24 มีนาคม 2550 20:50 น.
ปราณรวี
บอกก็แล้วเตือนก็แล้วไม่แคล้วคลาด
ยังบังอาจมาแกล้งเราเอาละหวา
คราวนี้จึงโมโหได้โกรธา
ดูที่ตาซิเห็นไหม..เป็นไงกัน
ก็โกรธจนตาเขียวเชียวละหนา
เดี๋ยวเถอะหมาเกเรต้องเซหัน
จะตะปบตบให้ร้องก้องโลกันต์
ให้เจ็บไปสามวันนั่นแหละดี
ไม่ได้อยากทำใครที่ไหนหนา
ถ้าไม่มาแกล้งกันก่อนนะนี่
ถ้าหากกลัวก็รีบไปไม่ช้าที
บอกดีดีอีกครั้งแบบยั้งใจ
ไม่อยากมีเรื่องราวเป็นข่าวนะ
ไม่อยากจะมีศัตรูรู้เอาไว้
แต่ถ้ามันจวนตัว..กลัวเมื่อไร
ก็เต็มใจสู้ตาย..บอกไว้เลย.......อิอิ...โกรธ..ฮึ่ม
รูป: http://k43.pbase.com/u44/lens/
upload/28636132.angry.jpg
23 มีนาคม 2550 16:05 น.
ปราณรวี
ไม่รู้หรือว่าทำให้ใครงอนแล้ว
จึงไร้แววมาง้อเอ่ยขอโทษ
เพราะนานไปอาจไม่หายกลายเป็นโกรธ
ยกประโยชน์ให้จำเลยไม่ได้แล้ว
เฝ้าน้อยใจไม่ใยดีเรานี้อีก
จึงหลบหลีกปลีกกายไปแน่แน่ว
เลิกสนใจใยดีจึงหนีแจว
ปล่อยคนงอนใจแป้วเสียแล้วหนา
หรือไม่ใช่คนสำคัญนั้นแล้วหนอ
ที่เคยเฝ้าพะเน้าพะนอรอจ๊ะจ๋า
แทบทุกวันมั่นคงตรงเวลา
แม้นไม่มาจะส่งข่าวให้เข้าใจ
แต่ตอนนี้ใจหายไปไหนหมด
ที่เคยง้อขอโทษโกรธแค่ไหน
กลับนิ่งเฉยเฉื่อยชาจนล้าใจ
น้ำตาไหลใจน้อยคอยคนง้อ
ก็แค่งอนอยากวอนให้ใครมาสน
จึงวกวนหม่นใจไปแล้วหนอ
คนแสนงอนเฝ้าคอยน้อยใจรอ
จึงเริ่มท้อห่อเหี่ยวเปลี่ยวเอกา
ยังไม่รู้หรือทำให้ใครงอนแล้ว
สิ้นวี่แววห่วงใยไม่มาหา
ทั้งเช้าสายบ่ายค่ำร่ำน้ำตา
รอเธอมางอนง้อ..ขอคืนดี..
22 มีนาคม 2550 11:28 น.
ปราณรวี
เพราะถือเงินเป็นใหญ่ในชีวิต
จึงลืมถูกลืมผิดจนบิดผัน
ลืมดีชั่ว..มัวเมาโง่เขลาพลัน
บูชากันถ้วนหน้า..ด้วยค่าเงิน
ค่าน้ำใจใสซื่อ..ถือว่าด้อย
หากเงินน้อยจะอึดอัดถึงขัดเขิน
เพาะความคิดริษยามาจนเกิน
ไม่อาจเดินร่วมทางระหว่างกัน
มากพลังอำนาจ..ขาดสติ
จะดำริสิ่งใดไม่สร้างสรรค์
ใช้เงินซื้อจิตวิญญาณ์เพื่อฝ่าฟัน
ไปสู่ฝันที่ฝักใฝ่ใจพะวง
ลืมนึกคิดจิตคนนั้นล้นหลาก
ใจอีกมากยากซื้อได้..ไม่ลุ่มหลง
ด้วยศรีศักดิ์รุกเร้ารักเผ่าพงศ์
จึ่งทะนงคงมั่นไม่หวั่นกลัว
ค่าของคนต้องค้นหาดั่งว่าไว้
เงินเท่าไรไม่สามารถใช้ฟาดหัว
คนจะมีดีได้แค่ใกล้ตัว
อย่าเมามัวเงินตราแทนค่าใจ
คุณความดีที่สั่งสมสังคมรู้
จักเชิดชูสรรเสริญเดินไปไหน
คือมนตราเรียกร้องต้องจิตใจ
ให้คนใฝ่คบหา..เพราะ ค่าคน..
