14 มีนาคม 2550 10:42 น.
ปราณรวี
เพราะเหนื่อยหนักช่วงพักงานจึงพาลง่วง
เราไม่ห่วงเรื่องกินถวิลหา
ของีบก่อนให้ผ่อนคลายค่อยกลายมา
แล้วจึงหาอาหารทานรองท้อง
หาที่เหมาะเจาะใจไม่ไกลนัก
ผืนผ้าถักปูนอนหมอนไม่ต้อง
ขวดน้ำเปล่าวางไว้มาใช้รอง
เข้าทำนองของอะไรอยู่ใกล้มือ
มีลมเย็นพัดผ่านสำราญยิ่ง
สุขจริงจริงหลับได้สบายบรื๋อ.........อิอิ
ง่วงเหลือทนจนไม่ไหวให้ตาปรือ
หลับก่อนมื้อกลางวันนั้นเข้าที
แล้วค่อยตื่นขึ้นมาหาอาหาร
สุขสำราญกายใจในทุกที่
ไม่มีเรื่องเคืองขุ่นวุ่นชีวี
ช่างโชคดีเกิดมาเป็นหมาน้อย
แล้วเหยียดกายสบายนักพักตรงนี้
แสนเปรมปรีดิ์เมื่อนอนพับก็หลับผล็อย
ได้ผ่อนคลายหายล้าเลิกตาปรอย
คือลาภลอยเมื่อง่วงหนัก...ได้พักตา...
รูป: forward mail
12 มีนาคม 2550 18:05 น.
ปราณรวี
หนูขอโทษอย่าได้โกรธหนูเลยนะ
ไม่คิดจะก่อเรื่องให้เคืองขุ่น
แค่รีบมากเกินไปใช่กวนคุณ
จึงทำวุ่นคุณตำรวจต้องกวดมา
รีบจริงจริงตอนนี้ยิ่งใจร้อน
เพราะงามงอนรอหนูอยู่นี่หนา
อย่าได้คิดโมโหหรือโกรธา
หนูเลยหนาคุณตำรวจผู้หนวดงาม
ถ้าหากมีใบสั่งอย่ารั้งรอ
เขียนเลยหนอเร็วไวใช่หยาบหยาม
เดี๋ยวแฟนหนูโมโหแล้วโทรตาม
จะเกิดความเดือดร้อนเมื่อตอนเย็น
เพราะนัดไว้ใช่แก้ตัวอย่ามัวถาม
ถ้าได้ความแล้วหนูต้องรีบเผ่น
ไหนใบสั่งมาไวไวจะได้เซ็น
ไม่ล้อเล่นยอกย้อนแต่ร้อนใจ
แค่ขับเร็วไปหน่อยเพียงร้อยยี่
หมวกไม่มีไม่รู้วางไว้ทางไหน
รับใบสั่งเอามาไม่ช้าใย
ต้องรีบไปแล้วหนา...โปรดอย่าตาม...อิอิ
ภาพ: forward mail
....พ่อ....
ตั้งแต่จำความได้ไม่เคยเห็น
พ่อว่างเว้นเหน็ดเหนื่อยเมื่อยอ่อนล้า
เพราะกรำงานแสนหนักเนิ่นนานมา
ทุกเวลาคือเงินดำเนินไป
ไม่เคยท้อ..อดทนบนโลกนี้
ด้วยยังมีลูกรักคอยผลักให้
มุ่งก้าวเดินสานฝันปันแรงใจ
มีสายใยหล่อเลี้ยงเคียงคู่เรา
เงินทุกบาทไม่ขาดเหลือเผื่อวันหน้า
ให้ลูกยาสุขสบายไม่อายเขา
เพียงลูกยิ้มทุกข์พ่อก็บางเบา
เจ้าปัดเป่าเหนื่อยหายจากกายไป
หวังของพ่อคือลูกผ่านการศึกษา
มีวิชาอนาคตเจ้าสดใส
ประกอบกิจการงานใดใด
สำเร็จได้ด้วยดีมีผลงาน
มิหวังเจ้าร่ำรวยด้วยทรัพย์สิน
เพียงรู้อยู่ รู้กิน มีถิ่นฐาน
ใช้ชีวิตไม่ประมาทคาดเหตุการณ์
เพื่อพ้นผ่านเรื่องร้ายที่ไคลคลา
ให้เจ้าเป็นคนดีมีศรีศักดิ์
สมดั่งที่พ่อรักเจ้าหนักหนา
เพียรจดจำคำสอนแต่ก่อนมา
ปรารถนาของพ่อก็เท่านี้
11 มีนาคม 2550 18:30 น.
