7 ตุลาคม 2545 15:55 น.
ปลาทูสามเข่ง
หยุดเงียบเสียงนิ่งไม้.......ทำไม เจ้าเอย
มีชื่อประดับลาย.................ใส่กล้า
ลุกยืนอย่าหวาดตาย..............กลัวบาง
เราอยู่เคียงกายข้าง.............อย่าล้าเถิดเธอ
7 ตุลาคม 2545 14:16 น.
ปลาทูสามเข่ง
มองใจเลยมองลองคงไม่เห็น..
พื้นเปียกเย็นพื้นเปียกฝนดินเละหมาย..
เหยียบย้ำทีเหยียบย้ำดินอันตราย..
ฝนสั่งปลายฝนสั่งเมฆเกาะกลุ่มรวม
ของใต้ดินของเน่าเสียอย่างใจฉัน..
คงไร้มันคงไร้ค่าใจเหลาะหลวม
จะโทษฝนจะโทษฟ้าว่าทำบวม
ใจแตกรวมใจดินแตกเพราะเธอ หรือ...ฝนเย็น
ที่ใจฉันที่ใจมันแลเละ-เละ
เพราะโดนเตะเพราะโดนคนอย่างเธอเห็น..
ใจที่อุ่นใจที่นิ่งกลับร้ายเป็น...
เธอถีบเด็น..เธอทำมัน ให้เลอะเลือน..
ใจใต้ดินใจอย่างฉันคงไร้ค่า
ให้ฟ้ามาให้เธอมาแต่กลับเฉือน..
เธอนั่นแหละเธอนั่นไงไม่ใช่ฟ้า+ทำสะเทือน..+
ใจฉันคงใจฉันเป็นขยะใต้ดิน
3 ตุลาคม 2545 18:12 น.
ปลาทูสามเข่ง
พลิกตำนาน นวนิยาย เล่มเก่าเก่า
ที่ถูกเผา เสริมประสบการณ์ หลายสมัย..
จารึกผนึก เป็นคำ บรรยายไทย..
อุปสรรค ปัง..!! โดนใจ ก็เก็บมา
เนื้อหาพูน หลายสีสัน บันทึกไว้..
สมัยใด ก็ถูก เพิ่มสรรหา..
เนื้อเรื่องนั่น ที่ทราบ ถูกเก็บมา
มีคุณค่า หลายนานา ชีวิตจริง
กว่ามันจะจบ ก็ต้องพบ สิ่งใหม่ๆ
เข้ารวดเร็ว ฉับไว ไม่หยุดนิ่ง
ป้องกันมัน บุกรุก ที่พึ่งพิง
ถ้าเรื่องแพ้เป็นเรื่องจริงก็ไม่พ้น ความร้ายใจ
กว่าจะเจอะ สิ่งดีดี ที่สำเร็จ
บันทึกเสร็จ ให้รุ่นหลัง ชะเง้อไหว
เค้าบากบั่น หลายอย่าง กระแทกใจ..
ชีวิตไป ถูกปิดกั้น สิ้นเดินทาง
มาถึงคน ที่เติบโต ในยุคนี้
จะยอมพลี(ชีวิต) วิ่งฟันกัน จนรุ่งส่าง
ความกล้าหาญ สามัคคี ก็เลือนลาง..
สิ่งคั้นกลาง ในจิตใจ ความสบาย
ถึงคราจบ ย้อนตำนาน ด้วยกลอนนี้..
ความยินดี คนรุ่นก่อน มีความหมาย..
อย่าให้มัน เป็นสิ่งหนึ่ง ถูกทลาย..
หรือปล่อยเป็นเพียงนวนิยาย ...ที่เปล่าเปลี่ยว.. ..คนสืบมัน
3 ตุลาคม 2545 00:19 น.
ปลาทูสามเข่ง
บ่นมาเถอะ..ว่าเบื่อ อย่าเก็บกั้น..
ฝืนรับมัน ระบายเหอะ ..อย่ามัวหนี..
มาพูดสิ...พูดออกไป สองสามที..
สิ่งสิ่งนี้..ว่าไปเถอะ ส่งเสียงไป..
คนรับมัน ก็เป็นฉัน ไม่เบื่อหรอก..
รอยยิ้มออก เป็นเพื่อน ยิ้มสดใส..
สิ่งที่เก็บ อย่าเก็บเลย อย่าฝืนใจ..
ถ้าสายไป..เธออาจ..ยิ้ม..ละลาย
ไม่บังคับ แต่บอกไว้ เพราะฉันช่วย..
แม้ใจป่วย ฉันจะคอย เฝ้าจนหาย..
กำลังใจ เรียกรอยยิ้ม ออกลวดลาย..
ยังยิ้มได้ เป็นเพื่อนตาย..เคียงข้างเธอ
ขออย่าเก็บ สิ่งร้าย ที่เดือดผุด...
ร้อนจนสุด จนระเบิด เวลาเก้อ...
อะไรร้าย ค้นหา เผื่อให้เจอ..
ฉันฟังเธอ และจะยิ้ม กำลังใจ
30 กันยายน 2545 23:24 น.
ปลาทูสามเข่ง
ถูกตรึงฝัง ในราก กรอบปิดล้อม..
เพราะแค่ปลอม ดวงใจแต่..กลับเลินเล้อ..
ปัดกล่องใจ ร่วงหล่น ยากพบเจอ...
กว่าจะมอบให้เธอ ถูกกล่าวหา..ว่าของลวง
อยู่ในกรง..มืดมิด ไม่มีเพื่อน
ใจปราดเปรื้อน ว่าด้วยเพราะ เธอไม่หวง
กลับปล่อยฉัน ให้ถูกจับ ไม่มาควง
กลายเป็นว่า ร้ายถูกตวง กรอกใส่ฉัน..เพียงคนเดียว
ประกันใจ ต่อเวลาหน่อย กับไปหา
ตอนฉันพา ใจหล่น ร่วงหุบเสียว
ประกันใจ เพิ่มเวลา ค้นใจเดียว
รอประเดี๋ยว รักษาใจ ที่ร้าวราน
ทนายใจ ..ขอเป็นเธอ จะได้ไหม
ช่วย..หทัย ที่ถูกกล่าว เดือดร้อนผลาญ
หาวิธี ป้องกันใจ ที่ถูกมาร..
เข้าประสาน จัดการ จนพ่ายไป
เรื่องตอนนั่น ที่ถูกเธอ เมินเหตุว่า..
เข้าใจมา ว่าฉัน ใจหวั่นไหว
เริ่มเรื่องโดย ใจฉันหล่น หลุดร่วงไป
แต่ตอนนี้...ฉันต่อใจ ประกอบกัน
อยากให้เธอ มาหาหน่อย ช่วยนักโทษ
นะได้โปรด เป็นทนาย มาช่วยฉัน
ขอแค่เพียง เธอแบ่งใจ เสริมสัมพันธ์
ของประกัน เพียงเท่านั่น ก็โอเค
หน้าส่วนตัว
804
