28 พฤษภาคม 2553 05:12 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
จะอยู่ไหน ในใต้หล้า จะต้องพบ
ต่างประสบ สุขและทุกข์ คลุกคละแข่ง
ไม่ว่าจะ ชอบหรือชัง ยังแสดง
เฝ้าแอบแฝง กับคนเรา ทุกเช้าเย็น
ถิ่นไทยแลนด์ แดนสยาม นามเมืองยิ้ม
ประทับพิมพ์ ถนนเลือด ร้อนทุกข์เข็ญ
ร้อนจากภัย ธรรมชาติ คาดจำเป็น
ร้อนประเด็น ประท้วงป่วน กวนกบาล
ใช่ประท้วง ธรรมดา ซะที่ไหน
ก่อเพลิงไฟ เผาพงษ์ล้าง กลางเมืองบ้าน
อากาศร้อน ต้อนกันมา ว่าประจาน
ให้โลกขาน ไทยเดือด นองเลือดเอง
อนาถแท้ แม่และพ่อ ก่อสร้างชาติ
มิมีใคร ใดสามารถ มาข่มเหง
ไทยก็สวด อวดอ้างไทย ไฟบรรเลง
ต่างก็เก่ง เบ่งสุดท้าย มลายเมือง
ตอนนี้ค่อย สงบบ้าง ยังต้องเก็บ
อีกความเจ็บ ปวดแสนนัก ฝากปมเขื่อง
ส่วนผู้นำ ยามพ่าย ปลายเงินเปลือง
หลบหนีเรื่อง ทั่วโลกหล้า จับตามอง
ผลสุดท้าย ถึงปลายทาง หว่างนักรบ
ผู้เจนจบ ครบกระบวน ปลายด้วนหมอง
ต่างกระจัด กระเจิงไป ไม่ปรองดอง
กลัวจะข้อง กัดกันเอง ต่างเก่งเกิน
บ้างก็รีบ เร่งมอบตัว เหมือนกลัวอาชญ์
วางบทบาท มาดนักสู้ อยู่ขัดเขิน
ยอมเข้าคุก ตะรางหลบ จบไม่เพลิน
บ้างก็เหิน เข้ากลีบเมฆ ดังเสกมนต์
กลัวจะหลบ ไปพบดง พงษ์กระสุน
ที่สมุน ขุนนายเก่า เขาดักสน
มีข่าวว่า ถูกตามเก็บ เจ็บเกินทน
คนหนอคน บ้านเมืองมี ต้องหนีตาย
ก็เพราะความ อยากเป็นใหญ่ ในโลกหล้า
จนเป็นบ้า เกินจะปราม ห้ามอย่าหมาย
สงสารคน คอยอยู่หลัง จะวางวาย
จะมลาย คล้ายมวยมรณ์ สะท้อนตรม
คติธรรม พุทธศาสน์ ประกาศไว้
มิมีใคร จะกระทำ ให้ซ้ำขม
ล้วนเกิดจาก ซากกรรมตน ใช่ผลพรหม
บริสุทธิ์ หรือโสมม ใช่ยมยักษ์
จากนี้ไป ชาวไทยแลนด์ แสนสยาม
เกิดนิยาม ขึ้นมาแปลก หลังแตกหัก
ไทยแลนด์เลือด เดือดทั่วไทย ไม่พิทักษ์
ถูกพวกนัก เรียกประชาฯ เผาทลาย
เมื่อจวนตัว ต่างหนีตาย หมายอยู่รอด
คนที่พรอด ปลุกและปั่น พลันห่างหาย
โดนคดี อุกฉกรรจ์ ก่อการร้าย
ผลสุดท้าย กรรมตามทัน หันโทษใคร?
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๒๗ พฤษภาคม ๒๕๕๓
20 พฤษภาคม 2553 02:42 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
ชาวสยามยามนี้คิดถี่ถ้วน
จากเหตุป่วนเกินปรามห้ามไม่อยู่
กรุงเทพฯ แดนสวยใสไฟลุกฟู
ใครบอกสู้เผาชัดวิสัชชนา?
ใครชนะระรานเผาผลาญชาติ
น่าอนาถยิ่งนักยากรักษา
ถิ่นสยามยามนี้มีน้ำตา
ด้วยไฟห่าคร่าเมืองเคยเรืองรอง
เหตุไฉนไทยจึงมาถึงคาด
กลียุคระบาดชาติพังทั้งขัดข้อง
เศรษฐกิจบ้านเมืองพ่อประคอง
แต่พวกของหน้าเหลี่ยมเผาเกรียมดำ
เห็นหรือยังชั่งใจไว้สักนิด
ว่าที่คิดก่อกันนั้นตกต่ำ
ร้องประชาธิปไตยให้จดจำ
ก่อนกระทำการใดจงใคร่ครวญ
จะต้องมีกี่ครั้งกรุงพังยับ
จะต้องนับกี่ทีที่ปั่นป่วน
จะต้องเรียนประวัติศาสตร์มาทวนทวน
จะสอบสวนกี่คราจะจำกัน
พ่อสอนเรื่องสามัคคีรักสงบ
มันสอนรบหว่างไทยให้ห้ำหั่น
"สู้เถิดนะพี่น้องสู้ประจัญ"
แต่ตัวมันสบาย หายโง่ยัง?
สอนอวดอ้างบ้างจ้วงท้วงพ่อทับ
พ่อต้องรับผิดชอบเหตุความคลั่ง
พ่อเคยสอนไทยฆ่าไทยเผาให้พัง
หรือใครนั่งบงการผ่านออนไลน์?
คราวนี้คงกระจ่างสร่างเมาแล้ว
เมื่อกรุงแก้วถูกเผาเคล้าไฟใหญ่
ล้วนแต่แพ้ผองเราเผ่าพงษ์ไทย
จงจำไว้ใครสอนกวาดต้อนมา?!?
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๑๙ พฤษภาคม ๒๕๕๓
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟบ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
หน้าส่วนตัว
1074
