31 พฤษภาคม 2547 23:46 น.
ปลากัดจีนครีบแก้ว
เงาเมฆามาครึ้มอึมครึมมืด
กระฟาดฟืดฝืดฝอยเป็นปรอยฝน
ใบตาลลู่เตรียมจะล้มด้วยลมบน
ฟ้าก็หม่นฝนก็มืดมาทุกมุม
ลมเจ้าฤาหรือลมใดช่างร้ายกาจ
กัมปนาทฟาดฟ้อมรสุม
กระหวัดเหวี่ยงเกลี้ยงกลมลมก็กุม
ลมเจ้าอุ้มหอบใบตาลพาลลู่ไป
ก่อนใบตาลแตกตาระยะผลิ
ลมเจ้าสิวีว่อนละอ่อนใส
กลิ่นยอดตาลหวานอ่อนก็ว่อนไป
จนใบตาลเติบใหญ่ได้รูปปอง
ลมเจ้ากรรมตอนนี้สิพิโรธ
กระหวือโกรธกระพือพักหักเป็นสอง
เช่นรักเราเจ้าหักล้มได้สมปอง
ฟ้าก็ร้องใจก็ร่ำนองน้ำตา
ก้านที่หักเหมือนรักพี่ที่คาต้น
ส่วนกมลเจ้าลอยไปร้อยหลา
พี่ก็รอท้อก็เฝ้าเจ้าคืนมา
แต่ลมฟ้าก็พากลอยเจ้าลอยไป
พี่คงรอพอฝนพรมลมสงบ
ฤาค่ำพลบจบลุปัจจุสมัย
ก้านพี่นั้นไม่มีผลิใบใหม่
คงเน่าไปตายบนต้นกมลเรา........
30 พฤษภาคม 2547 14:55 น.
ปลากัดจีนครีบแก้ว
บอกตัวเองไว้เสมอเธอคือ เพื่อน
คอยย้ำเตือนอยู่ทุกวันไม่หวั่นไหว
เป็นเพื่อนกันเป็นเพื่อนกันทุกวันไป
ดวงฤทัยทั้งสองร่างต่างรู้ดี
เวลาเปลี่ยนเวียนวันฉันก็เปลี่ยน
คุมบังเหียนไว้ให้ใจไม่แปรสี
แต่จากวันเป็นเดือนเลื่อนเป็นปี
ใจดวงนี้ก็ต้องแพ้แก่เวลา
ก็ยังคิดเหมือนเคยจนเลยเถิด
ถือกำเนิดเกิดเป็นรักจนหนักหนา
ฉันก็รู้ว่าเธอคงไม่ลงมา
ใจของเธอคงคิดว่า เราเพื่อนกัน
เพียงตอนแรกฉันก็รู้เราคือเพื่อน
จนวันเดือนเลื่อนไปใจแปรผัน
ณ บัดนี้ฉันและเธอคิดต่างกัน
เพราะความฝันฉันเกิดเลยเถิดไป
เก็บเอาไว้ยิ่งนานก็ยิ่งหนัก
คำว่า รัก หนักเกินจะรับไหว
จนอยากบอกระบายความข้างใน
ให้เธอรู้ว่าใครที่ฉันมอง
คิดอีกแง่คิดไปในมุมกลับ
ถ้าเธอรับรักรั้งเราทั้งสอง
เพรียกกันได้ว่า แฟน ควงแขนจอง
สุขสมปองสองคนกมลเดียว
แต่หากเธอทั้งหัวใจนั้นไม่คิด
สักเพียงนิดก็ชังได้ไม่แลเหลียว
ถ้าฉันบอกเธอว่า รัก สักคำเดียว
อาจต้องเหี่ยวเสียทั้งเพื่อนไม่ได้แฟน
ก็ต้องทนต่อไปใจก็ร้อง
แต่ก็ต้องทนทั้งใจทั้งขาแขน
ดีกว่าเสียเพื่อนไปไม่ได้แฟน
ต้องทนแทนบอกรักเธอไว้ในใจ...........
