25 กรกฎาคม 2552 22:58 น.
ปรางทิพย์
ฟ้าจวนค่ำ ย้ำเตือน เฉือนใจข้า
ในวิญญา พาใจ ให้อ้างว้าง
ใบไม้ปลิว พลิ้วไป ในทุกทาง
สุดเคว้งคว้าง ห่างหัก รักเรรวน
มองสายน้ำ ลำธาร ผ่านเลยไหล
จนสุดไกล ไปลับ มิกลับหวน
ดั่งรักลา คราทรุด สุดคร่ำครวญ
หัวใจป่วน ชวนฝัน พลันมลาย
ขอบฟ้ากว้าง เวิ้งว้าง ช่างเงียบเหงา
เหมือนใจเรา เศร้าตรม ขมสลาย
อกระรัว มัวเมา เขารักคลาย
หนาวใจกาย พ่ายแพ้ แม้รู้ดี
ดั่งแหวกว่าย เดียวดาย ในสายน้ำ
เช้ายันค่ำ ดำผุด สุดแรงหนี
คลื่นถาโถม จู่โจม ซ้ำโหมตี
มิปราณี กดบี้ ขยี้ใจ
ยามค่ำคืน ฝืนทน ปนสะอื้น
น้ำตารื้น กลืนกล้ำ คำย้ำไว้
จะอยู่เคียง เรียงหมอน นอนแนบใจ
โอบกอดให้ ไออุ่น กรุ่นในทรวง
ณ คืนนี้ ที่ว่าง ข้างแนบหนาว
คนชั่วคราว ร้าวจิต คิดห่วงหวง
ปลอบตัวเอง เกรงพ้อ รอคนลวง
หลุดจากห้วง บ่วงรัก หักใจลา
19 กรกฎาคม 2552 01:56 น.
ปรางทิพย์
สายน้ำใสไหลเรื่อยลมเฉือยฉิว
ใบไม้ลิ่วปลิวคว้างกลางผืนน้ำ
มองดอกจานบานคล้ายนางร่ายรำ
แสนดื่มด่ำธรรมชาติดื่นดาษตา
เย็นสายน้ำฉ่ำชื่นรื่นสดใส
มองต้นใบไม้สดจรดหญ้า
มวลไม้ดอกออกงามท่ามพนา
ยามอุษานภาตื่นชื่นกมล
สายน้ำเปรียบเทียบได้ดั่งใจพี่
คอยปลอบชี้วิถีที่หลุดพ้น
จากเคยเจ็บเหน็บหนาวร้าวเกินทน
ดุจสายฝนปนยารักษาใจ
ดั่งป่าใจใบปรกและรกชัฏ
พี่ขจัดปัดถางปูทางให้
ทุ่มเทแรงแข็งขันปันน้ำใจ
เพื่อวันใหม่ใสสดปลดทุกข์ทน
ณ วันนี้ใจอ่อนอ้อนพี่จ๋า
ส่งใจมาหารักภักดิ์ท่วมท้น
แนบอกอุ่นกรุ่นกายถ่ายกมล
ทุกแห่งหนบนทางย่างก้าวไป
ฝากดวงดาวเว้าวอนอ้อนไปถึง
สุดคนึงถึงกันแสนหวั่นไหว
วอนผ่านฟ้ามาถามความหัวใจ
ดวงหทัยฝากด้วยช่วยดูแล
15 กรกฎาคม 2552 00:43 น.
ปรางทิพย์
เสียงขลุ่ยพลิ้ว ปลิวหวน ครวญถึงน้อง
เคยปกป้อง ครองคู่ ดูห่างเหิน
ยามจากไป ไกลตา หาใช่เมิน
ทิ้งส่วนเกิน เผชิญช้ำ ทนกล้ำกลืน
ฟ้าจวนค่ำ ร่ำเสียง สำเนียงหวาน
กับวันวาน สานรัก หักใจฝืน
ดวงใจแตก แหลกไป ไม่กลับคืน
ถอนสะอื้น ยืนสู้ อยู่เดียวดาย
ณ คืนนี้ พี่ร่าย คล้ายจะย้ำ
เก็บลำนำ ซ้ำฝัน หวั่นใจหาย
หรือหมายเตือน เฉือนรัก จักมิคลาย
ดั่งจะคล้าย ตายด้าน ผ่านวานวัน
กอดตัวเอง เพลงหวาน ยังพาลเศร้า
ใจร้อนเร่า เฝ้ารัก มิจักกลั้น
บนเส้นทาง บางเบา ใต้เงาจันทร์
สุดจะกลั้น คั้นจิต เกินคิดครวญ
11 กรกฎาคม 2552 01:28 น.
ปรางทิพย์
ณ ริมธาร ลานกอด เคยพรอดพร่ำ
ร่วมร้อยคำ ตำนาน ผ่านใจฝัน
อกไออุ่น คุ้นจิต คิดลืมกัน
สัญญามั่น ฝันหา มาลางเลือน
ยามนี้เรา เหงาจิต คิดถึงพี่
รักเคยมี ที่เห็น มิเป็นเหมือน
ส่งลำนำ คำพ้อ ต่อดาวเดือน
หวังบอกเตือน เอื้อนเอ่ย ดั่งเคยเนา
มองสายน้ำ ฉ่ำเย็น นั้นเป็นเพื่อน
ลดร้อนเรือน เกลื่อนล้น เช่นคนเขลา
ให้ไหลหมด จดใน ใจบางเบา
โอ้ตัวเรา เหงาหนัก รักล้นทรวง
ใจคนรอ ขอรัก สักเศษเสี้ยว
ใจดวงเดียว เหลียวหา พาห่วงหวง
ใจรักแท้ แพ้ทาง พรางคนลวง
คืนลับล่วง ห่วงหา พาระทม
7 กรกฎาคม 2552 22:35 น.
ปรางทิพย์
เห็นวิหคผกผินบินล่องฟ้า
ในนภาจ้าแจ่มดั่งแต้มฝัน
เจ้าบินเหิรเดินไกลเพื่อใครกัน
ให้หนาวสั่นงันงกอกช้ำทรวง
ในถิ่นไกลใครหนอที่รอเฝ้า
คอยรับเจ้าเข้ารังทั้งแสนหวง
จากวันคืนฝืนทนดั่งกลลวง
จนปีล่วงห่วงน้องต้องช้ำใจ
คนเฝ้ารอพ้อรักมักใจท้อ
คำที่ขอพอแล้วแว่วยินไหม
จากอ้อมกอดพลอดพร่ำย้ำจากใจ
ดั่งเสียงใครให้หวนชวนกลับรัง
ณ วันนี้ที่ต่างแดนแสนเหนื่อยล้า
อยากหลับตาคราตื่นคืนดังหวัง
ซบอกอุ่นกรุ่นไอในรวงรัง
เป็นพลังหวังเพิ่มเติมชีวา
หน้าส่วนตัว
1401
