20 กรกฎาคม 2545 00:29 น.
ประกายฝัน
ขอโทษที่ทำให้เธอรำคาญใจ
ที่ทำลงไปหวังดีต่อเธอทั้งนั้น
สิ่งของ ความรัก ที่ให้เพราะคิดว่าเธอต้องการมัน
แต่ความจริงนั้น มันไม่มีความสำคัณอะไรกับเธอ
เพิ่งรู้.....ตลอดมาเข้าใจผิด
สิ่งที่เราคิดมันตรงข้ามกันอยู่เสมอ
ฉันอยากมอบความห่วงใย แต่เธอไม่อยากพบเจอ
คงให้ด้วยความพลั้งเผลอโดยที่เธอไม่ต้องการ
ต่อไปนี้คงไม่มีอีกแล้ว ความรัก........
ใจถูกหักและโดนไฟรักเผาผลาญ
จากนี้คงเหลือเพียงเศษใจ ที่ร้าวราน
จมอยู่กับความทรมาณกับการที่ยัง รักเธอ....
1 กรกฎาคม 2545 23:15 น.
ประกายฝัน
บางครั้งยังเหมือนว่าเธออยู่ตรงนี้
ทุกเรื่องราวความผูกพันฉันยังจำได้
ความทรงจำเก่าๆที่ฝังลึกในจิตใจ
กระจ่างอยู่ข้างในทุกครั้งที่คิดขึ้นมา
มีความสุขกับการได้คิดถึง
ความทรงจำซึ้งๆยังคอยวนเวียนมาหา
ยิ้มให้ตัวเองกับเรื่องราวดีดีที่ผ่านมา
แล้วหวังเหลือเกินว่า เธอเองก็คงเหมือนกัน
ก็ยังคงหวังทั้งๆที่รู้
ความทรงจำที่เธอมีอยู่ไม่ใช่ฉัน
หวัง ลมๆ แล้งๆ ไปวันๆ
ว่าเธออาจคิดถึงฉันบ้าง สักนาที
1 กรกฎาคม 2545 23:10 น.
ประกายฝัน
วันเวลาที่ล่วงเลย.....
ใจเธอที่เคยบอกว่ารักก็แปรผัน
ไม่เหลือแม้กระทั่งความผูกพัน
คำสัญญาที่ให้กับฉันคงจางไป
อย่าเอาระยะทางมาอ้าง
เพราะความไกลห่าง ไม่อาจทำให้เราหวั่นไหว
ถ้าเธอรักฉันจริง ไม่ว่ามีอุปสรรคใดๆ
เธอคงไม่ลืมฉันง่ายๆ อย่างตอนนี้ที่เธอทำ
21 มิถุนายน 2545 23:21 น.
ประกายฝัน
ไม่มีแม้กระทั่งคำลา
ทำไมหัวใจเธอจึงเย็นชาเช่นนี้
อยากได้ฟังลา...สักคำจากปากคนดี
เพราะอย่างน้อยเราก็ยังเป็นเพื่อนกัน
คนอื่นๆทำไมเธอบอกได้
ทำไมต้องใจร้ายกับฉัน
สละเวลาเพียงน้อยนิดเพื่อมาบอกกัน
ก่อนที่เราจะไม่ได้พบกันตลอดไป
20 มิถุนายน 2545 17:47 น.
ประกายฝัน
รู้สึกผิดตลอดมา
ที่คบๆกันมาเพียงเพราะฉันหวั่นไหว
ต้องการให้เธอเป็นตัวแทนของใคร
ขอโทษ...ที่หลอกใช้ความรู้สึกดีดี
ต้องการเพียงแค่อยากรู้จัก
ไม่ใช่ความรู้สึกรัก..มากมายเช่นนี้
ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีดี
ฉันคงตอบแทนได้เพียงเท่านี้
ขอบคุณ!
หน้าส่วนตัว
602