ปราณรวี
เป็นเพราะฉันไม่ดีเธอหนีจาก
ดังถูกพรากหัวใจไปเชือดเฉือน
เพราะฉันนั้นไร้เหตุผลจนแชเชือน
เธอเลยเบือนหน้าหนีตีจากไป
เพราะฉันนี้ขี้โมโหและหงุดหงิด
เพราะมีจิตขุ่นข้องไม่ผ่องใส
เพราะฉันนั้นพูดมากเธออยากไกล
อยู่ใกล้ใกล้พูดไม่ทันฉันสักครา
เพราะฉันนั้นหุ่นไม่งามเธอถามบ่อย
อ้วนอีกหน่อยซิจ๊ะนะเธอจ๋า
เพราะฉันนั้นใจแคบแอบนินทา
ไม่นำพาว่าใครไม่มีดี
เพราะฉันนั้นเอาแต่ใจใครก็รู้
เธอเห็นอยู่ทุกวี่วันพลันหน่ายหนี
เพราะฉันเป็นตัวป่วนชอบยวนยี
เธอคนดีพบเห็นเป็นประจำ
เพราะฉันชอบหาเรื่องให้เคืองขุ่น
เธอหัวหมุนครุ่นคิดจิตถลำ
เพราะว่าฉันแสนงอนสอนไม่จำ
เธอพูดคำฉันเถียงสามลามปามไป
เพราะฉันห้วนกวนโมโหและโอหัง
เธอหมดหวังจะสั่งสอนต้อนไม่ไหว
เพราะฉันคนปากแข็งหมดแรงใจ
ถ้าบอกไม่ก็คือไม่ใช่อื่นเลย
เพราะฉันไม่งอนง้อคอยฉอเลาะ
พูดไม่เพราะปากไม่หวานพาลเมินเฉย
เพราะฉันไม่จ๊ะจ๋าอย่าว่าเลย
ดั่งทรามเชยคนที่เธอเพ้อรำพัน
เพราะฉันไม่อาจเป็นเงาของเขาอื่น
ไม่อาจทำหน้าชื่นระรื่นฝัน
ไม่อาจเปลี่ยนแปลงตัวกลัวงงงัน
เพราะว่าฉัน..ไม่ดี..ดั่งนี้เอง...
รูป: http://starchildascension.org/celia/
?m=200606
10 มีนาคม 2550 14:23 น.
ปราณรวี
หากหมดเยื่อสิ้นใยในความรัก
แน่นอนนักคงอยากลี้หนีจากฉัน
อยากจะไปก็ไปให้ไกลกัน
อย่าเห็นฉันไม่มีใครใคร่ย้อนคืน
เมื่อหมดค่าขอลาจากไม่อยากพบ
ทุกอย่างจบลบไปใจอย่าฝืน
เป็นเรื่องราวกล่าวขานเมื่อวานซืน
อย่าหวนคืนกลับมาสาแก่ใจ
เมื่อเธอมีอิสระจะผกผิน
จงโผบินถวิลหาทั่วฟ้าใส
สักวันหนึ่งคงพานพบประสบใคร
ที่เธอใฝ่ฝันหามานานปี
ส่วนตัวฉันก็ขอลาดั่งว่าไว้
หมดห่วงใยไร้บ่วงทวงศักดิ์ศรี
จะเดินหน้าต่อไปแม้นไม่มี
บางใครที่เคยเรียงอยู่เคียงกัน
ถ้าอยากไปก็จงไปอย่าได้กลับ
ไปให้ลับบอกลาอย่าโศกศัลย์
หมดสิ้นรักหักใจอย่าใกล้กัน
ปล่อยให้ฉันเป็นอดีตที่ขีดตาย...
รูป: http://sound-of-cryy.blogfa.com/
8503.aspx
9 มีนาคม 2550 12:19 น.
ปราณรวี
เพราะต้นรักหักโค่นโดนทำร้าย
เราห่างหายกลายกลับดับความฝัน
ต้องเลิกราแรมร้างหมางใจกัน
ไม่มีวันหวนกลับมาจับมือ
ตัดทุกสิ่งทุกอย่างที่สร้างไว้
ตัดอาลัยไปลับตัดนับถือ
ไม่เหลือเยื่อเผื่อไว้ให้ใครลือ
ขีดลบชื่อสื่อสารเมื่อวารวัน
บอกใจเราจงลืมเขาให้หมดสิ้น
ไม่จำกลิ่นกรุ่นรักสลักขวัญ
ลืมคำหวานซ่านอุราคราพบกัน
ถ้อยจำนรรจ์เมื่อวันเก่าเผาทิ้งไป
จึงเลิกคิดห่วงใยในเธอแล้ว
หมดวี่แววรักหวานเคยขานไข
จะเฝ้าตามถามคำไปทำไม
เมื่อเธอไม่เห็นค่าว่าทำดี
เธอจะทำสิ่งใดจะไม่สน
เราเหมือนคนแปลกหน้ามาที่นี่
เลิกตอแยแคร์แล้วแจ้วจรลี
คิดอีกทีจนตกเย็นเริ่มเห็นใจ
เธอยังคงทำงานบ้านไม่กลับ
ตะวันลับมืดลงให้สงสัย
งานยุ่งมากหนักหนาอ่อนล้าไป
หรือเป็นไรไม่สบายให้กังวล
ส่งสายตาสอดส่องมองเธออยู่
อย่าให้รู้เดี๋ยวเอะใจไม่เป็นผล
หากใครถามจะตอบความตามที่ยล
ไม่ได้สน...ไม่ได้แคร์...แค่แอบมอง...
รูป: http://sound-of-cryy.blogfa.com/
8503.aspx
หน้าส่วนตัว
2121
