28 กันยายน 2545 23:03 น.

มิตรภาพ #3 ตอนจุดเริ่มต้น

มิตรภาพ #3 ตอน จุดเริ่มต้น

"หะ..!!!!!!!! แผนที่เหรอ ?? "ต้นหญ้าตระโกนด้วยความตกใจ แล้วมันก็ทำให้
ฟางปิดหูไปด้วย..อืมๆ "ใช่แผนที่น่ะแต่...เราจะนำมาทำอะไร??" ฟางพูดในขณะ
ที่เธอนำมือลูบหูอยู่ "เออ..บางทีเราต้องใช้มันบางอย่างกับการค้นหา" ต้นหญ้า
ตอบด้วยไม่คิด "จริงเหรอ ?? งั้นเราต้องเดินตามแผนที่หรือไง" ฟางพูดด้วยท่า
ทางตื่นเต้น"คงงั้นมั้งครับ" ต้นหญ้าตอบ "เออ..แต่นี่เรายังเด็กอยู่นะ จะให้ไป
เดินทางหรือ??" ฟางพูดด้วยความกังวล "เราก็กลัวนะ ยิ่งตอนนี้เวลานี่เรายังไม่
รู้เลยว่าเราอยู่ที่ไหน..." ฟางพูดแล้วเธอก็ลุกขึ้นเก็บแผนที่ไปไว้ที่แอ็ปเปิ้ลดัง
เดิม "แล้วเธอไม่อยากกลับบ้านหรือ ก็ที่ผมบอกแล้วไงว่าของที่มาจากในนี้นี่
เป็นสิ่งที่เราต้องใช้ ..!!'"ต้นหญ้าพูดขึ้นเสียงดัง ดูเหมือนเค้าจะไม่พอใจที่
พยายามปฏิเสธในแผนที่นี่ ฟางก้มลงมองต้นหญ้า แล้วพูดว่า "แต่เรา..." "พอ
เถอะนะ ไม่ต้องกลัวหรอก เดี๋ยวผมจะเป็นเพื่อนคุณ เราจะเดินทางไปด้วยกันนะ
เพื่อน..!!" ต้นหญ้าพูด ในลักษณะพยายามเต็มที่จะให้ฟางเดินทาง...... ฟางมอง
หน้าต้นหญ้าด้วยสีหน้าพึงพอใจกับคำพูดของเค้า แล้วจึงตอบว่า "ได้ เราเป็น
เพื่อนกันนิ"
ณ อีกด้านหนึ่ง
ในปราสาทใหญ่ ทหารผู้หนึ่งเดินไปที่ห้องห้องหนึ่ง แล้วก็ได้พูดกับนายที่นั่งยืนอยู่หน้าเตาผิง"เป็นไง เจ้าเด็กนั่นทำสำเร็จไหม????."นาย พูดขึ้นกับทหาร ถามผ่านผ้าคลุมซึ่งปิดกายเค้า "สำเร็จครับ เราได้ส่ง..สายลับไปติดตามปรากฎว่าเด็กนั่นทำได้ยอด รู้สึกว่าไอเหยื่อก็หลงเชื่อซะงอมแงม " เหอะ..ดี ทีนี้ข้าก็จะให้เด็กนั่นรู้ซะบ้าง การขัดขวางข้ารุกราน....แอ็ปเปิ้ลสีทองมันเป็นยังไง แล้วเหยื่อวันนี้ละ...ที่ข้าต้องฆ่ามัน เจ้าไปนำตัวมันเข้ามา!!!!!" ชายตนที่เป็นนายพูดขึ้นด้วยความน่ากลัว "ครับ ท่าน..." ทหารตอบรับ และก็เดินออกไปลาก ผู้ชาย กับผู้หญิงวัยสูงอายุเข้ามา...แล้วผู้ชายที่อยู่ในผ้าคลุมก็ค่อยๆจัดการ...หยิบลูกแอ็ปเปิ้ลสีแดงออกมาแกะ.หยิบขึ้นมาเป็นอาวุธ แล้วลงมือฆ่าชายหญิงทั้งสองอย่างเลือดเย็น
ทางฟางและต้นหญ้าซึ่งเดินทางมาป่าได้ซักพัก
