รู้สึกแปลกๆ

ปลาทูสามเข่ง

ฉันหิวคำเอ่ยลา
วันหนึ่งฉันถามตัวเองว่า
ความรู้สึกเศร้ามันจะให้ความรู้สึกเจ็บปวดมากได้สูงสุดสักเพียงไหน
ฉันจะแสดงอาการอย่างไร
ความเศร้าที่ครอบครองฉัน จะระบายออกไปทุกอณูของผิวกายฉันหรือไม่
รสชาติของมันจะขม หรืออาจแทบกลืนน้ำลายไม่ไหว
อาการกัดกร่อนลึกเข้าไปในหัวใจ มันจะช่วยให้ตัวฉันรู้สึกเบาหวิว
จนกลายเป็นฉันเสพมันโดยขาดไม่ได้หรือเปล่า

ฉันหิวการลาจาก
มันคงเจ็บปวดแต่มันคงบาดลึกจนรู้สึกตายด้านอย่างสบายใจอีกแบบ
หากวันใดที่ฉันแทบก้าวลุกจากเตียงไม่ไหว
มันคงเป็นขออ้างให้ฉันจมตัวนอนลงต่อ และหันมาใส่ใจลมหายใจตัวเอง

ฉันหิวและฉันต้องการ
อยากรู้ว่าความเศร้าจะสามารถแปรเปลี่ยนเป็นการทรงตัวมั้ย
เจ็บในใจมันคงเป็นรสหวานฝืดจนนึกแล้วอยากเอาลิ้นเลียปาก
หากความเจ็บปวดคือฉันและเธอพลัดพลาก
ฉันก็คงยินดีต้อนรับมันอย่างแข่งขัน
เพื่อสนุกในการแกะสะเกตแผลเป็นที่เหลือทิ้งไว้เป็นร่องรอย