24 พฤศจิกายน 2552 13:29 น.
ปติ ตันขุนทด
ปางพี่มาดหมายสมานสุมาลย์สมร
ดังหมายดวงหมายเดือนดารากร
อันลอยพื้นอัมพรโพยมพราย
แม้นพี่เหิรเดินได้ในเวหาส
ถึงจะมาดก็ไม่เสียซึ่งแรงหมาย
มิได้ชมก็พอได้ดำเนิรชาย
เมียงหมายรัศมีพิมานมอง
นี่สุดหมายที่จะมาดสุมาลย์สมาน
สุดหาญที่จะเหิรเวหาสห้อง
สุดคิดที่จะเข้าเคียงประคอง
สุดสนองใจสนิทเสน่ห์กัน
โอ้แต่นี้นับทวีแต่เทวษ
จะต้องนองชลเนตรกันแสงศัลย์
จะแลลับเหมือนหนึ่งดับเดือนตะวัน
เมื่อเลี้ยวเหลี่ยมสัตภัณฑ์ยุคนธร
ยิ่งคนึงยิ่งนานจะเห็นพักตร์
ฉวยฉุดรักแล้วจะทอดฤทัยถอน
ไม่เห็นกรรมว่าจะนำให้ไกลกร
ไม่เห็นรักว่าจะรอนให้แรมโรย
อกเอ๋ยเมื่อได้เคยประโลมเล่น
ครั้นห่างเห็นแล้วก็ได้แต่เตือนโหย
ยามดำเนิรเดินดินอาดูรโย
ก่นแต่โกยกอบทุกข์มาทับกาย
จะผ่อนผันฉันใดก็ใช่ที่
อันนับปีแต่จะเริดจะร้างหาย
จะอาดูรแต่ผู้เดียวอยู่เปลี่ยวกาย
มิได้วายความถวิลที่จินตนา
แสนเทวษสุดทวีครั้งนี้เอ๋ย
ไม่เห็นเลยว่าจะน้อยวาสนา
แต่ปางไกลแสนอาลัยทุกเวลา
ครั้นคิดมาไม่เห็นหน้าแล้วอาวรณ์
แสนรักจะร่วมเรือนเหมือนบุหรง
ที่พิศวงภาณุมาศประภัสสร
เมื่อเลี้ยวลับศิขรินลงรอนรอน
สุดอาวรณ์ที่นกยูงจะหมายปอง
แสนวิตกเหมือนกระต่ายที่ในฝัน
แสงพระจันทร์งามจรเวหาสห้อง
พระจันทร์อยู่สำราญวิมานทอง
ฤาจะปองใจหมายกระต่ายดง
สงสารอกกระต่ายป่าพฤกษาชาติ
จะวายชีวาตม์ดับจิตด้วยพิศวง
แสนคนึงถึงเสน่ห์ที่จำนง
ก็เหมือนอกกระต่ายดงที่หลงเดือน
โอ้สุดคิดสุดฤทธิ์เห็นสุดรัก
เพราะต่ำพักตร์ไม่มีศักดิ์เสมอเหมือน
ใครจะช่วยบำรุงรักช่วยตักเตือน
โอ้นับเดือนก็จะลับไปนับวัน
จึงจำจากเพราะวิบากให้วิบัติ
ขอกอดสัตย์ไปจนสิ้นชีวาสัญ
ไม่ตั้งใจมิตรจิตคิดผูกพัน
ขอหมายมั่นกว่าจะม้วยชนมาน
ถ้าดับชีวิตไปสวรรค์ชั้นใดไฉน
ขอตามไปร่วมทิพย์พิมานสมาน
ทุกข์มหันต์อรรณพอเนกนาน
สู่สถานที่สถิตพิมานเมือง
โอ้ชาตินี้เห็นน้องแล้วความสุข
จะแสนทุกข์สุดโทมนัสเนื่อง
สุดปลุกใจปล้ำใจให้โศกเปลือง
ยิ่งครุ่นคิดแล้วยิ่งเคืองทวีครวญ
เมื่อเวรามาบำราศให้คลาดรัก
สงวนศักดิ์ไว้ให้งามเถิดทรามสงวน
คิดเสงี่ยมเจียมพักตร์แต่พอควร
ใครสงวนไม่เท่านวลสงวนกาย
เห็นสุดถวิลสุดสิ้นบุพเพนิวาส
