26 พฤษภาคม 2548 05:35 น.
ประภัสสุทธ
รักคนที่รักเราดีกว่าเศร้าเพราะรักเขา
ทำดีเพราะรักเขาแต่ทำร้ายคนเขารัก
เป็นทุกข์เป็รห่วงเขากับตัวเรานั้นเมินนัก
ยิ่งคิดก็ยิ่งรักฟุ้งซ่านหนักเพราะ"รัก"เรา
บอกเขาว่าเรารักและบอก"รัก"ถึง"รัก"เขา
บอกเราให้เข้าใจว่า"ยังไง"ถึง"รัก"เรา
ให้รู้และทำใจถึงความในแก่ตัว"เขา"
จะได้เริ่มต้นใหม่เป็นตัวเขาและตัวเรา..
19 พฤษภาคม 2548 14:06 น.
ประภัสสุทธ
คติเพียงปุยนุ่นที่จางหาย
มีเรื่องร้ายถูกลมพัดกลับห้วน
ล่องมาตามสายลมปลิวเย้ายวน
ครั้นเปียกน้ำหล่นล่วงลงทันที
มีคติเหมือนเครื่องเตือนระวังใจ
ระลึกไว้ในยามคับขันหนี
หากเลอะเลือนหลงสติสมประดี
ก็ไม่มีทีท่าว่าจะคลาย...
9 พฤษภาคม 2548 22:39 น.
ประภัสสุทธ
ฟ้าพึมพร่ำตั้งเคล้าใกล้จะตก
การเรียนรู้เปิดศกเข้าเจียนจวน
กลิ่นยอป่ารวยรินหอมอบอวล
แมงตัวน้อยโหยหวนประสบการณ์
ใต้ร่มไม้แห่งนี้ยินดีรับ
ทั้งหยดฝนหล่นจับตามใบกิ่ง
อีกแมงน้อยได้ดูดซับคอยพักพิง
คือ "บ้านใหญ่" และ "บางสิ่ง" ที่เฝ้ารอ..