19 มีนาคม 2550 11:31 น.
ปราณรวี
ขอกล่าวถึงฝันเล็กเล็กของเด็กน้อย
ทั้งเด็กดอยเด็กทุ่งเด็กกรุงใหญ่
เด็กต่างชาติต่างเขตประเทศไทย
ที่ไหนไหนก็คือเด็กตัวเล็กน้อย
ไร้เดียงสาแสนซื่อบริสุทธิ์
ใจผ่องผุดมองโลกงามยามถามถ้อย
มีความฝันอันแพร้วเพริศบรรเจิดลอย
เป็นฝันน้อยที่คอยรอคนทอฝัน
ฝันเห็นโลกสวยงามสงครามสิ้น
โลกไร้กลิ่นต่อสู้..รู้สุขสันต์
มวลมนุษย์หยุดรบราเข่นฆ่ากัน
ทั่วเขตขันธ์ร่มเย็นเป็นทั่วไป
ฝันว่ามีผู้นำค้ำจุนกฎ
มิเลี้ยวลดคดโกงโยงเฉไฉ
ยุติธรรมนำทางสว่างไกล
ไปที่ใดโลกเสรีมิแบ่งชน
ฝันว่าคนโอบอ้อมรอมชอมนัก
เผื่อแผ่รักถักทอเกิดก่อผล
ไม่เบียดเบียนเคร่งเครียดเกลียดผู้คน
หลอมกมลด้วยเมตตา..เอื้ออารี
ฝันว่าโลกเรียงร้อยด้วยรอยยิ้ม
มองแล้วอิ่มอุราพาสุขศรี
โลกสว่างพร่างพรายด้วยไมตรี
ปีติมีเมื่อเห็นยิ้มที่พริ้มเพรา
ฝันว่าฟ้ากว้างไกลไร้ขอบเขต
ทุกประเทศมีเสรีมิเงียบเหงา
ต่างคบหากันไว้ได้บรรเทา
มินอนเปล่าปล่อยทิ้งสิ่งดีดี
ฝันว่าโลกเปี่ยมน้ำใจให้ช่วยเหลือ
แหละจุนเจือเผื่อแผ่ไปในทุกที่
เด็กยากจนและหิวโหยยังมากมี
ความปราณีมีแจกจ่ายไปทั่วกัน
ฝันว่าฟ้าเป็นสีทองใจผ่องแผ้ว
สวยพราวแพรวด้วยสายรุ้ง..มุ่งสู่ฝัน
จะปีนป่ายสายไปได้เจอกัน
เพื่อนร้อยพันรอพบเพื่อสบตา
ฝันของเจ้าจะเป็นจริงได้หรือไม่
ต้องรอไปอีกกี่นานเพื่อควานหา
หรือเป็นเพียงความฝันอันเลือนลา
ไม่มีค่าใดใด...ให้ใครจำ...
รูป: http://joybringer.zaadz.com/
blog/2007/1/love_yourself_first_
bellas_blog_and_rainbow_children
18 มีนาคม 2550 12:55 น.
ปราณรวี
เมื่อแรกรักคราวนั้นฉันจำได้
สองหัวใจเราคงมั่นไม่หวั่นหวาม
ไม่สนใจแม้นใครคิดมาติดตาม
ยึดถือความมั่นคงตรงต่อกัน
แต่ไม่นานรสหวานรักชักเริ่มกร่อย
แล้วค่อยค่อยถอยลดจนหมดฝัน
เมื่อมีใครเข้ามาพรากอยากแบ่งปัน
ให้รักผันเผื่อแผ่แก่ตัวเธอ
ดูเหมือนเราเริ่มแตกแยกแผกความคิด
เธอปกปิดจิตใจไปพลั้งเผลอ
หลงคำหวานซ่านอุรามาพบเจอ
แบ่งให้เธอหัวใจที่ให้เรา
ความโศกเศร้าจึงเข้ามาอีกคราหนึ่ง
เมื่อรักถึงทางตันพลันอับเฉา
ยากจะค้นหายามาบรรเทา
เพื่อรักษาความปวดร้าวที่ยาวนาน
รักครั้งนี้มีเผื่อเลือกดั่งเกลือกกลิ้ง
ไม่มีจริงเหมือนเคยกล่าวเธอเล่าขาน
เกมความรักจึงกลายเป็นเช่นตำนาน
ไม่อยากพานพบอีกครา...ขอลาไกล...
รูป: http://static.flickr.com/76/1
54053562_d873d3d1b7_m.jpg
17 มีนาคม 2550 12:21 น.