ที่มุ่งมาดมิได้สมอารมณ์หมาย
เจ็บจิตคิดจะวางชีวาวาย
ก็เสียดายด้วยอาลัยมิได้ลา
เชิญสำราญเถิดแม่อย่าหมองพักตร์
จงคงศักดิ์คงสถิตในยศถา
ต่อเมื่อไรวันกำหนดมรณา
ขอเห็นหน้าเสียสักหน่อยพอชื่นใจ
อย่าเสียแรงที่มุ่งบำรุงรัก
มาดสมัครหมายสมานพิสมัย
ได้เห็นหน้าแล้วจะลาชีวาลัย
จะอวยโอษฐ์ให้อโหสิกรรมกัน
ถึงอยู่ใกล้ก็เหมือนไกลเพราะใช่คู่
มิได้ชูชมโฉมประโลมขวัญ
เห็นสิ้นบุญแล้วในเบื้องประจุบัน
ขอหมายมั่นบุญเบื้องบูรพา
แม้นกุศลเราสองเคยร่วมสร้าง
ขอร่วมห้องอย่าได้ห่างเสน่หา
เสียงผลที่ได้เพิ่มบำเพ็ญมา
ขอร่วมชีวาร่วมวางชีวาวาย
เกิดไหนขอให้ได้ถนอมพักตร์
ความรักอย่าได้ร้างอารมณ์สลาย
รักนุชอย่าได้สุดเสน่ห์คลาย
ขอสมหมายที่ข้ามาดสมาทาน
อันสาราบำราศบำรุงคิด
จาฤกไว้โดยสุจริตสาร
พยายามตามสัตย์ปฏิญาณ
พอแจ้งการที่กรรมในกายเอยฯ
(ยังอีกยาวววววววววววววววววววววครับ)
*****เจ้าฟ้ากุ้ง แต่งเพลงยาวนี้ให้เจ้าฟ้าสังวาลย์ พระมเหสีของเสด็จพ่อ พระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ ดูเรื่องเจ้าฟ้ากุ้งครับ
24 พฤศจิกายน 2552 09:45 น.
ปติ ตันขุนทด
มีลูกชายติดพ่อก็ผิดหวัง
อนิจจังสั่งสอนอ่อนใจไฉน
อันที่ดีมีทำไม่จำไป
ทำแต่ไอ้ระเบิดเกิดโทษกรณ์
เมื่อเช้าเห็นกระป๋องจับจ้องดู
แปลกใจอยู่ว่าจะแคะแงะตรวจก่อน
แต่เอะใจนึกได้ไม่มือบอน
ขว้างหวือว่อนลงอีกฝั่งก็ดังตูม
23 พฤศจิกายน 2552 15:43 น.
ปติ ตันขุนทด
***จะกล่าวถึงกรุงศรีอยุธยา
เป็นกรุงรัตนราชพระศาสนา
มหาดิเรกอันเลิศล้น
เป็นที่ปรากฏรจนา
สรรเสริญอยุธยาทุกแห่งหน
ทุกบุรีสีมามณฑล
จบสกลลูกค้าวานิช
ทุกประเทศสิบสองภาษา
ย่อมมาพึ่งพาอยุธยาเป็นอัคนิจ
ประชาราชปราศจากภัยพิษ
ทั้งความพิกลจริตและความทุกข์
ฝ่ายองค์พระบรมราชา
ครองขันธสีมาเป็นสุข
ด้วยพระกฤษฎีกาทำนุก
จึงอยู่เย็นเป็นสุขสวัสดี
เป็นที่อาศัยแก่มนุษย์ในใต้หล้า
เป็นที่อาศัยแก่เทวาทุกราศี
ทุกนิกรนรชนมนตรี
คหบดีชีพราหมณ์พฤฒา
ประดุจดั่งศาลาอาศัย
ดั่งหนึ่งร่มไทรอันสาขา
ประดุจหนึ่งแม่น้ำพระคงคา
เป็นที่สิเนหาเมื่อกันดาร
ด้วยพระเดชเดชาอานุภาพ
อาจปราบไพรีทุกทิศาน
ทุกประเทศเขตขันธ์บันดาล
แต่งเครื่องบรรณาการมาน้อมนบ
