18 พฤษภาคม 2555 18:59 น.
ปรัมปุราณ
ขอเป็นเพียงดาวน้อยผู้ด้อยแสง
มิหาญแข่งเพ็งเพ็ญลอยเด่นสรวง
ขอเป็นเพียงความรู้สึกหมดทั้งปวง
จารในห้วงคำนึงในหนึ่งนาง
16 พฤษภาคม 2555 20:37 น.
ปรัมปุราณ
จักลบเลือนรอยจำก่อนวันพราก
แสนสุดยากด้วยรักประจักษ์เหนือ
กาลเวลาล่วงผ่านกมลเจือ
สัญญาเดิมย้อนเพื่อให้จดจาร
เมื่อตรึกตรองทบทวนหวนรำลึก
รักผนึกแนบอยู่คู่สังขาร
ทั้งเบื้องฟ้าล่วงถึงแดนบาดาล
ร่วมวิมานอัปสรเพียงอรเดียว
15 พฤษภาคม 2555 15:49 น.
ปรัมปุราณ
ยามเริ่มแรกหวานซึ้งภิรมย์นัก
เมื่อดอกรักผลิบานจารรอยหอม
เคล้าสัมผัสชวนฝันอย่างยินยอม
คอยถนอมช่อซึ้งเข้าตรึงจินต์
จนล่วงเลยช่วงวารที่ซ่านซาบ
เงาร้างทาบหวั่นใจรักไร้สิ้น
มธุรสเคยดอมหอมรวยริน
รานถวิลเลื่อนไหลไปกับกาล
สายเสียแล้วรอยฝันร่วมกันสร้าง
สิ้นสุดทางจนทุกข์มารุกผลาญ
หนึ่งดวงใจใครนี้ทรมาน
แทบแหลกลาญผ่านวันยากบรรเทา
อยากหยุดช่วงเวลาอันล้าอ่อน
หยุดทุกตอนปรารมภ์จมรอยเศร้า.
อนาถหนอใจคนยากคาดเดา
ดอกรักเรา..ปลิวไปไม่หวนคืน
13 พฤษภาคม 2555 22:47 น.
ปรัมปุราณ
สุดอาลัยอาวรณ์เกินถอนภาพ
ที่เอิบอาบแนบชิดจนจิตเหลือ
เพียงเงาหวานจารอยู่เพื่อจุนเจือ
กอปรเลือดเนื้อหัวใจให้หยัดยืน
อยู่ในความเป็นจริงอิงรันทด
ไม่ให้หมดแรงใจในวันขื่น
รินน้ำตาก่อนหลับนับแรมคืน
รอวันฟื้นจากหล่มที่ตรมตรอม
เก็บซ่อนความคำนึงอันตรึงจิต
ด้วยแรงฤทธิ์พิศวาสมาตรถนอม
ท้ายก็ปลิดปลิวลงอย่างจำยอม
จากไปพร้อมหนึ่งใครในพริบตา
จนดาวเดือนคล้อยเคลื่อนลงเลือนลับ
ยากจักนับเดือนปีคะนึงหา
มโนภาพสองเราเฝ้าเวียนมา
พันธนาเกินบั่นให้บรรลัย
อาจเพราะกรรมเก่าก่อนมาย้อนผล
ตราบหลุดพ้นนานนับอสงไขย
ยินยอมรับวิบากอย่างเต็มใจ
พร้อมอภัยให้หมดเพื่อปลดกรรม
11 พฤษภาคม 2555 20:35 น.
ปรัมปุราณ
พิรุณแก้วหล่นร่วงจากห้วงหน
หยาดหยดบนกลีบมาลย์ยากทานไหว
แรงกระหน่ำเก็จแก้วซัดกลีบใบ
ดลดอกให้ช่อบางซบกลางดิน
หวั่นสัมพันธ์แห่งรักที่ถักไว้
ยั่งยืนจักแปรไปจนผันผิน
ไม่ต่างจากบุษบาต้องหยาดริน
ในหัตถ์วรรษาสิ้นซึ่งปราณี
ขอฝากคำพร่ำพรอดถึงยอดรัก
หวัง..คนภักดิ์..อยู่ไกลไม่หน่ายหนี
อาวรณ์หวามข้ามฟ้าเปี่ยมไมตรี
ทุกนาทีห่วงใยไม่สร่างซา
ว่าแต่ใจอีกดวงที่ห่วงนั้น
ยังอาทรผูกพันละห้อยหา
ถึงหนึ่งใจที่ไกลสุดสายตา
เช่นผ่านมารักหวานทั้งลานทรวง
พิรุณหยาดขาดช่วงมิร่วงแล้ว
มณีแก้วบอกลาฟากฟ้าสรวง
พลิ้วอารมณ์อ่อนไหวในแดดวง
ยังโหมห่วงว้าวุ่นครุ่นคำนึง
เพียงวลีสักน้อยจากกลอยขวัญ
หนึ่งคำมั่นในห้วงความคิดถึง
ก็เสมือนโซ่คล้องล่ามล้อมตรึง
อีกใจหนึ่งต่างฟากมิพรากกัน
รอรับสารแห่งรักจากอีกฟ้า
ทอดสัญญาสองใจไม่แปรผัน
ปฏิพัทธ์ทุกชาติตราบนิรันดร์
จวบอนันต์สิ้นภพจบวัฏฏา
หน้าส่วนตัว
1538
