1 กรกฎาคม 2549 00:02 น.
ปราณรดี
เลือนเลือนลับแสงสุรีย์ฉาย
คล้ายคล้ายผ่อนพักงานหนักหนา
เงียบเงียบวังเวงเคลื่อนเวลา
แว่วแว่วหวีดว่ากล่อมเพลงเพลิน
โชยโชยโปรยลมห่มยิ่งหนาว
ร้าวร้าวขั้วใจใครห่างเหิน
ไหวไหวปรารถนาเริ่มหมางเมิน
เงิ่นเงิ่นคนชราถึงคราคิด
ซึ้งซึ้งสัจธรรมการอำลา
พร่าพร่าราตรีฉากม่านปิด
ผ่อนผ่อนตัวละครย้อนชีวิต
ชิดชิดความมืดมนพ้นแสงล้ำ
หวาดหวาดเพียงไหนความไม่ชัด
พัดพัดหนาวลมข่มกลืนกล้ำ
หลากหลากศักดิ์ศรีที่ใจนำ
ด่ำด่ำว่ายวาดปรารถนาใด
เลือนเลือนลับหายลายริ้วแสง
แจ้งแจ้งเคยมีอยู่ที่ไหน
เกิดเกิดดับสิ้นดิ้นรนไป
ติดติดยึดไว้ทำไมกัน.
18 มิถุนายน 2549 22:10 น.
ปราณรดี
ย้อนกลับไปหา ณ ที่เก่า
อาม่ายังเฝ้าเข็นขายของ
เต้าฮวย เฉาก๊วย ด้วยใจปอง
ไม่หมองหม่นเหงาอยู่คนเดียว
ได้ค้าได้ขายสบายนัก
ทายทักลูกค้ามิเปล่าเปลี่ยว
อยู่บ้านเงียบเหงาเศร้าจริงเจียว
มองเหลียวไม่มีลูกหลานเลย
ลูกสาวจบปริญญาโทมาก่อนหน้า
วันว่างยังมาไม่อยู่เฉย
ช่วยแม่เข็นขายของคุ้นเคย
น่าชมเชยความรักดูแลกัน
"อยู่ว่าง เฉยเฉย เบื่อเบื่อนะ
อั๊วจะออกมาขายของนั่น
สนุกดีมีลูกค้ามาทุกวัน
ได้เงินเก็บปันไม่มากนัก"
อาม่าพอเพียงเลี้ยงชีวิต
ฉันคิดถึงแกทุกวันหนัก
จึงแวะไปเยี่ยมไปทายทัก
เคยรู้จักจำกันได้ไหมนะ?
อาม่าบอกว่า "จำได้ - จำได้
ลื้อไปอยู่ไหนแล้วละ"
อ๋อ ... หนูอยู่บ้านสานพันธะ
ช่วยภาระทางบ้านอย่างควรเป็น
อาม่าบอกว่า ดีดี แล้ว
เห็นแวว ลื้อสบายดี ไม่ทุกข์เข็ญ
ชีวิตเราทั้งสองต้องร่มเย็น
เล็งเห็น ความ "พอเพียง" เลี้ยงชีวิต
กลับไปวังหลังในครั้งนี้
รู้สึกดีดี เสรีสิทธิ์
ทางเลือกทางใหม่ไม่เครียดคิด
ปัจจุบันแม้น้อยนิด ... ก็ยังพอ.
15 มิถุนายน 2549 07:55 น.
ปราณรดี
เบื้องลึกเป็นน้ำครามลึก
เบื้องหน้าผนึกเกาะใหญ่
เบื้องหลังทิ้งรอยคล้อยใจ
เบื้องบนฟ้าใหญ่คว้างนัก
มุ่งหน้าสู่เกาะใฝ่ฝัน
ทิ้งวันทิ้งคืนขื่นหนัก
แล่นบนสายน้ำนำชัก
ฟ้าคุ้มเป็นหลักแรงใจ
เช่นคนด้นหาชีวิต
พิชิตเรื่องราวน้อยใหญ่
ยึดมั่นจุดหมายหลักใด
ก็ไปให้ถึง ... จุดนั้น.
11 มิถุนายน 2549 20:06 น.
ปราณรดี
หมาน้อยค่อยเดินเล่น
ไปกินเลนกินน้ำขัง
เสรีที่น่าชัง
ย่อมน่ารักอยู่ในตน
ดื่มน้ำฉ่ำชื่นใจ
สนุกไหมเจ้าหมาซน
น้ำเปื้อนทั่วเส้นขน
เจ้ายังทนวิ่งเริงใจ
น้ำขังใช่สะอาด
อาจจิบด้วยความสดใส
รังเกียจเดียดสิ่งใด
ไม่เห็นเจ้าจะกีดกัน
ตัวเล็ก นะ หมาน้อย
ค่อยค่อยวิ่งให้สุขสันต์
ระแวดระวังพลัน
รถวิ่งบั่นอันตราย
เสรีที่ไร้ขอบ
ต้องรู้กรอบ และความหมาย
จึงรอดปลอดภัยกราย
ห่วงใยหมา ... จริงจริงเลย.
8 มิถุนายน 2549 20:36 น.
ปราณรดี
ดินสอโดมวาดกระดาษฟ้า
คมค่าความหวังสังคมสวย
ขีดก่อทอทองส่องอำนวย
ชุบช่วยชีพชนพ้นโสมม
ตุลาฯ ถนนคนวาดฟ้า
รุ้งพาดพร่างตาเพียงสั่งสม
รุ่นแล้ว รุ่นเล่า คลายคลี่ปม
สังคมลดเลี้ยวถูกเยียวยา
ศาสตร์ศิลป์ถ่ายทอดบอกตำนาน
ผูกพันเพื่อผ่านสานคุณค่า
"ธรรมศาสตร์" ที่รักประจักษ์ตา
ผ่านมาเยี่ยมเยือนเรือนกฎธรรม
ดินสอโดมยังตระหง่านฟ้า
แหลมคมกริบกล้าแม้พลบค่ำ
สะท้อนแดดหลบร่มกงกรรม
เลื่อมล้ำสูงค่า ... ความเที่ยงตรง
โดมยังสถิตมั่นสรรค์ฟ้า
แดนหล้าย่อมงามตามประสงค์
วาดค่า วาดหวัง ดั่งจำนง
สูงส่งอุดมการณ์ ชาวโดม.
หน้าส่วนตัว
1001
