3 กุมภาพันธ์ 2553 19:44 น.
ประทาน
จากปากน้ำถึงสุพรรณ
คิดเอยคิดถึง..
ทำไมจึง..เงียบไป..ไม่โทรหา
คนปากน้ำ..เฝ้าหวัง..คอยตั้งตา
ติดต่อมา..สักครั้ง..ก็ยังดี
รู้ก็รู้..ว่าสาว..เจ้ามีสุข
คนปลอบปลุก..มากมาย..หลายถิ่นที่
มีเจ้าน้อย..เชียงใหม่..ฝากไมตรี
ทิ้งคนที่..ปากน้ำ..ให้ช้ำทรวง
หนุ่มกรุงเก่า..เขาตาม..คอยถามทัก
เขาคงรัก..ภักดี..ที่คอยห่วง
คนปากน้ำ..ต่ำค่า..กว่าทั้งปวง
น้ำตาร่วง..กี่ครั้ง..ก็ยังคอย
คนปทุม..เขาก็..รอความหวัง
เคยได้ฟัง..บทกลอน..สุนทรถ้อย
ฝากวลี..ถึงสาว..เจ้าเนื้อกลอย
เขาเรียงร้อย..คำพจน์..รจนา
หนุ่มเมืองชล..คนดัง..ยังถามถึง
เขียนกลอนซึ้ง..ฝากดาว..พราวเวหา
ดาวนับล้าน..ล้านดวง..ห้วงนภา
ปรารถนา..จริงใจ..มาให้กัน
คนปากน้ำ..เดียวดาย..ปลายโลกร้าง
กอดกับความ..อ้างว้าง..อย่างโศกศัลย์
หากน้ำใจ..จากสาว..ชาวสุพรรณ
รักนิรันดร์..เท่านี้..ก็ดีใจ
2 กุมภาพันธ์ 2553 20:32 น.
ประทาน
มิใช่ถ่าน..ไฟเก่า..เร้ารุมพี่
รักไม่มี..เชื้อไฟ..มาให้ฝัน
เขาสิ้นสุด..ความหมาย..สายสัมพันธ์
ไม่มีวัน..ข้างหน้า..มาเกี่ยวดอง
เป็นเพราะถ่าน..ไฟใหม่..ไฟแรงกว่า
จึงมีท่า..ทีให้..ไปเกี่ยวข้อง
พี่อยากรู้..จริงใจ..ใครหวังปอง
ใช่ลืมน้อง..คนดี..ที่น่ารัก
ขณะพี่..เลีอกได้..ทั้งใหม่เก่า
อยากเลือกเอา..คนดี..มีเป็นหลัก
เมื่อไฟใหม่..ลุกลาม..มาถามทัก
อยากรู้จัก..ความจริง..สิ่งเรียนรู้
น้องชายยัง..เป็นน้อง..ครองใจพี่
ทุกครั้งที่..คิดถึง..ยังซึ้งอยู่
หนึ่งห้องใจ..ไม่คิด..ปิดประตู
ยังรอดู..เหตุการณ์..จะผ่านมา
หนึ่งในห้อง..หัวใจ..พี่ให้น้อง
เป็นเจ้าของ..หัวใจ..ในวันหน้า
วันนี้ขอ..ทักถาม..ความศรัทธา
รักมีค่า--แค่ไหน..ใครบางคน
สังคมอาจ..ประณาม..หยามพี่หนัก
ถ้าเผยรัก..น้องให้..ใครฉงน
พี่จึงต้อง..เก็บใจ..ไว้กับตน
รอคอยผล..คอยดอก..รักงอกงาม
ผลงานของ..แพรสีไพร..
28 มกราคม 2553 19:25 น.
