9 กันยายน 2545 16:44 น.
ปลาทูสามเข่ง
ทอดสะพาน เชื่อมความหวัง มุ่งไปหา
ก้าวนำพา ความห่วงใย สื่อถึงกัน
สะพานโค้ง ตะหนักไว้ ด้วยคำมั่น
++ความสูขนั่น แบ่งปัน เชื่อมสายใย++
เดินบนทาง ที่โรย ด้วยคอนกรีต
ไม่เร่งรีบ ก้าวต่อไป จิตแข็งขัน
จะผ่านร้อน ผ่านหนาว คืนและวัน
ถ้าจิตมั่น สะพานโค้ง คงไม่งอ(หัก)
ถ้าสะพาน สร้างด้วยไม้ มีหลุมใหญ่
เดินต่อไป คงจะตก สู่ความท้อ
ถ้าตกแล้ว คำว่าสูข คงไม่รอ
อย่าหยุดพอ แค่หลุม เพียงอย่างเดียว
9 กันยายน 2545 16:29 น.
ปลาทูสามเข่ง
ดาวพราวสวย เหลืองวาว เห็นดาวโลก
แหงนชะโงก มองรอบรอบ ดาวสดใส
รู้สึกอุ่น อบอวล คล้ายกลิ่นไอ(ความสูข)
แสนกว้างใหญ่ ความรัก หลายดารา
มีเปลวลุก ปลุกจิต พาลุกร้อน
ชวนแต่งกานท์ ระบายแต้ม ทั่วท้องฟ้า
ดวงอาทิตย์ ร้อนแรง บาดกายา
รุ้งกินน้ำ นำพาสู่ จิตนาการ
ดาวพลูโต ชักพา ให้เป็นเพื่อน
เหินเที่ยวชม บินรอบ ขอบจันทรา
ดวงจันทร์ สะกิด ฝากบอกว่า
พากระต่าย เหาะเวหา ไปดวงดาว
ดาวเสาร์สวย มีวงแหวน รวมตัววับ
หินสลับ ใหญ่เล็กโต เป็นลายสาย
แรงดึงดูด คล้ายดูดใจ ไปมากมาย
เจ้ากระต่าย พาเดินรอบ ไปพร้อมเรา
ดาวระยิบ ฉุดโลดแล่น ไม่หยุดนิ่ง
เปรียบสปิง โดดเรื่อยเรื่อย ไม่มีเหงา
เหลียวทางนู่น ดาววีนัส คอยขัดเกลา
เสียงเพลงเร้า มิเศร้า จิตผลิพลาย
ดาวอังคาร โบกมือ เดินไปทัก
ความทุกข์หนัก มีอ้อมกอด(ปกป้อง)ก็เหลือนหาย
เห็นดาวรัก จู๋จี๋กัน เราแอบอาย
ความสูขนี้(น่ะหรือ) ที่เรียกว่า +ดาวโคจร+
8 กันยายน 2545 16:20 น.
ปลาทูสามเข่ง
คอยเฝ้ารอคำพูดเอ๋ยจากใจ
ถึงเป็นได้แค่ความหวังที่ว่างเปล่า
ถึงเวลาที่ผ่านจะตรอกย้ำให้++เศร้า++
เวลาเหงายังคงที่ ไม่น้อยลง
รอเพียงแค่ การกลับมาของคนหนึ่ง
หวังแค่เพียงความคิดถึงมาเติมแต่ง
ให้หัวใจดวงน้อยๆที่หมดแรง
กลับแข็งแกร็งเป็นอย่างเดิมก่อนความเหงาจะมากไป
ถึงบัดนี้ยังเฝ้าอยู่อย่างงั้น
คอยเก็บคลั่นนำความสูขมาต่อใหม่
เพราะไม่มีเค้าคนนั้นที่อยู่แสนไกล
แล้วเมื่อไหรละจะเดินมาอยู่ตรงหน้าคงจะนาน
ต่อสู้เพียงคนเดียวก็ย่อมได้
ไม่อยากกลับเป็นคนเดิม++เอาแต่ฝัน++
วันที่ผ่านเวลาเฝ้าคืนแรมวัน
เวลานั้นไม่มีประโยชน์เพียงแค่รอมันเป็นเพียงความหวัง
+++เรื่องจริง ต้องไปเอง+++
หน้าส่วนตัว
1299
