18 มิถุนายน 2548 02:35 น.

รับน้อง..

ประภัสสุทธ

ก่อกำเนิดเกิดยามตาม"รับน้อง"        ชวนเพื่อนพ้องร่ำร้องเปล่งประกาศ
พิสูจน์วันทดสอบความสามารถ           ใครดีเด่นเก่งกาจให้ผ่านไป

ให้ทำท่าทำทางแบบต่างต่าง               ให้ล้มกลิ้งนอนครางทุกอย่างเห็น
ให้รู้รสเผ็ดร้อนมินอนเย็น                เพื่อขึ้นเป็นรุ่นน้องสืบพ้องกัน

เปรียบทหารสู้ตายกับข้าศึก                ที่ยุทธยอดยักยึกมิเกรงขาม
ยิ่งเหนือกว่าทหารที่เอ่ยนาม               แม้คนใดมิทำตามได้เห็นกัน

หากเปลี่ยนเหตุแปลงการณ์คติใหม่    ประสานมือมัดใจให้น้องเห็น
ด้วยความรักอบอุ่นเป็นกันเอง           พี่น้องคงมิกริ่งเกรงวังเวงใจ

คงปลาบปลื้มกับคำว่า"รับน้อง"           ต่างสบตาส่ายมองสะท้อนเห็น
"สถาบัน"คงน่าอยู่อย่างร่มเย็น           พี่น้องคงมิรำเค็ญเพราะเข่นกัน				
18 มิถุนายน 2548 02:20 น.

คนดี..

ประภัสสุทธ

สองมือถือสัตย์ปฏิญาณ        ใครหมิ่นขู่ขานต้านตอบ
เราผิดฤาใคร่คิดชอบ          รุกราสวนสอบชอบธรรม

ทำดีว่าไปตามดี                   ทำดีว่าเสียหาได้
เค้นความถามไต่ตามนัย     สิ้นสุดแจ้งใสในความ

ฤาใครจักคิดคดโกง            ว่าความสุดโต่งแก้ไข
จนจิตอับเขลาจัญไร            สินสอดโต๊ะใต้ไม่เกรง

หวั่นว่ากับข้าหามิได้            พึงให้ฆ่าไซร้จักเห็น
หวังทองหรือดีมิเป็น            หาใช่คนเช่นอันธพาล				
14 มิถุนายน 2548 01:13 น.

บทเรียน..

ประภัสสุทธ

ฉันถูกขับกล่อมด้วยจริต

อารมณ์ออกฤทธิ์จิตใฝ่

ภายใต้บังเหียนหัวใจ

น้ำตาหลั่งไหลล้นริน


ฉันหลงอำนาจความรัก

จับเจ่าจมปลักรักเขา

เพียงแสงน้อยนิดติดเงา

พร่ำเพ้อเป็นเขาเฝ้าคอย


ฉันเจนเจ็บจนท้นท่วม

รู้รักสำรวมคิดใคร่

หากเอ่ยถึงเรื่องหัวใจ

บอกเลยมิใยใคร่เจอ				
14 มิถุนายน 2548 01:02 น.

เรียนรู้..

ประภัสสุทธ

*เดินเล่นบนทางเส้นหนึ่ง          ก้อนหินอ่างอึ่งร้องทัก
                       
ไปหนแห่งใดรู้จัก                    จึ่งก้าวทึกทักทำเดิน


*เจ้าเห็นเพื่อนฉันบ้างไหม        เขาหลงทางไกลไร้แสง

มืดค่ำอ่อนล้าสิ้นแรง                 เซซวนแอบแฝงที่ใด


*เจ้าเอยจงโปรดระวัง                ข้าเตือนจักฟังจดไว้

เพียงเจ้าตัวเดียวเทียวไป        คงพลัดสนไพรไกลคอน


*จะคือเพื่อนพ้องของข้า              ลับหายจากลากล่าวก่อน

แค่หวังเรียนรู้พงศธร              บัดนี้เขารอนร่อนลา


*จงเดินตามรอยเท้าเก่า            สะท้อนสั่นเทาคงมั่น

เปี่ยมพร้อมสุขุมสรรพครัน       สู่ป่ากว้างกันก้าวเดิน				
ไม่มีข้อความส่งถึงประภัสสุทธ