ประทาน
อยากตัดใจ..แต่ยัง..คิดกังขา
อยากศึกษา..ท่าที..ของพี่สาว
อยากจะถาม..ให้ซึ้ง..ถึงเรื่องราว
ไย?มิกล่าว..เหตุสลัด..ตัดสัมพันธ์
ช่อไมตรี..เบ่งบาน..ไม่นานนัก
ช่อดอกรัก..กลางใจ..เริ่มหมายมั่น
แต่กลับเฉา..ลงไป..ไม่กี่วัน
ทางรักนั้น..ก็พบ..จุดจบลง
หรือเพราะถ่าน..ไฟเก่า..เขามีเชื้อ
จึงหลงเหลือ..เผื่อให้..ใจประสงค์
เขาคนนั้น..เป็นเหตุ..เจตน์จำนง
พี่สาวคง..แบ่งใจ..ใฝ่ภักดี
ส่วนน้องชาย..คนนี้..ของพี่สาว
ติดตามข่าว..พี่นั้น..ทุกวันวี่
ต่อให้กาล..ผ่านไป..นานหลายปี
ใจดวงนี้..ยังมั่น..ไม่ผันแปร
เมื่อวันนี้..พี่สาว..ไม่กล่าวถึง
หากวันหนึ่ง..ซึ้งพอ..ขอเพียงแค่
เสี้ยวเศษหนึ่ง..ส่วนสอง..ของดวงแด
มอบรักแท้..แค่นี้..ก็ดีใจ
อยากจะจาก..แต่ใจ..อาลัยหา
อยากจะลา..ใจนั้น..ยังหวั่นไหว
อยากจะหลบ..หลีกหนี..หน้าพี่ไป
แต่หทัย..พิศวาท..ไม่อาจลา
26 มกราคม 2553 18:34 น.
ประทาน
เกิดมามี..ชีวิต..อิสระ
หมดพันธะ..ใดใด..ไม่ปวดหัว
ไม่ต้องรับ..ผิดชอบ..เรื่องครอบครัว
ไม่ต้องกลัว..ปัญหา..มากดดัน
จึงเที่ยวท่อง..ล่องเรือ..เหนือจรดใต้
บันเทิงใจ..ไม่ทุกข์..พบสุขสันต์
ปลดโซ่ตรวน..พันธนา..สารพัน
ทุกคืนวัน..ร่อนเร่..อย่างเสรี
ชีวิตคือ..การเดินทาง..สู่ข้างหน้า
ทั้งสองขา..ก้าวไป..ในวิถี
นาวาแห่ง..บุญกรรม..นำชีวี
ตัวบ่งชี้..เส้นทาง..ให้ย่างเดิน
แม้เส้นทาง..สายนั้น..มันคตโค้ง
ผ่านทุ่งโล่ง..ป่าเขา..เคล้าโขดเขิน
พร้อมที่จะ..ก้าวย่ำ..และดำเนิน
ใครสรรเสริญ..นินทา..มิว่าใคร
โค้งขอบฟ้า..อาณาจัก..แห่งนักสู้
สัพพัญญู..สู้มาร..นานแค่ไหน?
บำเพ็ญเพียร..มานะ..ชำระใจ
สำเร็จได้..เพราะว่า..พยายาม
ฉันจึงใช้..ชีวิต..อิสระ
ถือธัมมะ..พุทธองค์..ฝ่าดงหนาม
ขอเป็นศิษย์..ตถาคต..ที่งดงาม
ดำเนินตาม..รอยบาท..ศาสดา
จาก--ประทาน
(ชมรมนักกลอนอักษรสยาม)
15 มกราคม 2553 14:21 น.
ประทาน
เป็นอย่างไร ในระหว่าง เราต่างอยู่
ทนต่อสู้ กับเวลา ล้าเพียงไหน?
วันที่ขาด ถ้อยคำ สัมผัสใจ
ใครหนอใคร เคียงข้าง ระหว่างวัน
คราวเหว่ว้า คว้าคำ นำมาพร่าง
หรือทิ้งขว้าง คำเหงา ลืมเล่าฝัน
คืนฟ้าหม่น เมินคำ ไม่รำพัน
พร่ำต่อจันทร์ เสี้ยวเศร้า ไม่เร้าใจ
คราทะเล ครวญคลื่น สะอื้นอ้อน
หลับกับหมอน มิหวั่น นั่นใช่ไหม?
เพลงขลุ่ยเคย บรรเลง สู่เพลงไพร
หรือสุมไฟ แล้วเล่า เพียงเดาความ
กระดาษเปล่า ถามหา ปากกาฝัน
เธอปล่อยมัน ท้อไย ในคำถาม
ปล่อยคำตอบ เป็นไป ในนิยาม
ไม่ติดตาม หรือไม่ ห่วงใยดี
วันเธอหนาว อักษร ใครผ่อนอุ่น
คงนอนหนุน กลอนเก่า เศร้าหมองศรี
อักษรา ระหว่าง ทางเสรี
อยู่ทางนี้ เป็นห่วง ในห้วงใจ
อยู่ทางนั้น หากรู้ว่า เหว่ว้ายิ่ง
ใช่ทอดทิ้ง ละเลย คนเคยใกล้
โปรดรับรู้ ทุกห้วง ยังห่วงใย
ระลึกใน ระหว่าง ที่ห่างเธอ..
จาก..ครูนิลยา
หน้าส่วนตัว
1497
