7 มกราคม 2551 00:09 น.
ปราณรวี
สายรุ้งงามยามฝนลาฟ้าสดใส
สีเลื่อมไล้โค้งข้ามยามต้องสูรย์
ทาบฟากโพ้นเพ่งพิศจิตจำรูญ
คล้ายอาบอุ่นฝากไว้ไม่ลบเลือน
รุ้งมิเคยลาลับจากโลกหล้า
แม้บางคราเปลี่ยนผันวันคืนเคลื่อน
เมื่อแสงทองส่องระยับกลับมาเยือน
หลังฝนเลื่อนรุ้งงามอร่ามตา
เปรียบชีวิตมิดมืดด้วยมัวหมอง
ตามครรลองเทียบไว้หายกังขา
อย่าสิ้นหวังยังหายใจใยโศกา
ทางข้างหน้าทอดยาวให้ก้าวเดิน
อุปสรรคคือบทเพื่อทดสอบ
อยู่รายรอบคู่กาลมานานเนิ่น
เพียรอดทนมุ่งหน้ากล้าเผชิญ
ไม่หมางเมินหลีกหนีคงมีวัน
ชัยชนะจะคอยรออยู่ต่อเจ้า
หายโศกเศร้าหายทุกข์..พบสุขสันต์
ความสำเร็จอยู่ใกล้ให้คว้าพลัน
ด้วยบากบั่นมั่นใจในพลัง
เปรียบรุ้งยังเลื่อมลายที่ปลายฟ้า
ทางข้างหน้ามิเคยสิ้นถวิลหวัง
เมื่อเมฆหมอกมืดมิดหยุดปิดบัง
หลังฝนหลั่งฟ้างามยามได้ยล
2 มกราคม 2551 09:12 น.
ปราณรวี
เสด็จลาลับล่วงแล้ว..............สู่สวรรค์
พระภคินีพระทรงธรรม์........แห่งฟ้า
ปวงราษฎร์ต่างโศกศัลย์......ถ้วนทั่ว ไทยเฮย
ขอพระทรงจากหล้า............เสด็จห้วงทิพยสถานฯ
.
หน้าส่วนตัว
1720
