยคิดว่าเธอคือคนที่ฉันรักมากที่สุด
เคยคิดว่าชีวิตฉันขาดเธอไม่ได้
เคยคิดหลายหลายอย่างว่า
ถ้าเธอบอกลาจะต้องทรมานมากมาก
แต่แล้วสิ่งที่คิดก็ผิดไป
เพราะว่า.............
รู้สึกว่าการที่เธอหายไปจากชีวิตฉัน
มันทำให้ฉันมีเวลาทบทวนตัวเองอีกครั้ง
ฉันมีเวลาให้กับคนรอบข้าง
ไม่ได้ผูกขาดเวลาไว้เพียงเธอ
ฉันรู้ดีว่า...การรอคอย...มันทรมาน
ฉันไม่เคยได้รับรู้ความรู้สึกของเธอ
ว่าคิดอย่างไรกับฉัน
มีเพียงฉันฝ่ายเดียวเท่านั้นที่แสดงออกมากไป
จนเกินขอบเขตของผู้หญิง
วันนี้เวลานี้
ฉันอpากจะบอกเธอว่า
ในช่วงเธอลาที่เธอหายไป
มันทำให้ฉันทรมานมาก
แต่มันทำให้ฉันรู้ว่า
ฉันสามารถยืนอยู่ด้วยตนเอง
และพร้อมที่จะก้าวไปอย่างมั่นใจด้วยตนเอง เช่นกัน
แม้วันนี้เธอจะกลับมา
แต่ทุกอย่างคงไม่เหมือนเดิม
ในเมื่อสิ่งที่ฉันเคยทุ่มเท
มันได้คืนมาเพียงความว่างเปล่า
วันนี้.......
ฉันก็จะให้ความว่างเปล่ากับเธอ
คิดถึงเธอเสมอคนดี
แต่ตอนนี้ขอกลับมารักตัวเอง
และคนรอบข้างก่อนนะ
อย่าทำให้ฉันหมดคุณค่าในตัวเองอีกเลย!
รักษาสุขภาพด้วย
ห่วงใยเสมอ
เธอรู้ว่าฉันเป็นใคร!
เคยคิดว่าจะทรมานจนไม่อยากมีชีวิตอยู่
แต่วันนี้คำว่าเคยคิดว่า
กลับหายไป
มีแต่คำว่า ฉันอยู่ได้ด้วยตัวของฉันเอง!
29 ตุลาคม 2547 17:42 น.
ปลายฝันวันเหงา
เธออาจจะมีใครหลายคน....
ที่เดินเข้ามาในชีวิต...
ทำให้เธอรักและหลงใหล
หรือคบเป็นคู่ขา...คู่รัก..คู่นอน
แต่สำหรับฉัน...
เธอคือคนแรกที่เข้ามาในชีวิต
สอนความรัก ความอ่อนโยน
ในขณะที่หัวใจยังไม่เคยสัมผัส
กับความรู้สึกใดใดมาก่อน
นอกจากอ้อมอกของพ่อและแม่
เธอ....ทำให้ฉันเข้าใจว่า
ความรักระหว่างชายหญิง
เป็นเรื่องที่สวยงาม
ไม่ต้องการอะไรตอบแทน
นอกจากความรู้สึกรัก
แต่ไม่นาน....
เธอก็เผยธาตุแท้ออกมา
หลังจากที่เรามีความสัมพันธ์กัน
ฉันได้รับรู้ว่า
เธอไม่ได้ต้องการความรักจากฉัน
หรือแม้แต่ใครใคร
เธอเพียงต้องการ ใครสักคน
ที่สามารถเป็นคนรองรับอารมณ์ของเธอ
ฉันไม่เคยคิดโทษเธอหรอกนะคนดี
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น!
ฉันก็ยังรอการกลับมาของเธอ
ด้วยความภักดี
แม้จะรู้สึกว่าเหมือนนิยายน้ำเน่า
ที่นางเอกพร้อมที่จะให้อภัย
ต่อการกลับใจของพระเอกที่เคยชั่วร้าย
แต่มันก็คือความคิดของฉัน
และฉันก็ยังรอการกลับมาของเธอเสมอ
คนแรกและคนสุดท้าย ในชีวิตของฉัน
หน้าส่วนตัว
1142
