16 กรกฎาคม 2547 14:01 น.
ปลายน้ำค้าง
เพราะคิดถึง..จึงคำนึง..และห่วงหา
เพราะคิดถึงแต่ทว่าเราไม่ใกล้
จึงได้แต่..ฝากบทกลอนฟ้องหัวใจ
บอกว่าใจมิลืมเลือนคิดถึงเธอ
16 กรกฎาคม 2547 12:48 น.
ปลายน้ำค้าง
.....ห้วงคำนึง...ห่วงคำนึง...ซึ่งที่รัก.....
.....ไม่อาจหัก...ห้ามจิตร...ให้คิดถึง....
.....ยังติดตรา...ซึ่งติดไว้...ให้ตราตรึง
.....เพราะคิดถึง...จึงมาลาก...ฝากในกลอน
9 กรกฎาคม 2547 12:28 น.
ปลายน้ำค้าง
เหนื่อย.กับรักที่มีอยู่
หดหู่กับความเหงาที่เข้ามาใกล้
มีเธออยู่แต่ตัวฉันเองกลับเหมือนไม่มีใคร
บอกได้มั้ยกับความเป็นไป..ภายในใจของเธอ
...กระซิบเบาๆ...ให้ได้ยินบ้าง
อย่าจืดจางกับฉันจะได้มั้ย....
หรือว่าที่เป็นอยู่..กำลังจะมีอะไรเปลี่ยนไป
บอกให้รู้ได้มั้ย...จะได้ปรับหัวใจไว้ได้ทัน..
หน้าส่วนตัว
758
