12 พฤษภาคม 2549 00:38 น.
ปราณรดี
วสันตดิลกฉันท์ ๑๔
ยามเดือนละเลื่อนนภจะพร่าง
ลุฉมาสผลิบันดาล
ยังโลกเฉลิมบุชิตะการ
สดุดีพระทรงพล
ก่อเกิดพระองค์ปรมพุทธ
อภิสุทธิเลิศผล
ใสสุดสะอาด ณ พระกมล
ชนะชนและเหนือมาร
เคลื่อนจันทร์วิสาขบุชิตา
พิระกล้าก็เบิกบาน
ตั้งจิตถวายและปฏิญาณ
พิษฐานจะตามองค์
บัญญัติวินัยจะปฏิบัติ
ศิละวัตรละใหลหลง
มั่นแน่นสมาธิสติคง
ศิระนบและวันทา
ยามเดือนละเลื่อนนภจะพร่าง
ก็สว่างจรัสตา
กายใจระลึกสรณะพา
จะสการะแทนคุณ.
11 พฤษภาคม 2549 19:05 น.
ปราณรดี
กลางฟ้ามีฟองดาว
ล้อมจันทร์พราวในเวหา
ประดิษฐ์อาหารตา
เสกไข่ดาวในกะทะ
ค่อยตอกไข่ใส่ลง
น่าหลงใหลไม่อาจผละ
อาหารจานโอชะ
ไข่ร้อนร้อนบนน้ำมัน
ไข่ขาวฟองฟ่องฟู
เพียงแค่ดูก็รู้กัน
อร่อยเพียงใดนั้น
เชิญมาชิมลิ้มข้าวร้อน
กลางฟ้ามีฟองดาว
มีจันทร์พราวมีดาวจร
เชิญเตรียมทั้งจานช้อน
ชิมไข่ดาวขาวนุ่มนัก.
10 พฤษภาคม 2549 13:41 น.
ปราณรดี
มืดหม่นบนฟ้าหมอง
คลั่งคะนองร้องกู่บ้า
หยาดฝนหล่นลงมา
หยดน้ำตาแต้มหน้านอง
ผวาฟ้ามืดมิด
ในดวงจิตยังคิดปอง
ฝันเรื่องเมลืองรอง
เป็นเจ้าหญิง เป็นเจ้าชาย
สาวน้อยปูนปลาสเตอร์
เธอถูกปั้นปลุกความหมาย
สีสันเสกระบาย
ถ่ายทอดฝันอันงามตา
เปลวเทียนดังเขียนวาด
ภาพพิลาสได้ทรงค่า
สะท้อนวอนเวลา
เป็นเรื่องราวเล่านิทาน
เหมือนมอบไมตรียื่น
น้ำใจชื่นดับฟุ้งซ่าน
ฟ้าฝนหล่นเนิ่นนาน
โลกขับขานแม้มืดมน
ตุ๊กตาหน้าใสใส
แสงเทียนไล้ให้เงาวน
คิดถึงเจ้าหญิงซน
ถึงสาวน้อยถึงชีวิต
มิหม่นแม้ฟ้าหมอง
โลกจะก้องซ้องถูกผิด
มีฝันกล่อมห้วงคิด
ปลูกต้นจินตนาการ.
8 พฤษภาคม 2549 22:43 น.
ปราณรดี
เรืองรองร่ำลาฟ้าฝัน
ตะวันพลบลาฟ้าใส
แปรกาลผ่านแล้วผันไป
หมุนไกวตามโลกโบกลา
เหมือนฟ้าอำลาอาวรณ์
ร้าวรอนเงียบงันผันหล้า
ยามพลบกลบหยาดน้ำตา
น้ำค้างพร่างพาดาววอน
ลมหนาวกราวพัดซัดคลื่น
หวั่นจนแทบยืนเข่าอ่อน
สะทกอกร่ำสะท้อน
ยอกย้อนเหงาซ่านซึ้งลึก
ราวผันวันผ่านกาลวัย
เข้าใกล้ชรารมณ์ข่มตรึก
ชีวิตนิดน้อยรอยนึก
รู้สึกเพียงผ่านหวานจาง
เรืองรองดับแล้วแก้วขวัญ
หรี่ดวงวัยวันวิบหว่าง
ว้าเหว่เห่กล่อมปลอบวาง
พราวพร่างจุดช่วงดวงดาว.
7 พฤษภาคม 2549 19:54 น.
ปราณรดี
ตรงหน้านั่นทะเล
เพลงคลื่นเห่มากล่อมขวัญ
อยากให้ใกล้กว่านั้น
อยากสัมผัสให้ชัดซึ้ง
วิ่งท่ามกลางงามทราย
เห็นความหมายคล้ายติดตรึง
น้ำคว้างกว้างเกินดึง
ให้ใจหยุดอยู่ที่ฝัน
กว้างนักเหมือนความคิด
เสรีสิทธิ์ไม่ปิดกั้น
อิสระจะผลักดัน
ลงเล่นน้ำฉ่ำชีวิต
เด็กน้อยวิ่งลงน้ำ
ตีนน้อยย่ำช่างจิ๊ดหริด
คลื่นโยนลูกน้อยนิด
ก็ซับจินตนาการ
ตรงหน้านั่นทะเล
คลื่นลมเห่เพลงผิวผ่าน
ร้อนแดดไม่แผดนาน
อุ่นฝันพล่านย่อมซ่านทรวง.
หน้าส่วนตัว
1105
