17 ตุลาคม 2553 13:06 น.
ปติ ตันขุนทด
มาประจำที่ร้าน เน็ตดี
ขอเช่ากาลนาที เล่นค้น
เปิดดูหมู่ชาวกวี หาเพื่อน
ตอบส่งคำโคลงด้น นี่นี้คิดถึง
รำพึงถึงเพื่อนพ้อง ประจำ
ยามว่างการงานทำ เหนื่อยน้อย
กินนอนน่านึกขำ กิจเปล่า
จักท่องมนต์คลาคล้อย เพ่งเข้าถึงธรรม
13 ตุลาคม 2553 13:07 น.
ปติ ตันขุนทด
ดอยสะลองแม่ฟ้า หลวงสวรรค์
มาเยี่ยมกรายสุขสันต์ ชื่นหน้า
ฝนลาส่งเหมันต์ รับช่วง
หมุนเปลี่ยนพาอกข้า สู่ชู้งามใจ
9 ตุลาคม 2553 11:32 น.
ปติ ตันขุนทด
๖ ตุลาคม ๒๕๕๓ รำลึก
Sat, 2010-10-09 10:24 | by ปติตันขุนทด
หกตุลาห้าสามความคิดถึง
ขับรถบึ่งไปเชียงใหม่หมายพบเห็น
พี่ธัญญาสาวตุ๊กตาหน้างามเพ็ญ
เพื่อนลำเค็ญแดงจ้าประชาธิปไตย
ได้พบกันฉันมิตรสนิทสนม
นึกนิยมพี่ธัญญาเมตตาไฉน
สาวตุ๊กตาพาทีดีจับใจ
พากันไปร่วมรำลึกหกตุลา
นักศึกษาพากันจัดนิทรรศการ
ภาพสังหารประชาชนคนก้าวหน้า
ทรราชย์พิฆาตเข่นเช่นผักปลา
แขวนคอฆ่าเผาทิ้งทั้งยิงตี
ได้ปราศรัยให้ตรึกรำลึกรู้
พวกศัตรูประชาธิปไตยไร้ศักดิ์ศรี
หวังอำนาจปราศประชามาย่ำยี
จึงต้องมีการฆ่าทารกรรม
สิบสี่ตุลาหนึ่งหกเป็นยกแรก
เผด็จการพ่ายแตกตกระส่ำ
นักศึกษามหาชนพ้นอธรรม
ต่างจดจำเป็นชัยไว้ลำพอง
ทรราชย์วางแผนทวงแค้นคืน
ในวันคืนหกตุลาฆ่าสยอง
ยัดข้อหาคอมมูนิสต์ผิดทำนอง
ในยกสองนักศึกษาเข้าป่าไกล
จากสองสี่เจ็ดห้าถึงสองห้าสี่เก้า
ประชาธิปไตยเราก้าวหน้าหามิได้
เผด็จการผลาญยุดฉุดกลับไป
ธรรมนูญใหม่สองห้าห้าศูนย์พูนอัปลักษณ์
เราจึงหวนทวนมาหาจุดเริ่ม
คือจุดเดิมประชาธิปไตยใคร่ประจักษ์
เป็นอำนาจประชาธิปไตยคนไทยรัก
ใครหาญหักจักพร้อมสู้อยู่ยืนยัน
ผู้ชุมนุมหุมฟังนั่งมองจ้อง
จึงเรียกร้องรวมใจให้มัดมั่น
ไม่ท้อถอยร้อยใจไปด้วยกัน
กว่าถึงวันจะชนะอริชน
พี่น้องปรบตบมือโมทนา
เป็นสัญญาพร้อมใจในเริ่มต้น
เพื่อสืบสานกรรมดีวีรชน
ให้พบผลชัยชนะประชาธิปไตย
แล้วจุดเทียนทอนิมิตร่วมจิตมั่น
ร้องเพลงกันเป็นสัญญาแกร่งกล้าใหม่
จากวันนี้พี่น้องผองชาวไทย
จักร่วมใจต่อสู้ผู้เผด็จการ
อำลาพี่ธัญญาตุ๊กตาสาว
หวังพบคราวครั้งหน้าอย่าเดียดฉานท์
ได้พบกันวันนี้มีสุขนาน
ขอจดจารเป็นอักษรกลอนไว้เอยฯ
Average:
0
ปติตันขุนทด's blog Add new comment Tags:เล่าเรื่องประชาธิปไตย
4 ตุลาคม 2553 09:53 น.
ปติ ตันขุนทด
ยามรักพักต่างฟ้า ดอยเขียว
ดุจดั่งเรียงเตียงเดียว ร่วมห้อง
ชังกันบ่แลเหลียว ถึงอยู่ ติดนา
เหมือนว่ามีเขาป้อง ป่าไม้ไพรบัง
1 ตุลาคม 2553 18:31 น.
ปติ ตันขุนทด
หนึ่งตุลาห้าสามงามดิถี
เป็นแรกปีบำนาญสำราญรื่น
เกษียณราชการวานนี้ที่เที่ยงคืน
นอนหลับตื่นแต่เช้าไปเข้านา
เห็นกอข้าวเขียวขจีสีวิเศษ
เดินประเวสดูน้ำคล่ำมัจฉา
นกกระยางยองย่องจ้องหาปลา
แหงนมองฟ้าเมฆลอยพลอยเพลินใจ
แผ่นดินทองของข้ามาแต่เกิด
แสนประเสริฐค้ำชีวาจะหาไหน
จักคอยอยู่ดูแลแต่นี้ไป
ไม่ร้างไกลเกลียดพรากแม้ยากจน
เห็นสุมพุมพุ่มไม้ทั้งใหญ่เล็ก
ครั้งเป็นเด็กปีนป่ายผู้ใหญ่บ่น
เป็นของเล่นเจนใจในวัยซน
กลับมายลนึกรักจักหวงไว้
นอนกระท่อมน้อมใจให้ว่างเปล่า
ปลดโง่เขลาเอาสมถะธรรมะใส่
โลภโกรธหลงจงดับระงับไป
จงเห็นในไตรลักษณ์ประจักษ์จริง
นับแต่นี้ชีวิตอุทิศให้
พระรัตน์ตรัยแก้วเลิศประเสริฐยิ่ง
ศาสน์กกษัตริย์ชาติไทยใจแอบอิง
เพื่อเป็นมิ่งขวัญขัยต่อไปเอยฯ