11 ตุลาคม 2545 20:05 น.
ปลาทูสามเข่ง
เลิกแล้วละ ...คนท้อแท้ แพ้สิ้นหวัง
จากละกำลัง ...กับเดินดุ่ม ..พร้อมจะท้า ..
เพราะกำลังใจ ...ปลอบโยน ..นำเวลา
พลังกับมา ..หัวเราะ ..ยิ้มชอบใจ
..ให้โอกาส ..สักหน่อย นะคนดี
ให้คนนี้ ..กลับตัว พลิกเสียใหม่..
ลืมหรือยัง ..ที่เธอ..เคยเป็นกำลังใจ
ให้เริ่มใส่ ..ความเชื่อมั่น รับเข้าตัว
ลืมมันซะ ..ที่ฉันร้าย ..ตรอกความผิด
มืดเพราะจิต ..ทำให้คน..โดนลูกหลงรับความชั่ว
...เปลี่ยนแล้วละ ..กับตัวใหม่ พร้อมไม่กลัว
ความดีรั่ว ...ฉันปิดแล้ว ย้ำร้ายติดดิน
เริ่มยังไง ..? จากคนร้าย เป็นคนดี
ร้ายมาปี ...ความดี ..ยังเป็นหิน
แต่หัวใจ ไม่ร้ายนะ ..ไหนร้าย..ฉันปัดสิ้น
เริ่มยังไง ..กลับการก้าว ...จิตใจที่เคยถูกดินกลบสนิท
+ จะเริ่มยังไงดี .. +
11 ตุลาคม 2545 19:26 น.
ปลาทูสามเข่ง
..ถึงฉันเป็น ..ในหนึ่ง ไร้น้ำยา..
แต่ยังไง ..ไม่ไร้ค่า ...เท่าที่เห็น
อาจจะแค่ ..ไม่มีน้ำยา ..ที่ฉันเป็น
มีเรื่องอะไร ..ก็เล่นๆ ..ไม่สนใจ ..
มาว่ากัน ..ไร้สมอง ..ไร้กะทิ
..ไร้สาระ ..ไร้กะปิ ...ก็พอไหว ..
แต่มาว่า ..ไร้น้ำยา ..ช้ำขึ้นใจ ..
ให้ทำไง ..ก็ตอนนี้ ...ไม่มีน้ำยา ..
..ถึงจะมี ..ส่วนผสม ..ติดตัวอยู่
แต่ไม่รู้ ..ว่าจะปรุง ..จะเริ่มหา ..
สูตรเด็ด-เด็ด ..ถูกฉีกทิ้ง ..พร้อมถูกปา
จนฉันไม่มีน้ำยา ..ไม่มีค่า ..จะเริ่มทำ ..
จะว่าไร้ ...พอกันที ..ฉันยอมรับ ..
ก็หนมจีน ..กินกับ-กับ ..เปล่า-เปล่าซ้ำ..
หาน้ำยา ..จะมากิน ..เธอกระทำ ..
ขอน้ำยา ..จากหนมจีนฉัน ก็คนมันไม่มี
+...แล้วดันมาว่ากัน ..คนไร้น้ำยา..+
10 ตุลาคม 2545 14:35 น.
ปลาทูสามเข่ง
หลง-งม-งาย ร่าเริง ในมายา ไร้สาระ..
หวังจะให้ใครเค้า..มาทายทัก ยิ้มให้ เรายิ้มตอบ..
เต้น..ระบำ อยู่คนเดียว ..หัวเราะ...ไปรอบ-รอบ..
อยู่ในกอบ ภาพมายา แคบ-แคบ....ไร้ความจริง
....หลังเกร็ดหิมะ ...ช่วยบรรเทา มาตกใส่..
ร้อนในใจ ...กับร้าวลึก...ลงไป พร้อมวูบสิง..
...เย็นหทัย ....คงไม่ใช่ ...แต่เพียงไร้ ที่แอบอิง..
ใจมันจะหยุดนิ่ง ลำพัง..วังเวง ..ภายใน การปกครองภาพมายา ...
ตอนนี้แล้ว ...ยังหลับ ไม่กล้าตื่น ..
เพียงความปวด ส่งฝามือ..มาหยิบยื่น ..กินเริงร่า ...
น้ำตาหยาด ...ลงแก้ม ....ใจมัน ไม่ยอมมา ...
เพียงเพราะปวด ...ไม่อยากถูกพา ให้ปวดหนักยิ่ง..เกินไป
ฟื้นสิน่ะ...เสียงแว่ว-แว่ว ผลักดันลุก ..
เสียงพาปลุก ...ทำลายรัศมี ...มายา ให้ดับไว้ ...
คงจะเป็น ตะเกียงแสงสว่าง ...ทอแสง ..อยู่ไกล-ไกล ..
สิ่งล่อลวง ...ในใจ ..ที่ดับไป ...สมมติถ้าไม่ตื่น ...
...คงจะถูกมันกลืนกิน...เข้าสักวัน
9 ตุลาคม 2545 15:59 น.
ปลาทูสามเข่ง
ถึงฉันไม่ใชผู้วิเศษ....
ถึงกับเสกมาบันดาลของที่มีค่า
อยากให้รู้ความจริงใจอยู่ในดวงตา
ถึงไม่ใช่คนที่ดีหนักหนา แต่ก็ไม่ทิ้งกัน
ส่วนเธอละ...
สัญญาจะเป็นเพื่อนกับฉันตลอดเลยได้ไหม
แม้ว่าอยู่ไกล แต่หัวใจยังคงมั่น
เป็นเพื่อนรัก เพื่อนสนิท ที่รักจริงใจและผูกพันธ์
ส่วนของวิเศษที่ฉันจะให้อันนั่น.....
..........คือเพื่อนกันตลอดไป
9 ตุลาคม 2545 13:36 น.
ปลาทูสามเข่ง
จะเดินทางต่อเนื้อง...........ทางไกล
ยาวแต่สวมดวงใจ.................มั่นก้าว
มีขาคู่เดินไหว......................หยุดไม่
จุดมุ่งหยุดคือร้าว..................เมื่อไร้ทางหมาย หมดแล
ฝันเสริมความใฝ่ไว้..........ทางวาว ขาดฤๅ
ความเชื่อในตัวพราว...............เริ่มล้า
เพียงขออย่างใจก้าว................เดินต่อ
เพียงสิ่งกำลังคว้า..................ส่งสู้มอบใจ ได้นา
หน้าส่วนตัว
670