รูป: http://www.harekrsna.com/
philosophy/truth/sky.htm
21 มีนาคม 2550 12:06 น.
ปราณรวี
แม้นไม่อาจเกิดมาเป็นเนื้อคู่
ก็ขอเกิดมาอยู่เคียงชิดใกล้
ไม่ว่าชาตินี้หรือชาติใด
ขออยู่ใกล้ได้เห็นเช่นทุกวัน
หากเธอเกิดเป็นนกผกโผผิน
จะเป็นไม้ให้บินไปฝากฝัน
หากเป็นปลาฉันเป็นน้ำเกิดตามกัน
เจ้าเป็นจันทร์พี่เป็นดาวอยู่พราวฟ้า
แม้นเธอเกิดเป็นฝนหล่นชุ่มฉ่ำ
พี่ขอเป็นเมฆดำคอยนำหน้า
หากเจ้าเป็นดอกไม้ไพรพนา
ขอเป็นหญ้าปกคลุม..คอยคุ้มดิน
หากเธอเป็นปลาน้อยรอคอยน้ำ
พี่ขอตามติดไปใกล้โฉมฉิน
เจ้าเป็นหมอกบางเบาเช้ายลยิน
พี่เป็นดินดูดซับรับเนื้อเย็น
แม้เลือกได้ไม่ขอห่างแรมร้างเจ้า
จะขอเฝ้าตามไปให้ได้เห็น
แม้ลำบากตรากตรำสุดลำเค็ญ
ขอเกิดเป็นผู้พิทักษ์..ที่รักเธอ...
รูป: http://www.terbushgalleries.com/
Maija/Maija.htm
20 มีนาคม 2550 11:03 น.
ปราณรวี
แม้ร่างกายหายไปบ้างในบางส่วน
ใช่จะชวนให้ใจกลายโศกศัลย์
สมองมีปัญญาก็มากอยากบอกกัน
สิ่งสำคัญใจยังสู้ไม่รู้ลา
มีไม่ครบใช่ซบเซาจนเหงาหงอย
เราต้องคอยปลุกใจไว้ไม่ร้องหา
ความช่วยเหลือจากใครให้เวทนา
มีปัญญาสร้างเองไม่เกรงใคร
พลังการต่อสู้ก็อยู่ครบ
ตั้งแต่เริ่มจนจบหาหลบไม่
ไม่คิดท้อ..ก่อฝันทุกวันไป
เพื่อดวงใจแกร่งกร้าว..ไม่ร้าวรอน
ขอเพียงความเข้าใจ..ใครรอบข้าง
อย่าแรมร้างหมางไปให้ใจหลอน
แค่หน่อยหนึ่งฝากคำไว้พร่ำวอน
ผ่านกานท์กลอน..งอนง้อ..ขอเข้าใจ
แค่พิการเพียงกาย..ใช่ใจฝ่อ
ไม่ระย่อ..ท้อแท้แก่ใครไหน
ใจยังสู้..กู่ก้องท้องฟ้าไกล
ว่านี่ไง..นักสู้..ผู้ไม่แพ้...
รูป: http://www.wayodd.com/funny-
pictures2/funny-pictures-the-frog-
wheelchair-races-lLM.jpg
หน้าส่วนตัว
1218
