14 พฤศจิกายน 2551 02:51 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
คึดฮอดบ้าน นานหลายที่ไกลจาก ย้อนความยากจนตั้งจั่งมุ่งหมาย คึดฮอดเด้อ...ความคึดฮอดอยากสิกอดแนบชิดกาย คือสิหายมีแฮง ฮ่วมพาแลง...นำเจ้า
แต่อยู่ไกลเกินเขตต่างประเทศอเมริกา ยามฝนมาน้ำตาไหลมาอยู่ไกลจนเศร้า เหลือใจหลายกลับบ่ได้ หัวใจนี่แสนเปล่า หงอยเหงาอยู่สู่มื้อ ทนสู้อยู่ต่อไป...พ่อแม่เอย
ลูกสิตั้งหน้าสู้ เอาความฮู้คืนเมือ เผื่อได้เป็นประสบการณ์ ก่อนทะยานคืนโค้ง บ่เคยหลงลืมบ้าน เฮือนซานบ้านเคยอยู่ เคยนอนอู่แต่น้อย เจ้าออยไว้บ่ห่างคีง...พ่อแม่เอย
ทุกยากฮ้าย เขินขานแลงงาย ลูกบ่ลืมคำสอน พ่อแม่เคยสอนไว้ อีกทั้งคำสงฆ์เจ้า ลูกกะได้ศึกษา สินำมาเป็นทุน ซ่อนหนุนใจไว้ ให้มีแฮงต่อสู้ ช่อยซูหนุนส่ง พอดำรงอยู่ได้ ในเขตบ้านต่างเมือง...ดอกนา
คึดฮอดบ้าน ฝากบอกผ่านสายลมไกล ให้ส่งความคำนึง สู่ทุกคนทางบ้าน อยู่ดีเด้อเอื้อยอ้าย หลาน ๆ พากันอยู่ ให้พากันต่อสู้ ต่างเฮ๊ยนฮู้ความเปลี่ยนแปลง
เถิงยามแลงให้กลับบ้าน เฮือนซานหม่องเคยอยู่ อย่าเที่ยวสู่เลาะเล่น สิเป็นโทษ บ่ปลอดภัย...เจ้าเอย คนอยู่ไกลใจคึดฮอด ทั้งเป็นห่วงคะนึงนำ ย้านบ่ซำบายสุข ย้านมีทุกข์มาพาล จั่งกล่าวขาน...จาเว้า
อยู่ทางไกลสิทนสู้ เพื่อเฮ๊ยนฮู้ประเทศเขา ต่างเหลียวเบิ่งบ้านเมืองเฮา นำเอามาเปรียบเทียบ พ้อหยังดีสิขานบอก พ้อหยังนอกประเพณี สิหลีกหนี ป้องกันตน เพราะว่าคนนั้นหลายชาติ...พี่น้องเอย
ต่างคนกะต่างสู้ เพื่อหยัดอยู่ตามประสา บ่มีไผเพิ่งพา ต้องเสาะหาเอาเองแท้ คันสิถอยตอนนี้ คือสิเข้าตามคติ ที่โบราณขานไขไว้แต่ดนมาแล้วว่า เทียวทางบ่สุดเส้น คันถอยหลังเขาสิเหยียบ พี่น้องเอย ตอนนี้...พอมีแฮงจั่งสิสู้ พอฮู้เมื่อคีง...ซั่นดอกวา
นานเป็นปีบ่เห็นบ้าน เฮือนซานบ้านเคยอยุ่...เด้น้อ บอกกับใจว่าให้สู้ ๆ แหม่นบ่ฮู้ว่าเพื่อหยัง? เหลียวทางหลังแลทางหน้า กะยังอยู่เดียวดาย ตามประสาลำพัง บ่มีหยังกับเขาเจ้า
อดทนไปพอม้มมื้อ คึดสิฮ่วยกลับคืน แต่ต้องฝืนอดทน บ่ความจนจั่งไกลบ้าน มาฮอดไกลปานนี้ สิกลับเปล่าบ่มีหยัง คือจั่งสิฮ้ายเหลือ ถ้ากลับเมือ...ตอนนี้
บ่มีหยังสินำฝาก คนที่พรากมาไกล ทั้งพี่น้องทั้งหลาย ตั้งหน้าคอย...อยู่ทางบ้าน อดเด้อใจ อดทนสู้ เช้าตรู่เข้าเฮ็ดงาน แสนสงสารหัวใจ สิเปลี่ยวเหงา...ไกลบ้าน
