29 พฤษภาคม 2549 18:18 น.
ปราณรดี
แววตาใสใสไร้เดียงสา
น้ำตาท่วมถิ่นแผ่นดินเขา
ทะลุทะลวงล่วงซอกเงา
ชำเราชำระสุดระกำ
โรงเรียนเขียนอ่านถูกผลาญเรียบ
หัวใจเย็นเยียบถูกเหยียบย่ำ
อนาคตหม่นหมองมองโลกดำ
กดดันกลืนกล้ำเกินกว่าคิด
พ่อแม่ล้มตายหายไปหมด
มืดมนกำสรดสุดเจ็บจิต
กรรมใดหนอซ้ำย่ำชีวิต
ทางใดมืดมิดทุกทิศทาง
เสื้อผ้าข้าวของน้ำนองท่วม
เจ็บน่วมเกินกว่ากอบก่อสร้าง
น้ำตาหลั่งไหลกว่าใจวาง
อ้างว้างเพียงใดหัวใจนี้
น้ำตาท่วมฟ้ามาหลั่งริน
กลืนกินโศกเศร้าไม่อาจหนี
โปรดเถิด ... เกื้อกูลหนุนกันที
ชุบชีพยังมี ... ให้หวังยืน
แววตาใสใสไร้เดียงสา
น้ำตาคอยคลายความขมขื่น
ผิดใดกรรมใดใจกล้ำกลืน
ผดุงให้สุขคืน ... ซับน้ำตา.
28 พฤษภาคม 2549 19:02 น.
ปราณรดี
ไหวไหวลมสั่นกระทบ
คลื่นพบลมหวนป่วนปั่น
ปรับสีตามฟ้าครามนั้น
หวั่นหวั่นตามแดดแผดร้อน
ใจเอย ... เคยหยุดบ้างไหม
ไกวไกวอารมณ์ซุกซ่อน
ปลิวปลิวริ้วริ้วว่ายวอน
เจ็บเจ็บกระฉ่อนรอยคำ
ไหวไหวลมคลื่นครืนครั่น
ใจสั่นเคืองเศร้าเช้าค่ำ
โลดแล่นละครฟ้อนรำ
ลึกถลำตามเพลงคลื่นลม
ใจเอย ... นิ่งเฉยดูคลื่น
กระทบแล้วกลืนประสม
เกิดแล้ว ดับแล้ว ช้ำตรม
หัดข่มคลื่นโหมโลมใจ.
26 พฤษภาคม 2549 12:31 น.
ปราณรดี
อีกอึดใจเดียวเท่านั้น
ที่ฝันจะสมดั่งใฝ่
อีกอึดใจเดียวฝ่าไป
ให้ฉันถึงฝั่งหวังงาม
อีกอึดใจเดียวเชียวนะ
ที่จะตอบคำไถ่ถาม
อีกอึดใจเดียวฟ้าคราม
จะใกล้ถึงความเป็นจริง
ขอบฟ้าที่ว่าไกลนัก
แบกหนักแบกรับสรรพสิ่ง
ใกล้ถึงสิ่งซึ่งพึ่งพิง
อ้างอิงความฝัน... เคยเดียวดาย
สูดลมหายใจอึดใจหนึ่ง
จะถึงที่สุดของจุดหมาย
ข้ามหนักอุปสรรคมามากมาย
น้ำตารายถูกซับกับแดนดิน
เหยียบลงตรงขอบฟ้า ณ เส้นนั้น
กลายฝันเป็นจริงทั้งหมดสิ้น
ตื้นตันฝ่าฝันมารวยริน
หยุดดิ้นว่ายวนค้นทาง
อึดใจเดียวนั้นพลันมาถึง
หวานซึ้งจุดหมายไม่ห่าง
ซาบซึ้งวันวารสานวาง
ดาวพร่างระยิบเพียงหยิบมือ.
24 พฤษภาคม 2549 19:30 น.
ปราณรดี
เจ้าพระยามหานคร
อยากจะย้อนวันก่อนเก่า
อารยธรรมสืบลำเนา
หลากเรื่องเล่ารอยเงาคำ
ตำนานสานประวัติ
ย่อมแจ่มชัดทุกเช้าค่ำ
"สี่แผ่นดิน" แม่พลอย นำ
เล่าเรื่องสร้างงานแผ่นดิน
"สองฝั่งคลอง" ลองอ่านเรื่อง
นิยายเปรื่องเล่าเรื่องศิลป์
ชัดภาพระรวยริน
ใช้ดื่มกินน้ำพระยา
เจ้าพระยา ... ถิ่นเก่าก่อน
สุนทรภู่เคยอยู่ท่า
หลงใหลในมนตรา
เสน่ห์น้ำล้ำดวงใจ
เคยอยู่ เคยเรียนร่ำ
เคยเที่ยวลำน้ำเคยใส
กระทงเคยส่งไป
ในคืนเพ็ญเดือนสิบสอง
อาหารศิริราช
ก็สะอาดน่าลิ้มลอง
ข้ามเรือเพื่อเที่ยวมอง
เมียงหนุ่มสาวท่าพระจันทร์
ถนนวัฒนธรรม
ศิลปะล้ำน้ำใจปัน
วาดวางสื่อสร้างสรรค์
โรงละครวอนนั่งชม
เกี่ยวเก็บกับชีวิต
ได้ครุ่นคิดและรื่นรมย์
สนามหลวงยังสุขสม
กิจกรรมหลากมากเรื่องราว
หวนหาอดีตกลับ
อยากเก็บพับไว้ขานกล่าว
ที่นี่ ... ในหนึ่งคราว
ฉันเคยอยู่เคยกินนอน
วันหนึ่งจักไปเยือน
ไปย้ำเตือนสิ่งเก่าก่อน
เจ้าพระยามหานคร
ใจยังวอนคิดถึงจัง.
22 พฤษภาคม 2549 17:56 น.
ปราณรดี
สะพานสานฝันอันไกลลิบ
ราวทิพย์สรวงสรรค์สร้างจุดหมาย
ด้วยหวังข้างในได้พรั่งพราย
วางรายสิ่งงามความต้องการ
ปรารถนาถึงฝันอันไกลลิบ
ระยิบดาวดวงยังช่วยสาน
ให้ถึงที่หมายไต่สะพาน
แสนหวานเดินทางตามหวังงาม
หนามขวากถากง่ายไม่ใช่หนัก
อุปสรรคกลายเป็นเรื่องผ่านข้าม
ด้วยตั้งหวังไว้ใต้ฟ้าคราม
ไร้ซึ่งคำถามความกังวล
สะพานสานฝันอันไกลลิบ
อย่าหยิบสิ่งข้องมัวหมองหม่น
ขอให้เห็นพร่างสว่างบันดล
ทุกหนเส้นทางก็ง่ายดี
สำคัญระหว่างทางสู่ฝัน
มิใช่บุกบั่นเพื่อศักดิ์ศรี
จึงเดินเพลินสบายใจเปรมปรีดิ์
ถึงที่ผ่อนคลายไม่หนักเลย.
หน้าส่วนตัว
1252