กรุงศรีอยุธยานั้นสมบูรณ์
เพิ่มพูนด้วยพระเกียรติขจรจบ
อุดมบรมสุขทั้งแผ่นภพ
จนคำรบศักราชได้สองพัน
คราทีนั้นฝูงสัตว์ทั้งหลาย
จะเกิดความอันตรายเป็นแม่นมั่น
ด้วยพระมหากษัตริย์มิได้ทรงทศมิตรราชธรรม์
จึงเกิดเข็ญเป็นมหัศจรรย์สิบหกประการ
คือดาวเดือนดินฟ้าจะอาเพศ
อุบัติเหตุเกิดทั่วทุกทิศาน
มหาเมฆจะลุกเป็นเพลิงกาฬ
เกิดนิมิตพิศดารทุกบ้านเมือง
พระคงคาจะแดงเดือดดังเลือดนก
อกแผ่นดินเป็นบ้าฟ้าจะเหลือง
ผีป่าจะวิ่งเข้าสิงเมือง
ผีเมืองนั้นจะออกไปอยู่ไพร
พระเสื้อเมืองจะเอาตัวหนี
พระกาฬกุลีจะเข้ามาเป็นไส้
พระธรณีจะตีอกไห้
อกพระกาฬจะไหม้อยู่เกรียมกรม
ในลักษณะทำนายไว้บ่ห่อนผิด
เป็นวินิจพิศดูก็เห็นสม
มิใช่เทศกาลร้อนก็ร้อนระงม
มิใช่เทศกาลลมลมก็พัด
มิใช่เทศกาลหนาวก็หนาวพ้น
มิใช่เทศกาลฝนฝนก็อุบัติ
ทุกต้นไม่หย่อมหญ้าสารพัด
เกิดวิบัตินานาทั่วสากล
เทวดาซึ่งรักษาพระศาสนา
จะรักษาแต่คนฝ่ายอกุศล
สัปุรุษจะแพ้แก่ทรชน
มิตรตนจะฆ่าซึ่งความรัก
ภรรยาจะฆ่าซึ่งคุณผัว
คนชั่วจะมล้างผู้มีศักดิ์
ลูกศิษย์จะสู้ครูพัก
จะหาญหักผู้ใหญ่ให้เป็นน้อย
ผู้มีศีลจะเสียซึ่งอำนาจ
นักปราชญ์จะตกต่ำต้อย
กระเบื้องจะเฟื่องฟูลอย
น้ำเต้าอันลอยจะถอยจม
ผู้มีตระกูลจะสูญเผ่า
เพราะจัณฑาลมันเข้ามาเสพสม
ผู้มีศีลน้นจะเสียซึ่งอารมณ์
เพราะสมัครสมาคมด้วยมารยา
พระมหากษัตริย์จะเสื่อมสิงหนาท
ประเทศราชจะเสื่อมซึ่งยศถา
อาสัตย์จะเลื่องลือชา
พระธรรมาจะตกลึกลับ
ผู้กล้าจะเสื่อมใจหาญ
จะสาปสูญวิชาการทั้งปวงสรรพ
ผู้มีสินจะถอยจากทรัพย์
สัปุรุษจะอับซึ่งน้ำใจ
ทั้งอายุจะถอยเคลื่อนจากเดือนปี
ประเวณีจะแปรปรวนตามวิสัย
ทั้งพืชแผ่นดินจะผ่อนไป
ผลหมากรากไม้จะถอยรส
ทั้งแพทย์พรว่านยาก็อาเพศ
เคยเป็นคุณวิเศษก็เสื่อมหมด
จวงจันทร์พรรณไม้อันหอมรส
จะถอยถดไปตามประเพณี
ทั้งข้าวจะยากหมากจะแพง
สารพันจะแห้งแล้งเป็นถ้วนถี่
จะบังเกิดทรพิษมิคสัญญี
ฝูงผีจะวิ่งเข้าปลอมคน
กรุงประเทศราชธานี
จะเกิดกาลกุลีทุกแห่งหน
จะอ้างว้างอกใจทั้งไพร่พล
จะสาละวนทั่วโลกหญิงชาย
จะร้อนอกสมณาประชาราษฎร์
จะเกิดเข็ญเป็นอุบาทว์นั้นมากหลาย
จะรบราฆ่าฟันกันวุ่นวาย
ฝูงคนจะล้มตายลงเป็นเบือ
ทางน้ำก็จะแล้งเป็นทางบก
