27 กันยายน 2552 07:24 น.
ปติ ตันขุนทด
กลอนลำนำ "วิริศมาหรา"
วิริศมาหราเลิศวิไลหรู
ประเสริฐศักดิ์ทรงสง่างามตราตรู
เทียบพธูอัปสรอมรเมือง
พิศขนงวงพักตร์เพียงดั่งวาด
พรรณพิลาสนาฏเนื้อช่างเรื่อเหลือง
ปทุมทองสองตั้งมลังเมลือง
เด่นประเทืองลานคลึงตลึงแล
ควรแต่จอมจักรพรรดิกำดัดชม
ร่วมภิรมย์สมนางไม่ห่างแห
ฤดูดลดื่มด่ำฤดีแด
เป็นขวัญแม่มิ่งเมืองมาศนคร
พี่คนจนยาจกตกลำบาก
เพียงฝันฝากใจเหงาเศร้าเอื้อนอ้อน
ให้รุ่งเรืองเฟืองฟายขจายขจร
คู่เคียงหมอนมอบรักภักดีครอง
จงสำราญวันคืนถึงหมื่นขัย
วรรณวิไลล้ำแลดังแขผ่อง
เจริญทรัพย์สินศักดิ์หนักคลังทอง
พลังน้องดั่งช้างสารนิจกาลเอยฯ
25 กันยายน 2552 19:19 น.
ปติ ตันขุนทด
***สักวาวัยรุ่นวุ่นเรื่องรัก***
สักวาวัยรุ่นวุ่นเรื่องรัก
เป็นเชื้อชักกายจิตผิดหม่นหมอง
อย่าชิงสุกก่อนห่ามห้ามโลมลอง
อาจจะท้องเป็นพิษผิดธรรมเนียม
จงหาญฮึกศึกษาวิขาขยัน
หยุดพัวพันเรื่องรักจักสุขเปี่ยม
แม้นเติบใหญ่ได้รักมาโลมเลียม
ถูกธรรมเนียมแต่งกัหนาพาสุขเอยฯ
*************************************
24 กันยายน 2552 09:53 น.
ปติ ตันขุนทด
***เพื่อน***
เพื่อนคือเพื่อนเตือนตนเป็นคนชิด
เพื่อนสนิทคือพ่อแม่แน่ไฉน
เพื่อนในบ้านท่านมิหวังตั้งกำไร
เพื่อนอื่นไกลบ่อาจอุ่นการุณณัง
เพื่อนนอกบ้านนานพบเป็นเพื่อนแท้
เพื่อนตอแหลโลภมากปากทุกขัง
เพื่อนเลวร้ายชอบทำลายน่าหน่ายชัง
เพื่อนลับหลังเป็นอริซิอกตรม
เพื่อนรักเรียนขอรักสมัครมาด
เพื่อนร่วมชาติช่วยสู้ศัตรูข่ม
เพื่อนร่วมศาสน์ฉลาดธรรมมีคำคม
เพื่อนโสมมตัดขาดแคล้วคลาดเอยฯ
***************************************
23 กันยายน 2552 07:44 น.
ปติ ตันขุนทด
กลอนเพลงยาว "ปรางทิพย์"
***โฉมสุรางค์ปรางทิพย์ประทินหอม
เจ้างามกายงามกลิ่นเป็นปิ่นจอม
ดูเพรียบพร้อมกิริยาวาทีริน
ออกปากปองเป็นเพื่อนเหมือนมาลี
สารภีคู่ภมรไซ้ซอนกลิ่น
ดั่งน้ำตาลหวานรื่นชื่นเชยชิน
มดเกลือกกินซ่านรักมิพรากพราย
อยากอยู่ใกล้ได้ช่วยยามป่วยไข้
แม้นยากไร้ปลิดป้องมิหมองหมาย
เป็นคู่คลอคลึงเคล้าคราวเดียวดาย
พาสบายบริบูรณ์ค้ำคูณครอง
ร่วมปลูกก่อต่อเติมเสริมบารมี
ทรงศีลพระชินสีห์ประสมสอง
ทั้งทานพรตภาวนาปัญญายอง
เต็มติดต้องสู่สวรรค์คราบรรลัย
จะร่วมยากร่วมเย็นเป็นเพื่อนม้วย
สืบศักดิ์สวยสุขสวัสดิ์ตราบตัดษัย
เป็นความสัตย์รติโยมโนใน
รับอาลัยพี่บ้างสร้างบุญเอยฯ
*************************************
22 กันยายน 2552 08:35 น.
ปติ ตันขุนทด
***กิตติกานต์ดั่งแก้ว กัลยา
งามเปี่ยมจิตจรรยา กล่าวไว้
เป็นศรีแก่นัครา ยลเยี่ยม
บุญแก่กรุงเทพไท้ แก่นฟ้าใจอินทร์
***รินรินระรื่นล้ำ พจมาน
ฟังดั่งกังสดาล ก่องแก้ว
เย็นชื่นฤดีดาล เรียมพี่
จะใคร่ยินเจิดแจ้ว ค่ำเช้าเนานอน
***ผิวพรรณเพ็ญผ่องแผ้ว ยามยล
ดูเด่นนัยนาดล น่าใกล้
ปรารถนาแน่นกมล โศกยิ่ง
บาปพี่ยอมคงไว้ ชั่วฟ้าสาปสูญ
***บุญตัวตกต่ำต้อย เพียงดิน
กระต่ายแลแขผิน ผ่องฟ้า
จันทรเคลื่อนครองอินทร์ ขวัญแม่
ละพี่หมองมัวหน้า ขุ่นไข้ครวญถึง
***อาดูรเดียวเดี่ยวดิ้น แดโดย
ฝนซ่าซัดปรายโปรย แห่งห้อง
หนาวเย็นยิ่งแรงโรย อกคว่ำ
เห็นอื่นเคียงคลอคล้อง พี่ไร้กิตติ์กานต์
**************************************************