11 ธันวาคม 2548 20:58 น.

เหม่อ..มอง

ประภัสสุทธ

ลมลู่ปลิดใบแห้งกิ่งไม้

ร่วงลอยละลิ่วย้ายเสียดพื้น

เปรียบคล้ายชีวิตคนขมขื่น

ก่อเกิดแตกดับคืนเรื่อยไป


ลมลู่ปลิดใบแห้งกิ่งไม้

หล่นถมใบตายตายกลาดเกลื่อน

ทิ้งขั้วร่วงหล่นหล่นแชเชือน

บางคราวมองดูเหมือนแย่งชิง


ลมลู่ปลิดใบแห้งกิ่งไม้

กิ่งโล้นยืนเดียวดายหม่นหมอง

ยืนต้นกลางแสงจันทร์รองรอง

ไร้ใบกั้นแดดส่องเดือน-ตะวัน


ลมลู่ปลิดใบแห้งกิ่งไม้

มายมากตีความหมาย"ใบ"นั้น

ต่างมองต่างแง่มุมเดียวกัน

นั่งเหม่อมองทุกวันผ่อนคลาย				
ไม่มีข้อความส่งถึงประภัสสุทธ