29 พฤษภาคม 2547 15:12 น.
ปลากัดจีนครีบแก้ว
มองดวงจันทร์ฉันเห็นเป็นเพียงเสี้ยว
มองป่าเขียวเขียวชอุ่มพุ่มไสว
มองหน้าผาสูงชันเป็นพันไป
มองลำธารน้ำใสที่ไหลเย็น
มองกลีบบัวลอยอยู่ชมพูอ่อน
ลอยสลอนในคงคามาให้เห็น
มองสิ่งใดเป็นสิ่งนี้ที่มันเป็น
ดวงอาทิตย์ยามเย็นก็เห็นงาม
แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันไม่เห็นได้
ก็คือใจดวงนี้มึคำถาม
ว่าฉันรักฤาไม่รักไม่ได้ความ
เพียงเป็นห่วงเธอทุกยามฤาว่าไร
เป็นแค่หวงห่วงใยในความห่าง
ระยะทางจะห่างหายสักเพียงไหน
ฤาเรียกว่าความรักให้หนักใจ
ฤาไม่ใช่แค่คิดใกล้ชิดกัน
แต่ทำไมเป็นห่วงได้ขนาดนี้
เหมือนว่ามีสายใยในใจฉัน
เป็นคนเดียวฤาว่าเธอก็เหมือนกัน
ช่วยตอบฉันสักคราวให้เข้าใจ
รักบอกรักไม่รักบอกไม่รัก
จะได้หักห้ามจิตคิดไปไหน
หากไม่รักไม่รู้เห็นไม่เป็นไร
แต่รู้ไว้ว่าฉันนั้นรักเธอ............
28 พฤษภาคม 2547 00:15 น.
ปลากัดจีนครีบแก้ว
ลมสลับสัพยอกเย้าหยอกหญ้า
หญ้าก็พลิ้วระริ้วราตามลมขอ
หยดน้ำค้าก็พรูพร่างไม่รั้งรอ
น้ำตาคลอก็หยาดข้างน้ำค้างเคียง
ดึกสงัดดังสงบเสงี่ยมเงียม
เย็นยะเยียบยะเยือกเย็นไม่เป็นเสียง
แต่หญ้าเสียดเอีอดออซอสำเนียง
เคล้าด้วยเสียงสะอื้นร่ำมีน้ำตา
หยดน้ำค้างใสใสไหลหล่นร่วง
น้ำตาหน่วงถ่วงถักให้หนักหน้า
หยดน้ำค้างต่อไปก็ไหลมา
หยาดน้ำตาอาบหน้าแล้วร่วงลง
หยดน้ำค้างยังจะมีพรุ่งนี้เช้า
น้ำตาเจ้าจากวันนี้มีเพียงผง
หากวันนี้เจ้านั้นดันล้มลง
อย่ายกธงยอมแพ้แค่น้ำตา..........
28 พฤษภาคม 2547 00:04 น.
ปลากัดจีนครีบแก้ว
ลมสลับสัพยอกเย้าหยอกหญ้า
หญ้าก็พลิ้วระริ้วราตามลมขอ
หยาดน้ำค้างก็พรูพร่างไม่รั้งรอ
น้ำตาคลอก็หยาดข้างน้ำค้างเคียง
ดึกสงัดดังสงบเสงี่ยมเงียบ
เย็นยะเยียบยะเยือกเย็นไม่เป็นเสียง
เพียงหญ้าเบียดเอียดออซอสำเนียง
เคล้าด้วยเสียงสะอื้นร่ำมีน้ำตา
หยาดน้ำค้างหยดใสใสก็ไหลร่วง
น้ำตาหน่วงถ่วงเคล้าที่เบ้าขวา
น้ำค้างหยดต่อไปก็ไหลมา
หยาดน้ำตาไหลอาบหน้าแล้วร่วงลง
หน้าส่วนตัว
1150
