28 พฤษภาคม 2551 03:27 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
กาลเวลาหมุนไปไม่หยุดนิ่ง
แต่ละสิ่งเปลี่ยนผันมิหันหา
ยุติธรรมตามกฏจดเวลา
มิเห็นหน้าใครร้ายหรือใจดี
หมุนประจำย้ำเช้าจนดึกดื่น
เป็นวันคืนให้เห็นเป็นสักขี
สุดแต่ใครใฝ่ฝันสรรร้ายดี
ทุกเวลานาทีมีค่านัก
ฉันก้าวมาแสนไกลใจหวาดหวั่น
มองดูวันเวลาพาคิดหนัก
จะร้อนฝนหนาวเย็นไม่เห็นพัก
หมุนเป็นหลักให้เราเฝ้ามองดู
บางเวลาข้านี้ฤดีท้อ
อยากจะขอผ่อนพักมีอยากสู้
เหนื่อยและล้ามานานใจมิฟู
นาฬิกาหมุนอยู่ย้อนดูตน
ลุกขึ้นสู้อีกครั้งครารุ่งสาง
แม้อ้างว้างก้าวดูสู้อีกหน
ตัดทิ้งความทุกข์ใจใดกังวล
สู้อดทนทำงานทั้งการเรียน
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๔ พฤษภาคม ๒๕๕๑
26 พฤษภาคม 2551 13:17 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
ก้าวเถิดนะแก้วใจตามไฟฝัน
หากสิ่งนั้นทำให้ใจสุขสม
รอบคอบแล้วแก้วจ๋าน่าชื่นชม
จะขื่นขมหรือเศร้าก้าวไปดู
ใครคนหนึ่งซึ่งเคยเอ่ยว่าห่วง
แม้ก้าวล่วงคืนวันปันใจสู่
พร้อมจะเป็นเช่นวันเดือนเตือนโฉมตรู
ยังคงอยู่ชิดใกล้ในเวลา
กาลเวลาแยกเราจึงเหงาบ้าง
ในระหว่างวิถีนี้ห่วงหา
ยังจดจำย้ำบ่อยถ้อยสัญญา
เราจะมาพบกันเหมันต์เยือน
รอก่อนนะรอก่อนแม้อ่อนจิต
ส่งความคิดถึงกันวันคล้อยเคลื่อน
เป็นแรงใจด้วยดีมิลางเลือน
คอยย้ำเตือนสองใจสายสัมพันธ์
มิมีใครไร้ทุกข์เพียงสุขี
ต่างก็มีทุกข์หนักเฝ้าบากบั่น
ยืนหยัดสู้ดูหน่อยค่อยฝ่าฟัน
สิ่งที่ฝันรออยู่สู้เถิดใจ
หากทุกข์หนักอยากร้องไห้ให้ร้องนะ
ผ่อนภาระหนักลงปลงจิตใหม่
แม้จะท้อเพราะข้องต้องก้าวไป
รับรู้ไว้วันนี้ยังมีชาย
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๒๖ พฤษภาคม ๒๕๕๑
25 พฤษภาคม 2551 02:39 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
เกิดมาก็นานปีมิเคยเหงา
ใจกลับเศร้าหม่นจิตคิดแล้วหมอง
ผ่านชีวิตมากมายหลายมุมมอง
แต่ยังข้องขุ่นใจในเวลา
เพราะหัวใจใฝ่หานารีสาว
คิดถึงคราวเที่ยวไทยให้หวนหา
อยากจะให้เธออยู่คู่ชีวา
ได้พบหน้าเช้าเย็นเป็นประจำ
นี่ฤาเรียกว่ารักที่ปักอก
ยากจะยกออกได้ใจจึงพร่ำ
อยากพูดจารับฟังอย่างเคยทำ
ใคร่จะย้ำสัมพันธ์ให้มั่นคง
กลัวยิ่งนักกลัวใจในวันหน้า
หวาดผวากลัวใครมาให้หลง
แม้จะมั่นใจว่ายาใจตรง
แต่พะวงยิ่งนักคราจากไกล
รู้เถิดนะยาใจในวันห่าง
ฉันอ้างว้างยิ่งนักอยากอยู่ใกล้
คิดถึงเธอเพ้อหาจะขาดใจ
เจอออนไลน์ค่อนคืนฝืนเฝ้ารอ
ขอเถอะนะยาใจคราไกลห่าง
ในระหว่างวิถีที่ก้าวต่อ
คิดถึงฉันบ้างนะเวลาท้อ
แค่นี้พอให้ชายได้มีแรง
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๒๔ พฤษภาคม ๒๕๕๑
19 พฤษภาคม 2551 15:21 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
เจ้านกน้อยทำรังแต่พอตัว
ไม่ปวดหัวพออยู่ดูเหมาะสม
ทำใหญ่มากยากเกินมิเพลินชม
พาให้จมเพราะหนักหากฝนมา
เหมือนมนุษย์สุดอยากตรากตรำสู้
แม้มีอยู่เหมือนพร่องต้องเสาะหา
จึงไม่มีวันพอต่อชีวา
อนิจจาอยู่ได้ไม่นานวัน
สิ่งที่หามาได้ใช้มิหมด
แม้คิดคดขวนขวายด้วยความหมั่น
โกงเขามาสารพัดมิจัดปัน
สิ่งเหล่านั้นไร้ค่าคราวายชนม์
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๑๙ พฤษภาคม ๒๕๕๑
11 พฤษภาคม 2551 13:35 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
จะไม่วิ่งหารัก
จะไม่ปักใจสุดซึ้ง
จะไม่ให้หน้าบึ้ง
จะเป็นหนึ่งในใจเรา
จะไม่วิ่งหนีหน้า
จะหาญกล้าต่อความเหงา
จะฟูมฟักหนักหรือเบา
เมื่อรักเข้ามาจู่โจม
หากแม้จะไร้รัก
จะเป็นหลักไม่หักโหม
กลัวสะดุดทรุดโทรม
ยามทุกข์โรมรันราวี
รักแท้มีแต่ทุกข์
ยามหมดสุขก็หน่ายหนี
รักเต็มร้อย ถ้อยวาที
แห่งใดมีในโลกา
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๑๑ พฤษภาคม ๒๕๕๑
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟบ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
หน้าส่วนตัว
1305
