23 สิงหาคม 2545 17:50 น.
ปลาทูสามเข่ง
*นี้เป็นเหตุการณ์ในการทดลองในวิชาวิทยาศาสตร์นะคะ ในขณะที่ทดลองอยู่
เสียงออดดัง ได้เวลา ไปเรียนวิทย์
เดินไปหยิบ ปากกา แล้วสมุด
ปากกาตก ต้องเข้า นั่งลงมุด
ในที่สุด ก็เดินไป เรียนซะที
ได้เวลา ครูเข้า ให้นั่งจด
หยิบเครื่องมือ มาเตรียม ไว้ถูกที่
หลอดทดลอง บีกเกอร์ สารเคมี
ได้ฤกษ์ดี ทดลอง ในต่อไป
ทดลองนั้น ต้องทำ ถึงสามอย่าง
เสร็จสองอย่าง ทั้งสอง ฉันมิช่วย
อย่างที่สาม ฉันอาสา ทดลองด้วย
หยิบถ้วยเย็น มาเตรียม จี้ตะแกง
เพื่อนดิฉัน ให้ถือ บีกเกอร์ไว้
และให้คว่ำ ต้องปากถ้วย ติดตะแกง
เผาการบูร กลิ่นหอม มาอย่างแรง
ดูมีแสง สีไฟ ทำงานอยู่
ดิฉันแง้ม บีกเกอร์นิด ขอดูหน่อย
ว่าการบูร ที่เผา เริ่มมองดู
แลเห็นมัน ดูใส เหมือนจะพุ่ง
ได้มีแสง คนมุง เห็นเปลวเพลิง
ไฟได้ลุก ใส่ถ้วย การบูรอยู่
คนเห็นดู ยืนมอง มองดูเพลิน
ครูมองเห็น และดับ ไม่รื่นเริง
ในที่สุด แก้ได้ อย่างดีใจ
ทดลองนี้ ประสบการณ์ น่าสนุก
มีความสุข ได้เห็น สิ่ง(ไม่)สดใส
ประสบการณ์ เรื่องนี้ ถูกเก็บไว้
อยู่ในใจ คงไม่ลืม เรื่องน่ากลัว......
22 สิงหาคม 2545 17:04 น.
ปลาทูสามเข่ง
มีตัวโน๊ต บนกระดาษ บรรจงเขียน
ค่อยๆเรียบเรียง แต่งจังหวะ ให้เข้ากัน
ในไม่ช้า มีเสียงเพลง ได้ดังลั่น
ดูพร้อมกัน เป็นบทเพลง ค่อยๆเดิน....
เสียงดนตรี ได้บรรเลง ด้วยเครื่องเสียง
โดยพร้อมเพรียง จังหวะ ที่ดังอยู่
คนร้องนั้น ให้เสียง มีคนดู
อยู่ข้างๆ คอยฟัง อย่างปลื้มใจ........
เสียงเพลงดัง นกน้อย นั่นได้ยิน
ต่างพากัน มาขับร้อง กันเสียงใส
มีคนฟัง เพลงนั่น อยู่ไกลๆ
ในใจปลื้ม อยากร้อง เพราะเสียงเพลง
หยิบโน๊ตนี้ ที่บันทึก ในกระดาษ
พร้อมมาวาด ตั้งใจ ให้เหมาะเหม็ง
ให้คอยฟัง เนื้อร้อง เป็นเสียงเพลง
ดูน่าเกรง ฟังแล้ว น่าตั้งใจ
หยิบไวโอลีน พร้อมสี ด้วยความรัก
น่าฟังนัก เสียงเพลง ที่สดใส
มีความรัก นักดนตรี ที่มอบให้
ถวายใจ มอบให้ แก่ผู้ชม
เสียงเพลงนั่น ที่ได้ยิน นั่นทำยาก
ให้ความรัก ความตั้งใจ ที่สะสม
พร้อมบรรเลง เพลงเพราะ ด้วยอารมณ์
ที่เปี่ยมล้น ความมั่นใจ ไม่หายไป
หลายคนรัก จะบรรเลง กับเสียงเพลง
แต่กลัวเกรง การแสดง อยู่นั่นไซร้
ไม่กล้าถาม ไม่กล้าเล่น อยู่ในใจ
แล้วเมื่อไหร ความจริง จะออกมา.....