เวียงวังก็จะรกเป็นป่าเสือ
แต่สิงสาราสัตว์เนื้อเบื้อ
นั้นจะหลงหลอเหลือในแผ่นดิน
ทั้งผู้คนสารพัดสัตว์ทั้งหลาย
จะสาปสูญล้มตายเสียหมดสิ้น
ด้วยพระกาฬจะมาผลาญแผ่นดิน
จะสูญสิ้นการณรงค์สงคราม
กรุงศรีอยุธยาจะสูญแล้ว
จะลับรัศมีแก้วทั้งสาม
ไปจนคำรบปีเดือนคืนยาม
จะสิ้นนามศักราชได้ห้าพัน
กรุงศรีอยุธยาเขษมสุข
แสนสนุกยิ่งล้ำเมืองสวรรค์
จะเป็นเมืองแพศยาอาธรรม์
นับวันจะเสื่อมสูญเอยฯ
*****จบเรื่องพระนารายณ์เป็นเจ้านพบุรีทำนายกรุงแต่เท่านี้
*****ตอนต้นว่าพระเจ้าเสือทรงนิพนธ์ ตอนจบเป็นพระนารายณ์
*****เป็นคำให้การของขุนหลวงหาวัดที่ให้ไว้ในเมืองพม่า
*****ใครมีความรู้ทางประวัติศาสตร์ช่วยค้นหน่อยเน้อเจ้า
*****กรุงศรีอยุธยาแตก พ.ศ.2310 ถูกเผาอยู่ในกองเพลิง อย่าไปโทษพม่าเลย เราแตกแยกกันเป็นศึกภายในเสียจนเป็นไข้หนักไม่สามารถป้องกันตัวเองได้ คำพยากรณ์ว่าศํกราชได้สองพัน เป็นการพยากรณ์โดยประมาณ เมื่อถึงปี 2310 ก็พออนุมานได้ว่า พุทธศักราชประมาณสองพันกว่า ก็พอจะถือได้ว่าคำพยากรณ์นี้ใกล้เคียง แต่อย่างไรก็ตาม วัฏจักรแห่งความเจริญและความเสื่อมมันจะหมุนวนสับเปลี่ยนกันในระยะเวลาถี่บ้าง ห่างบ้าง แล้วแต่มนุษยย์จะตั้งอยู่ในศีลธรรม และอธรรมกัน มั่นคง เนิ่นนานเท่าใด
(ปติ ถอดจากภาษากรุงเก่า เชิญผู้รู้ช่วยแก้ไข)
23 พฤศจิกายน 2552 13:37 น.
ปติ ตันขุนทด
วิริศมาเกิดแล้ว ฤกษ์ใด
ดวงคู่ควงกับใคร ก่ายเกี้ยว
ลัคเล็งอยู่มุมไร บอกบ่ง
อริพ่ายหลบเลี้ยว ลาภเข้าเต็มเรือน
23 พฤศจิกายน 2552 08:22 น.
ปติ ตันขุนทด
เรียนวิชาเมื่อน้อย เยาว์ความ
เติบใหญ่หาสินงาม อิ่มใช้
สังขารย่อมเลยลาม ลับล่วง
จงอย่าประมาทให้ ผ่านพ้นเสียวัย
ทรัพย์สินใครอย่าได้ เถยจิต
คิดช่วงชิงเป็นสิทธิ์ ชื่นใช้
ทรัพย์เขาอย่าหลงผิด ยึดแย่ง
กรรมชั่ววิบากให้ รุ่มร้อนกายใจ
คนจัญไรเที่ยวค้า คดีความ
คิดแต่คอยทาบทาม แต่งฟ้อง
ผิดนิดแต่คิดลาม ทำใหญ่
บาปย่อมติดตัวร้อง ด่าวดิ้นลงอบาย
ประพฤติกรรมถูกไว้ หญิงชาย
ปุรพบอบเป็นลาย แบบเบื้อง
กุศลส่งใจกาย เกลียดชั่ว
ทำแต่ชอบเดินเยื้อง เด่นแท้ในชน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟปติ ตันขุนทด
หน้าส่วนตัว
10039
