30 มิถุนายน 2553 01:19 น.
ปรางทิพย์
วงสังคีตดีดเสียงสำเนียงหวาน
สอดประสานขานขับรับบ่าวสาว
ท่วงทำนองครองรักภักดิ์ยืนยาว
ฝ่าร้อนหนาวก้าวเดินเผชิญไกล
บทบรรเลงเพลงสะล้อซึงซอสาย
ขลุ่ยผิวร่ายคล้ายมนต์จนหวั่นไหว
"ลาวคำหอม" กล่อมหอคลอกันไป
เสียงจากใจใครหนึ่งเคยซึ้งกัน
วอนสายฝนปรนพรายประกายทิพย์
ช่วยกระซิบหยิบหยาดมาวาดฝัน
แทนน้ำสังข์หลั่งรดจรดจำนรรจ์
ถ้อยรำพันสัญญาวิวาห์ทอง
กลีบบุหงากาหลงส่งกลิ่นหอม
ดอกพยอมห้อมหอรอสนอง
บรรจงร้อยถ้อยคำน้ำตานอง
ขอทั้งสองครองคู่อย่ารู้จาง
สร้อยสะอื้นฝืนเอื้อนกลบเกลื่อนแผล
คอยชะแง้แลหาจนฟ้าสาง
จวบตะวันพลันฉายพรายเงาบาง
สิ้นหนทางง้างงัดเข้าจัดการ
เพียงแพ้พ่ายหน่ายรักเคยภักดิ์เขา
เหลือคราบเหงาเงาหลังเมื่อครั้งหวาน
สงบเรียบเงียบงันเสียงวันวาน
เหลือกลอนกานท์ผลาญใจไร้ร่ำลา
21 มิถุนายน 2553 00:37 น.
ปรางทิพย์
เปลวเพลิงเริงรุ่มร้อน วอดวาย
เผาร่างสุมมอดมลาย ก่อเถ้า
เหลือเพียงเศษกระจาย ปลิวเกลื่อน ใจนา
หวังเก็บรอยฝันเคล้า ต่างเนื้อนวลถวิล...
เหลือไว้เพียงเคียงร่างมิต่างซาก
ยามลาจากฝากทิ้งแม้สิ่งหวัง
ปล่อยผู้แพ้แผลตรมถมประดัง
ลืมความหลังครั้งเก่าแสนเศร้าใจ
ฤาจะเป็นเช่นกรรมกระหน่ำเสริม
รอยร้าวเริ่มเพิ่มหม่นสุดทนไหว
แม้ยังรักหักจิตดั่งพิษไฟ
เพลิงเผาไหม้ใกล้วอดมอดมลาย
จึงปลอบตัวหัวใจยามไร้เขา
เหงาแสนเหงา...เงารักนั้นหักหาย
ยิ่งไขว่คว้าล้าเกินเดินเดียวดาย
เสมือนตายสายใยใกล้ขาดลง
จำต้องสู้รู้ยากซากความหลัง
เงาบดบังฝังติดด้วยพิษหลง
ถ้อยวจีที่หมายสลายลง
สุดท้ายคงสงสารกานต์ใจตัว
ไฟลามเลียเขี่ยคุปะทุแตก
ควันเพลิงแทรกแรกเห็นเช่นสลัว
ลมพัดโหมโจมจู่ดูพันพัว
ให้หวาดกลัวมัวหม่นท้นฤดี
โอ้ไฟรักมักไหม้ไร้ที่สุด
จนใจทรุดหยุดยากเกินพรากหนี
เก็บความช้ำจำไว้ในชีวี
ชีวิตนี้มีไหมใครต้องการ
14 มิถุนายน 2553 10:43 น.