"โอยย เจ็บ..."ฟางร้องขึ้นด้วยความเจ็บปวดเพราะเธอไม่ระวังไปเหยียบกิ่งไม้เข้าให้ "เป็นอะไรมากไหมฮะ" ต้นหญ้าเอ่ยขึ้นพร้อมหาน้ำล้างแผลและฉีกผ้ามาพันขาฟาง "อดทนหน่อยนะ เดี๋ยวใกล้ถึงเวลาพักแล้ว..."ต้นหญ้าปลอบฟาง ฟางยิ้มให้ต้นหญ้า แต่ไม่ทันที่ทั้งสองจะลุกขึ้น แผ่นดินแถวนั่นก็ต้องสั่นด้วย กิ่งไม้นานาพันธุ์ต่างเขยื้อนเข้ามาใกล้ทั้งสอง ดูเหมือนว่าจะไม่ได้การเสียแล้ว ไม่นานทั้งสองก็ถูกล้อมด้วยราก กิ่ง ใบ คล้ายกับมีชีวิตมัดตัวทั้งสองสหายให้ดิ้นไม่หลุด "อะไรกันเนี่ยะ..!!" ต้นหญ้าตระโกนด้วยความตกใจ "โอยย..." ฟางครวญ
ด้วยความเจ็บปวดเพราะรากพวกนั่นรัดขาฟางที่มีแผล !! " อะ..!! คุณฟางเป็นไรมั้ยฮะ กิ่งพวกนี้...มัน...มัน..--"ต้นหญ้าพูดขึ้นด้วยความรีบเร่งหาทางกำจัดเจ้าพวกนี้ให้หลุด..." ร...เรา..เราคงไม่รอดแน่ๆต้นหญ้า...าา..." ฟางเอ่ยขึ้นด้วยน้ำตา รู้สึกว่าเธอจะท้อ และด้วยความเจ็บปวดขาทำให้เธอ ไม่มีเรี้ยวแรงจะดิ้น "...เราสองคน..จะหา..ทาง..ยังไงก็คงไม่ได้หรอก...เรา..คง.." " ต้องมีสิ!!!!!!! เราต้องมี!!!!!" ต้นหญ้าตระโกนขัดคำพูดของฟาง "เรา!!ต้องมี!! ต้องได้ อย่าท้อสิ!! ปัญหาทุกอย่างต้องมีทางแก้ !!!!!!!!!!!"ต้นหญ้าตระโกนพร้อมดิ้นเพื่อให้หลุด "เดี๋ยวนะผมรู้สึกว่า รากพวกนี้...จะ ...เอะ.!! ใช่ๆๆๆ แอ็ปเปิ้ลสีทอง!!!!!" ต้นหญ้าตระโกนขึ้น.."แอ็ปเปิ้ลสีทองไง เม็ดมันมาเม็ดหนึ่ง!!!! โยนใส่ ต้นไม้ที่กำเนิดรากพวกนี้..!!!!!!!" ต้นหญ้าเหลียวมองหาต้นไม้ ต้นใดต้นหนึ่งที่เป็นต้นตอ ผลิตรากพวกนี้มา "แอ็ป..เปิ้ลล..สีทองเหรอ??"ฟางพูดขึ้นอย่างหมดเรียวแรง "ใช่!!!!!!!ฟางหยิบขึ้นมาหนึ่งเม็ดเล็กๆเก็บเม็ดใหญ่ๆไว้!!" ต้นหญ้าพูดขณะที่ตาเค้าจ้องมองหาต้นไม้ต้นนั่นอยู่ ทางฟางก็กำลังหยิบหาแอ็ปเปิ้ลสีทอง "เจอแล้ว!!!! นั่นไง!!!!!" ต้นหญ้าพูดด้วยความดีใจ "อะ เดี๋ยวก่อนนะ" ฟางพูดขึ้นขณะมือของเธอแกะผลแอ็ปเปิ้ลแล้วหยิบเม็ดเล็กๆออกมา"เร็วๆ เข้า" ต้าหญ้าตระโกนพร้อมหันหน้ามาทางฟาง ฟางซึ่งกำลังหยิบอยู่ก็เรียบๆ แล้วหยิบได้จึงเงยหน้าหันต้นหญ้าแล้วพูดว่า"อะ...นี่...