13 สิงหาคม 2549 21:38 น.
ปราณรดี
วงจรเวลาลับแล้ว
วับแววแสงทองทับหล้า
ทิ้งรอยรุ้งเรืองวาวตา
สะท้อนอ่อนล้าลาใจ
เคยรุ่งริเริ่มสร้างสรรค์
สง่าบนฟ้าฝันสดใส
เหนือหัว เหนือฟ้า เหนือใคร
คล้อยดวงดับได้ตามกาล
วงจรเวลาลับแล้ว
ดวงแก้วสิ้นพลังสืบสาน
ชีวิตผ่อนพักพบพาน
พรากจรหมดลานเรี่ยวแรง
ยอมรับเท่าที่มีใจรับ
พร้อมปรับเปลี่ยนผันปันแบ่ง
พบพรากจากจรเปลี่ยนแปลง
ขันแข่งกอบโกย ... ก็เท่านั้น
วงจรเวลาล่วงเลย
เปิดเผยความจริงยิ่งฝัน
นิ่งมองทองจางจากวัน
แปรผันเท่าที่เป็นไป.
12 สิงหาคม 2549 14:07 น.
ปราณรดี
ร่างอ่อนอ่อนอุ่นโอบอ้อมอกแม่
คอยดูแลอาทรทั้งร้อนหนาว
ร้องเพลงกล่อมปลอบนิทานขานเรื่องราว
สั่งสอนกล่าวคำพรวอนให้คิด
ขอให้เจ้าทรงพลังหวังปรารถนา
เติบแกร่งกล้าหยัดสู้รู้ถูกผิด
ไออุ่นรักถักทอก่อชีวิต
สื่ออุทิศกำลังกายกำลังใจ
โลกก็กว้างทางก็ไกลใจเกินหยั่ง
ความคิดหวังยังสถิตอยู่ทิศไหน
คงเคว้งคว้างควานฝันอันห่างไกล
หากขาดอุ่นอวลไออ้อมอกนี้
ร่างอ่อนอ่อนยังอ่อนทั้งความคิด
อ่อนสำนึกถูกผิดโลกหลากสี
อ่อนไหวพริบอ่อนรู้รอบกรอบร้ายดี
แต่ยังมีแม่ประคอง ... ให้แข็งแรง.
7 สิงหาคม 2549 11:30 น.
ปราณรดี
ปลิดปลิวลิ่วลมลอยเพียงผ่าน
น้ำตาลหม่นร่อนแหลกสลาย
หลุดขั้วตัวต้นบนทางราย
คล้ายคล้ายสละใบให้ชีวิต
เคยเขียวเกี่ยวพันฝันเริงรื่น
ผลิชื่นใบอ่อนก่อนปลงปลิด
ท่ามฝนหล่นโปรยโชยชื่นชิด
ฤๅถึงกาลอุทิศปลิดชีพลง
ปลิดปลิวลิ่วลอยลารอยต้น
สลายตนสละร่างสลัดหลง
เกิด-เติบ-เสื่อม-สลาย ลายบรรจง
สลักกรงการยึดถือคือมายา
ใบไม้รายทางตัวอย่างเห็น
เคยเป็นสีเขียวเหนี่ยวต้นกล้า
ยอมแพ้พ่ายกาลผ่านเวลา
น้ำตาลหม่นค่า ... ตามรายทาง
ความทรงจำมีหรือไม่ ... ใครเคยคิด
ก่อนปลงปลิดจากขั้วหัวใจว่าง
ฤๅเพียงวัตถุบรรจุวาง
เกิดสร้างเสื่อมสลาย ... คล้ายสามัญ.
4 สิงหาคม 2549 22:29 น.
ปราณรดี
ขาวสดงดงามตามเห็น
น้ำนิดกระเซ็นซึ้งซ่าน
เด่นดวงกลีบนุ่มเบิกบาน
ราวบัวยิ้มหวานรับฟ้า
ละเอียดอ่อนโยนเย็นล้ำ
ร่ายรำตามลมพลิ้วค่า
พองามไหวไหวไร้มายา
จึงมิอ่อนล้าตามลมเชย
หวานเพียงนุ่มนวลชวนพิศ
เพลินพอพินิจใครฤๅเฉย
ยิ้มแย้มน้อยนิด นะ บัวเอย
มิได้เปิดเผยเกินใจ
ขาวแจ่มแจ้งจิตคล้ายมิตรเพรียก
พร้องเพลงร่ำเรียกไหวไหว
อ่อนโยนอบอุ่นละมุนละไม
มิได้ยั่วยวนใครชวนชม
เรียบงามตามลมพรมชื่น
ระรื่นเพียงพอเหมาะสม
สาวน้อยบัวบานอารมณ์
ชื่น - ขม ข่มได้ ใจมั่นคง.
9 กรกฎาคม 2549 09:21 น.
ปราณรดี
วสันตดิลกฉันท์ ๑๔
อาสาฬหบูรณมิเพ็ญ
ดุละเย็นนภาพราว
บรรจบพิสิษฐ์รตนวาว
ถิระมั่นพิภพไตร
โกณฑัญญะจักษุประลุแจ้ง
สจะแห่งวิชาชัย
ครบองค์อุบัติอริยะไกร
ก็ประกาศิตาธรรม
สืบทอดวิเศษปรมวิชช์
ตบะจิตวิชิตกรรม
ตามรอยพระพุทธะสิรินำ
ติระล่วง ณ ห้วงทุกข์
ครบองค์วิสุทธิปุชิตา
สมะค่าประเสริฐสุข
สัจสรรพะวิญญุศุภยุค
สถิตามิเสื่อมสูญ
อาสาฬหบูรณมิกราน
นฤพานประพฤติพูน
เทิดศีลสมาธิสติบูรณ์
ลุจรูญจรัสธรรม.
หน้าส่วนตัว
4128
