8 กุมภาพันธ์ 2548 04:19 น.

ทุกวันแห่งรัก

ประภัสสุทธ



                         ไอน้ำเกิดฝ้าลบเลือน

                          หน้าร้อนเริ่มเยือนหน้าหนาว

                          เหมันต์ส่งท้ายสิ้นคราว

                          ธารน้ำพริบพราวรอกรัว



                          ยังสิ่งซาบซึ้งซึ่งสุข

                          กลบเกลื่อนซึ่งทุกข์สะซาง

                          ตระเตรียมความรักใส่วาง

                          ปลูกลงกระถางหัวใจ


                          
                          เทศกาลปลูกต้นความรัก

                          ใส่ปุ๋ยเก็บกักดอกผล

                          รดน้ำมั่นเพียรอดทน

                          แม้แดดลมฝนท้าทาย



                          วาเลน-ไทน์นี้สื่อถึง

                          รู้รักแล้วจึงรักษ์ไว้

                          หากเลิกลารักสิ้นไป

                          ระลึกตรึกไตร่ใยดี



                          จงสร้างความรักให้มั่น

                          ใช่เพียงวาเลน-ไทน์นี้

                          หากแต่ควรทำทั้งปี

                          เพื่อสุขมั่งมีแก่ใจ				
5 กุมภาพันธ์ 2548 22:47 น.

แด่...ผู้ประสบภัย (re write)

ประภัสสุทธ

ฟังเสียงรู้เพียงสิ้นหวัง

                                                บอกกล่าวภวังค์พบเห็น

                                                ครั้งเคยผ่านเคราะห์รำเค็ญ

                                                รอดเว้นความตายวายวาง

                                                                              

                                                ยินเสียงคลื่นซัดขอบฝั่ง

                                                โถมทั่งประทะหายสิ้น

                                                สิ้นเสียงสงบพบยิน

                                                กองทุกข์..กรุ่นกลิ่น..โศกา

        
                                                 
                                                ต่างเหลือเหลือต่างร่างกาย

                                               เกลื่อนศพคนตายนับหลาย

                                               บ้านเคยอาศัยวอดวาย

                                               ร่ำไห้..ใจหาย..อาดูร

                                                

                                               ดวงใจไหลหลั่งล้นมา

                                               ซับหยาดน้ำตาหลั่งไหล

                                               โถมยิ่งคลื่นใหญ่นำภัย

                                               ร่วมรัก..อาลัย..อาวรณ์				
5 กุมภาพันธ์ 2548 22:32 น.

สัญญาชาวนา (re write)

ประภัสสุทธ


                                        ตัวกูชาวนาอดยากคนหนึ่ง

                                        กินข้าวเหนียวนึ่งนานมามานาน

                                        ถึงยามทำนาเกี่ยวข้าวลงลาน

                                        กูแค่คนงานรับจ้างเขากิน  


                                        เขามาสัญญาขอร้องวิงวอน

                                         สบายแน่นอนหากเลือกพวกเขา

                                         มาจนป่านนี้ป่านนี้สิ้นเงา

                                         กลายเป็นคนเขลาเพราะเราชาวนา


                                         ผ่านมาช้านานผ่านวันผ่านไป

                                         รอคอยวันไหนเขาจะมาหา

                                         ชีวิตรับจ้างเรื่อยไป..เรื่อยมา

                                         หวังเพียงสัญญาพวกเขาอาจลืม..


                                          มันไปได้ดีลืมกูข้างหลัง

                                          ครั้งเคยรับฟังฝากฝั่งปัญหา

                                          คือวัวลืมตีนมันผิดดอกหนา

                                          กูนี่ ชาวนา แช่งด่า แช่งมึง....

    
                                      

                                      ... ตื่นเช้าเดินดุ่มมุ่งสู่ชายป่า

                                          ออกเก็บหาหญ้าหาแหย้ขุดหนู

                                          ตกเย็นพลบค่ำหิ้วของพรั่งพรู

                                          ซ้ำซากเป็นอยู่ตราบสิ้นหายใจ.... ..				
ไม่มีข้อความส่งถึงประภัสสุทธ