เอาล่ะน้อ...พอซ่ำนี่ เว้าไปหลายคือคนเฒ่า เปลี่ยวเหงา เว้าบ่น เดี๋ยวคนอื่นบ่ฮู้ สิจาเว้าว่า...บ้าบอ พอกันไว้ซ่ำนี้ ขอความดีปกแผ่ ขอพระคุณพ่อแม่ อีกทั้งคุณพระไตรรัตน์พร้อม นำปกคุ้มคู่สู่คน...แหน่เด้อ
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๑๓ พฤศจิกายน ๒๕๕๑
13 พฤศจิกายน 2551 16:00 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
เมื่อยังทรงพระชนม์อดทนสู้
นำสุขสู่ผองไทยทั้งใต้หล้า
ธ ทรงเป็นเช่นพระผู้เมตตา
ต่อประชาชนไทยในทั่วแดน
มูลนิธิขาเทียมเทียมขาแท้
พระทรงแผ่กรุณามาปกแผ่น
ทรงเห็นคนพิการนั้นขาดแคลน
จะลุกเดินสุดแสนทรมาร
มูลนิธิในองค์สมเด็จย่า
ทรงรับมาอุปถัมถ์ตามทุกด้าน
สละสุขส่วนพระองค์ทรงสร้างงาน
เพื่อส่งสุขเจือจานทั่วบ้านเมือง
ธ จึงเป็นเช่นพระเทวาสถิต
เนรมิตช่วยไทยในหลากเรื่อง
สมกับเป็นสมเด็จฯ เพชรรุ่งเรือง
เพราะทรงเปรื่องปราชญ์ด้วยกรณีย์
บัดนี้องค์ทรงจากจำพรากแล้ว
เหลือเพียงแนวซาบซึ้งถึงหน้าที่
พระทรงเป็นองค์แทนพระชนนี
มาบัดนี้ลาจากพรากอีกองค์
ขอพระองค์ทรงสู่สวรรค์เถิด
พระกำเนิดมาเพื่อเกื้อเสริมส่ง
ขอกุศลดลพระสถิตคง
หฤทัยตรงสู่ชั้นสวรรค์เทอญ
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ
ข้าพระพุทธเจ้า
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๑๓ พฤศจิกายน ๒๕๕๑
4 พฤศจิกายน 2551 04:43 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
สนใจจะอ่านกลอน
อาจจะอ่อนไหวไปตาม
พาจิตคิดวาบหวาม
หลากนิยามแห่งกาพย์กลอน
เขียนกลอนจิตอ่อนไหว
บ้างถอดใจใส่คำอ้อน
น้ำตาร่วงเปียกหมอน
เขียนเว้าวอนวานบอกใจ
อ่านไปพาใจหวัง
อยากมานั่งอยู่ใกล้ใกล้
อาจพาอุราไหว
ช่างปะไรถ้าใจรัก
ความรักนี่น่าแปลก
อาจจะแลกด้วยอกหัก
กว่าจะได้พบภักดิ์
ก็สะบักสะบอมแล้ว
เรื่องจริงใช่กลิ้งกลอก
รักนี้หลอกให้ใจแป้ว
เสร็จแล้วนั่งกินแห้ว
เพราะเธอแจวมิบอกลา
บทกลอนที่ถ่ายทอด
จากอ้อมกอดแห่งชีวา
กลั่นกรองนองน้ำตา
รจนาเป็นกาพย์กลอน
ออร์เบิร์น วอชิงตัน
๓ พฤศจิกายน ๒๕๕๑
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟบ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
หน้าส่วนตัว
1572