ทางไหนละต้นไม่นั่น" แต่ก่อนที่ทั้งสองจะปลื้มดีใจที่จะเริ่มกำจัดรากพวกนั่น รากนั่นที่มัดทั้งคู่ดูเหมือนมันจะฉลาดไม่ใช่เล่น รัดพวกเค้าทั้งสองแน่นขึ้นรวมทั้งมือของทั้งคู่ ฟางจึงไม่สามารถจะโยนเม็ดเข้าไปได้ "โอยยย...ทำไงดีละต้น..------"ฟางพูดพร้อมดิ้นเพื่อให้มือหลุดพร้มที่จะโยนไปได้" ผม...ผม..รู้แล้ว!!!!!!!!!!!!" ต้นหญ้าซึ่งดูท่าทางจะเริ่มหายกังวลกับเรื่องนี้พูดขึ้น เค้าหลับตาแล้วบ่นอะไรงึมงำๆอยู่คนเดียว"ทำ..ทำอะไรอะคะ?? ------โอยยย ..เจ็บ..." ฟางพูดขึ้นไม่ทันขาดคำก็ร้องขึ้นอีกครั้งด้วยความเจ็บที่ขาของต้นนั่นถูกรากรัดแน่น "พร้อม!!!!!!!!" ต้นหญ้าตระโกนขึ้นด้วยท่าทีกล้าหาญและเข้มแข็ง ดูไม่เหมือนครั้งที่ฟางเจอต้นหญ้าครั้งแรก ที่โดนเพื่อนๆไล่ตี ซึ่งเป็นเด็กที่อ่อนแอไม่กล้าสู้อะไรเลย...ฟางก็คิดเช่นนี้ แต่ก่อนที่เธอจะมานั่งทบทวนความหลัง เล็ดแอ็ปเปิ้ลในมือเธอก็ส่องแสง...และ!!!! เมล็ดนั่นก็ลอยกระโดดไปที่ต้นไม้ใหญ่ซึ่งเป็นต้นตอของรากพวกนี้ "อ๊าาาาาาาาายยยยยยยยยยยย" ทั้งสองสหายตระโกนขึ้นพร้อมเพียงกัน เพราะเกิดแสงบางอย่างมาจากต้นไม้นั่น....---------------------------------------------------------------------------------......นาทีนั่นเกิดอะไรขึ้นบางอย่าง
ที่ทำให้ทั้งสองรู้สึกตัว....ทั้งสองสหายก็มานอนราบกับพื้นเสียแล้ว "มันเกิดอะไรขึ้น???" ต้นหญ้าพูดขึ้นด้วยความสงสัย และมองไปรอบๆดูเหมือนปกติทุกอย่าง ..."โอยยยย..ต้นนน เราเจ็บบ" ฟางร้องขึ้นมาพร้อมนำมือจับขาตัวเองเพราะแรงกระแทก จากรากพวกนั่น "รอเดี๋ยวนะ ต้องเปลี่ยนผ้า"ต้นหญ้าพูดขึ้น และเค้าก็แกะผ้าที่เคยพันไว้ให้ครั้งก่อน.."เฮ้ย!!!!! แผล...." ต้นหญ้าพูดขึ้นด้วยความตกใจ "หะ..อะ..อะไร??." ฟงพูดอย่างสงสัย แล้วก้มมองแผล....วินาทีนั่นแผลของฟางเริ่มหายไป ทีละเรื่อยๆ...มันทำให้ฟางไม่เจ็บปวด แต่มันก็ทำให้ทั้งคู่ประหลาดใจ.....วินาทีนั่นหลังเสร็จสิ้น สิ่งประหลาดที่มีอะไรบางอย่างปิดแผลฟาง ฟางก็เอามือลูบๆแผล เธอรู้สึกเหมือนกับว่าสบาย...อุ่นๆ..ไม่เจ็บ...... แต่ถ้าทีของต้นหญ้าก็ก้มลงมองแผลที่หายดีของฟางตาไม่กระพริบ..ดูเหมือนเค้าต้องการ
รู้อัะไรบางอย่างที่ยังไม่รู้.... ซึ่งต้องค้นหามาให้ได้...
ติดตามชมตอนต่อไป