ปราณรวี
ด้วยภาระหน้าที่มีกำหนด
เราจึงหมดใกล้ชิดดั่งคิดฝัน
ข้ามขอบฟ้าข้ามทะเลห่างเหกัน
ใจเท่านั้นชิดใกล้ไม่หวั่นกลัว
ฉันอยู่ฟากฟ้าหนึ่งของครึ่งโลก
ยามทุกข์โศกมืดมนจนปวดหัว
เธอส่งใจให้มาคราหมองมัว
ความหวาดกลัวมอดมลายหายสิ้นไป
เมื่อใดเธอมองฟ้าคราแสงส่อง
ลายละอองเมฆพราวขาวไสว
ณ ตรงนั้นริมขอบฟ้าที่กว้างไกล
ฉันฝากใจกับเมฆน้อยคล้อยตามลม
หากคิดถึงคะนึงหาเวลาไหน
แค่ออกไปมองฟ้าคราเมฆห่ม
หัวใจฉันอยู่ข้างในกลางสายลม
ที่พลิ้วพรมพัดพาไปหาเธอ
เมื่อภาระสิ้นสุดเดินรุดหน้า
จะนำพาหัวใจไปเสนอ
แอบอิงไว้เคียงคู่อยู่ใกล้เธอ
เลิกพร่ำเพ้อเดียวดายใต้ฟ้าคราม...
รูป: http://www.thaimisc.com/
freewebboard/php/vreply.php?
user=sigh&topic=115
16 มีนาคม 2550 13:27 น.
ปราณรวี
เมื่อลมพลิ้วกวัดไกววาบไหวหวิว
ใบไม้ปลิวละลิ่วลอยจนคล้อยหาย
พัดจากไปไกลตาเกินท้าทาย
จะเยี่ยมกรายกลับมาหาต้นเดิม
เปรียบเหมือนใจสองดวงที่หน่วงหนัก
เคยมีรักหรรษามาสร้างเสริม
ให้ใจเราสดใสคล้ายเต็มเติม
ช่วยผลิเพิ่มส่วนที่ขาดดั่งคาดไว้
แต่ไม่นานรสหวานก็พาลกร่อย
แล้วค่อยค่อยเปลี่ยนแปรเกินแก้ไข
ไม่สามารถรักษาค่าใดใด
ที่หัวใจทั้งสองครองร่วมกัน
ใจเราจึงเลื่อนลอยคล้อยจากรัก
ที่เคยถักเคยทอรอร่วมฝัน
มาแรมร้างห่างไกลไปฉับพลัน
ทิ้งความฝันเดียวดายอยู่ปลายฟ้า
เมื่อไม่อาจเก็บใจให้อยู่นิ่ง
ต้องยอมรับความจริงที่ปวดปร่า
แม้นจะต้องทนท้อทรมาน์
คงดีกว่าปล่อยใจให้จมทุกข์
ปล่อยให้ลมพัดพาใจล้ารัก
ไปหยุดพักห่างไกลได้พบสุข
จนแข็งแกร่งแรงมาจึงกล้าลุก
เลิกซ่อนซุกเก็บช้ำไว้ย้ำเตือน...
รูป: http://blog.52it.com/user1/669/
upload/20066272556.jpg
14 มีนาคม 2550 10:50 น.
ปราณรวี
มีใครได้อะไรใคร่ขอถาม
ผลพวงจากสงครามที่ลามไหม้
หลายประโยชน์ตกอยู่แก่ผู้ใด
ความทุกข์ทนยากไร้ใครรับมา
ผู้กระหายหมายปองของผู้อื่น
สมบัติชาติดาษดื่นตื่นผวา
เข้าครอบครองสุดท้ายจนได้มา
แม้แลกด้วยชีวาหลายร้อยพัน
ไม่สนใจใครเดือดร้อนนอนไม่หลับ
ใครถูกจับเข่นฆ่าจนอาสัญ
ครอบครัวต้องสิ้นสูญอาดูรพลัน
พลัดพรากกันทั่วไปใครใยดี
ทั้งเด็กเล็กเฒ่าชราน้ำตาเหือด
แผ่นดินเดือดเลือดไหลไร้ศักดิ์ศรี
เสียงร่ำไห้ดังระรัวทั่วปฐพี
เมื่อน้องพี่ด่าวดิ้นสิ้นลมปราณ
พ่อแม่ลูกถูกพรากออกจากอก
เหมือนดั่งตกนรกต้อนไฟร้อนผลาญ
เด็กกำพร้ามากมายใจแหลกลาญ
ต้องไร้บ้านที่พำนักพักพิงกาย
คนยากจนข้นแค้นขาดแคลนสิ้น
ขาดอาหารด้วยทรัพย์สินสิ้นสลาย
ขาดปัจจัยไร้ความสุขทุกข์กล้ำกลาย
ต้องล้มตายเจ็บป่วยด้วยโศกตรม
มีใครคิดหรือไม่ในจุดนี้
สงครามมีแต่เศร้าทรุดสุดขื่นขม
กี่ชีวิตปลิดปลิวลิ่วลอยลม
กี่ระทมที่ถมราด ด้วย...หยาดน้ำตา...
รูป: http://www.ikhwanweb.com/
Home.asp?Page=Systems&System=
PressR&Press=Show&Lang=E&ID=4958
หน้าส่วนตัว
1651
