27 มิถุนายน 2546 15:31 น.
ปลายข้าว
เพราะเหตุบังเอิญ . แต่ก่อนนั้นฉันกับเขาไม่เคยสนใจกันเลย
...เมื่อวันหนึ่งเขาไปเรียนอยู่ไกลถึงต่างประเทศ เราได้ติดต่อพูดคุยกันทาง Internet จน
มีความรู้สึกดีดีเกิดขึ้นในใจของเราสองคน ฉันรู้เมื่อวันหนึ่งเขาบอกเขาแคร์ฉัน
และไม่ต้องการให้ฉันไปสนใจคนอื่น ทั้ง ๆ ที่ความเป็นจริง เราสองคน
ต่างก็มีพันธะทางใจกันแล้ว และสำหรับฉันก็ไม่เคยคิดว่าจะมีวันนี้ มีอะไรหลาย ๆ อย่าง
ที่เราสามารถคุยและปรึกษากันได้ ฉันจะได้รับกำลังใจจากเขาเสมอ ในยามที่ฉันมีปัญหา
เขาจะมีคำพูด " คิดถึง เป็นห่วง" ให้เสมอมา เวลาผ่านไปเป็นปีสองปี
ฉันนึกอยู่เสมอว่า มันเป็นสิ่งที่ไม่ดี ที่ไม่ควรจะมีความรู้สึกแบบนี้เกิดขึ้น
แต่ทุกอย่างมันค่อย ๆ ซึมซับเขามาอยู่ในใจ ตอนนี้ฉันเริ่มรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงของเขา
เพราะฉันก็รู้อยู่เสมอว่าเขามีคนที่รักที่ต้องคอยดูแลอยู่แล้ว ฉันพยายาม......
พยายามจะไปจากเขาหลาย ๆ ครั้ง แต่ก็ยังทำไม่ได้สักที เพราะเขาก็จะมีคำพูดให้ฉัน
รู้สึกใจอ่อนทุกครั้งไป ฉันรู้ตัวดีว่าฉันก็แคร์เขาไม่น้อยเลยทีเดียว แต่ทุกอย่างก็คือความผิด
ผิดที่แอบซ่อนเขาไว้ในใจตลอดมา จะไม่มีใครรู้เลยว่าฉันและเขามีความรู้สึกดี ๆ ต่อกัน แต่ว่าวันนี้
ฉันได้รู้ว่า แท้จริงนั้น ฉันไม่ได้มีความสำคัญอะไรกับเขาเลย และฉันไม่รู้เหมือนกัน ว่าเขาจะเหนี่ยวรั้งฉันไว้ทำไม
เขาเริ่มเงียบหายไป และจะมีอะไรหลาย ๆ อย่างที่ฉันรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงของเขา และวันนี้
มีใครคนหนึ่งมาบอกฉันว่า เขาได้เดินทางกลับมาเมืองไทยแล้ว แต่เขาไม่เคยบอกกับฉันสักคำ
......ฉันมานั่งทบทวนดู แม้จะอยากรู้ว่าเพราะอะไรจากปากเขา เหตุผลอะไร
ที่ทำไมต้องหลอกกัน ฉันคิดเสมอว่าวันหนึ่งฉันต้องไปจากเขา และวันนี้ก็คงมาถึง
ต่อไป...มันก็คงจะมีแค่ความทรงจำที่ดีและเจ็บปวด ที่ยังคงค้างอยู่ในใจ และฉันก็รู้ว่าฉันยังตัดใจ
จากเขาไม่ได้เลย ยังคงคิดถึงเขาเสมอ....
....เวลาและระยะทางที่เราอยู่ไกลกัน คงทำให้ฉันลืมเขาได้ไม่ยากจนเกินไป.....