Kensang
21 สิงหาคม 2545 16:55 น.
ปลาทูสามเข่ง
เห็นเข้าพูดกันว่าเด็กที่ขี้สงสัย ช่างคิดช่างถามคือเด็กที่ฉลาดจริงหรือเปล่าคะ? ถ้ามันเป็นความจริงก็จะแต่งกลอนถามพี่ๆเพื่อนๆดูนะ ว่าจะมีใครตอบได้ไหม? งั้นก็ลองตอบคำถามดูก็แล้วกันนะคะ
ไม่เข้าใจ ปากกา ถึงเขียนติด
ไม่เข้าใจ คนฉลาด ต้องใช้หมอง
ไม่เข้าใจ ขโมย ต้องคอยมอง
เผื่อฉกทอง คงร้อน เป็นฟืนไฟ
ไม่เข้าใจ เก้าอี้ มีไว้นั่ง
ไม่เข้าใจ นาฬิกา ถึงเดินได้
ไม่เข้าใจ ทุกอย่าง แม้ใกล้ไกล
ไม่เข้าใจ จริงจริง ที่ถามมา
ไม่เข้าใจ ทำไม แม่ถึงดุ
ลองสมมติ ทำของแตก นั้นหนักหนา
ไม่เข้าใจ คนหลับ ต้องปิดตา
ไม่เข้าใจ ประตู ต้องเปิดเอง
ไม่เข้าใจ พี่ๆ แต่งกลอนเพราะ
ดูเหมาะเหมาะ เหมือนดนตรี ได้บรรเลง
ไม่เข้าใจ ทุกอย่าง ด้วยตัวเอง
ถ้าใครเก่ง ก็ตอบ พวกนี้ที.....
20 สิงหาคม 2545 18:39 น.
ปลาทูสามเข่ง
วันที่ใจสิ้นหวังระบมจิต
อยากให้คิดเป็นแค่เพียงการวาดฝัน
มันคงทำได้แค่หลับตาพลัน
ไม่มีวันที่จะลืมมันได้เลย
เริ่มหวาดกลัวทุกสิ่งรอบๆด้าน
เริ่มระแวงทุกหยาดที่ไหลเอ๋ย
ไม่มีทางที่ให้มันเป็นอย่างเคย
ได้แต่ลืมให้มันเป็นจิตนาการ
ทั้งดั้นด้นพยายามทำทุกสิ่ง
แต่ความจริงมันคือการวิ่งหนี
พยายามลืมมันไม่รอรี
ถึงกี่ปีก็ได้แค่ห่างมัน
ไม่ยอมรับความจริงที่เป็นอยู่
คอยที่จะบีบมันให้ปิดกั้น
จนมีทุกข์ไม่เข้าใจอยู่ทุกวัน
ในที่สุดจึงให้เป็นเพียงแค่กาลเวลา
20 สิงหาคม 2545 17:41 น.
ปลาทูสามเข่ง
ดอกไม้งาม ผลิบาน ให้เห็นดอก
ดอกไม้ออก ดอกโต ดูสดใส
ดอกไม้เปรียบ เหมือนวัน ที่มีใจ
ผลิบานใส และมี ความมั่นคง
ยามฝนตก ดอกไม้ ก็เริ่มหุบ
ยามฝนหยุด ดอกไม้สวย ไม่หม่นหมอง
อาจมีลม ดวงอาทิตย์ คอยประคอง
เหมือนเราสอง ดูแลกัน อย่างเข้าใจ
พื้นดินแห้ง ดอกไม้งาม ก็เริ่มเหี่ยว
จากสวยเพลียว เริ่มกลายเป็น เพียงเศษไม้
ไม่มีใคร ดูแล ไม่อาจใกล้
เอาใจใส่ ความเข้าใจ ลดน้อยลง
ดอกไม้เปรียบ เหมือนคน บางประเภท
จะคบกัน แค่โชว์ ไม่ประสงค์
คนรักกัน ใจมั่น จะซื่อตรง
ดีกว่าคน คบแล้ว ไม่เข้าใจ
ดอกรักอาจ เริ่มงอก ด้วยความรัก
กว่าประจักษ์ ความรัก ที่ยิ่งใหญ่
ใช่เวลา กว่าริเริ่ม จะเข้าใจ
หมั่นเอาใจใส่ ดูแลกัน จนเติบโต
หน้าส่วนตัว
834