ปรางทิพย์
สร้อยมาลัยไร้สิ้นทั้งกลิ่นสี
หลายเดือนปีที่ให้ไร้แลเหลียว
ดอกหลุดร่วงพวงแห้งแดงซีดเซียว
ลวดลายเกลียวเหี่ยวเฉาดูเศร้าใจ
จึ่งเร่งร้อยสร้อยรวงพวงไม้หอม
หมายถนอมออมรักมิผลักไส
แล้วเก็บมอบปลอบขวัญอย่าหวั่นใด
ยามห่างไกลได้เห็นเช่นตัวแทน
บรรจงพับจับจีบกลีบบุปผา
มะลิลาคราร้อยพู่ห้อยแขวน
เรียงสลับสับหว่างรอบกลางแกน
ส่งข้ามแคว้นแดนดินถวิลเจอ
กลีบดอกอ่อนซ้อนเรียงหมายเคียงฝัน
รอคอยวันขวัญพี่นี้เสมอ
ด้วยยังห่วงดวงสมรฝากอ้อนเธอ
เสมือนเพ้อเผลอไผลลูบไล้ดม
มอบมาลัยไว้แทนยามแหนหวง
บุหงาพวงรวงรักจำหลักสม
กลิ่นโชยหอมห้อมหอพะนอรมย์
ตามสายลมพรมพร่างหว่างนิทรา
บรรจงร้อยสร้อยรักอีกสักหน
ดวงกมลดลวาดปรารถนา
หวังคนไกลได้รับซับอุรา
ด้วยศรัทธาอาทรซุกซ่อนนัย...
1 พฤษภาคม 2553 00:52 น.
ปรางทิพย์
ยามอุษาคราฉายพรายสดใส
ฟากฟ้าไกลไก่โต้งโก่งคอขัน
ปลุกวิถีชีวาท้าตะวัน
หมายประชันวันใหม่ใกล้อรุณ
ควันไฟลอยอ้อยอิ่งไม่นิ่งเฉย
ลมรำเพยเลยโลมโพยมหมุน
เงาน้ำค้างกลางหาวพราวละมุน
ซุกกายอุ่นหนุนแอบแนบเนื้อนวล
หลับตาพริ้มยิ้มรื่นกับคืนหวาน
ยังซาบซ่านนานเนาว์สองเราหวน
คำพลอดรักสลักมั่นหอมรัญจวน
ทุกถ้อยถ้วนชวนชิดสนิทปราง
แสงแดดทอดลอดผ่านเป็นม่านสาย
เมฆกระจายท้ายทุ่งหลังยุ้งฉาง
เสียงแม่ไก่ไล่เจี๊ยบเลียบกองฟาง
บัวสล้างกลางบึงภู่ผึ้งตอม
ได้ชวนชื่นคืนรักแนบตักขวัญ
บนทางฝันสรรสร้างพลางถนอม
กลิ่นไฟฟืนกลืนกลบซบพยอม
เตรียมวันพร้อมกล่อมหอรอดวงใจ
ฉ่ำฝนแรกแทรกดินส่งกลิ่นหอม
พฤกษ์ไพรห้อมย้อมสีขจีไหว
เขียวเหลืองแดงแข่งแตกแยกช่อใบ
แสนสุขใจไม้ดอกออกช่อบาน...
2 เมษายน 2553 23:34 น.
ปรางทิพย์
โอ้ดึกดื่นคืนหม่นต้องทนหมอง
หวังครอบครองปองรักถูกผลักไส
คงถึงคราวหนาวเหน็บเจ็บฤทัย
หมดเยื่อใยไร้ค่าอุราตรม
พบเพื่อจากพรากไกลหัวใจช้ำ
เก็บถ้อยคำกล้ำกลืนแสนขื่นขม
สัญญารักจักมลายกลางสายลม
ทุกข์ระทมถมทับซับน้ำตา
เคยหลงภาพทาบเงาเฝ้าทอดถอน
จึงหลบซ่อนก่อนจากยากหนักหนา
หมดสิ้นหวังพลังใจใกล้โรยรา
สุดไขว่คว้าหารักสักเสี้ยวปลาย
ยามเหงาหงอยคอยมองท้องฟ้ากว้าง
ดูเวิ้งว้างรางเลือนมิเหมือนหมาย
กอดตัวเองเคว้งคว้างแทบวางวาย
น่าใจหายสายสวาทขาดสิ้นกัน
หวังทั้งสองครองคู่สู่สุขสม
ชื่นภิรมย์กลมเกลียวเก็บเกี่ยวฝัน
โปรดถนอมออมรักภักดิ์นิรันดร์
ดวงใจนั้นฉันอยากฝากดูแล
ปิดตำนานกานท์กลอนเคยอ้อนหา
ข้ามขอบฟ้าคราจากมากรอยแผล
เพลงขลุ่ยครวญหวนไห้ไร้ดวงแด
ปล่อยผู้แพ้แก้ปมสาสมใจ
หน้าส่วนตัว
4232
