29 กันยายน 2550 14:50 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
ชีวิตเราเฝ้าดูอยู่เสมอ
ยามพบเจอปัญหาคราสับสน
ครั้งสุขใจไม่เผลอละเมอตน
รวยหรือจนรักตัวเว้นชั่วทราม
ขวนขวายในสิ่งดีมีประโยชน์
อย่ามัวโทษตัวตนคนมองข้าม
มิโกรธคนอื่นด้วยช่วยใจงาม
พยายามฝึกฝนที่ตนเอง
ชีวิตนี้มีเราผู้กำหนด
จะตรงคดสดใสให้บานเบ่ง
หรือจะจมกองทุกข์ทุกบทเพลง
เลือกบรรเลงตามใจใฝ่กระทำ
"กรรม" คือคำกลางกลางหว่างสองขั้ว
ถ้าฝ่ายชั่วติดตนส่งผลต่ำ
ถ้าฝ่ายดีมีค่ากว่าเงินคำ
คำว่า กรรม แยกเป็นเช่นบาปบุญ
ทำกรรมดีนี้เรียก กุศลกรรม
หากกระทำชั่วช้าพาใจขุ่น
เรียก บาปกรรม ตามติดชิดตัวคุณ
ทำจนคุ้นเป็นนิสัยในสันดาน
"สันดาน" คือนิสัยติดใจมนุษย์
มีส่วนสุดสองทางต่างขนาน
สันดานมี ดี ชั่ว ปราชญ์ และพาล
เลือกสักด้านฝึกฝนตนเราเอง
............................
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๒๙ กันยายน ๒๕๕๐
27 กันยายน 2550 13:57 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
หยุดมันลงตรงใจที่ใฝ่รัก
อย่าเพิ่งชักศึกมาฆ่าจิตอ่อน
เพียงลำพังตั้งไว้มิให้คลอน
ยังยอกย้อนหวั่นไหวนี่ใจคน
หากหารักปักจิตครุ่นคิดอ่าน
จะทำการสิ่งใดก็ไร้ผล
ด้วยดวงจิตคิดครุ่นวุ่นกมล
ไฟรักลนเผาผลาญทุกวันเวลา
อยู่กับตัวเราก่อนสอนตนไว้
แม้ยากไร้ก็อยู่ดูคุณค่า
สิ่งที่ฝืนขืนดื้อถืออัตตา
เป็นปัญหาซ้ำซ้อนนอนระทม
เมื่อพร้อมสรรพรับเถิดหากเกิดรัก
จะไม่หนักดวงแดและขื่นขม
แต่หากใจไม่พร้อมจักจ่อมจม
อาจพลาดล้มทั้งงานและการเรียน
เรียนอะไรไม่เท่าเฝ้ารู้จิต
อันความคิดอยากได้ให้ปวดเศียร
ทะยานมากหลากล้นจนอิดเอียน
ด้วยความเพียรเรานี้มีไม่พอ
หยุดพักก่อนสอนใจเมื่อไม่พร้อม
เป็นคนยอมแพ้หน่อยค่อยก้าวต่อ
วันนี้ดันทุรังหวังเคลียคลอ
มีแต่ท้อและทุกข์สุขไม่มี
......................
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๒๗ กันยายน ๒๕๕๐
25 กันยายน 2550 20:51 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
ชื่อว่า "คน" วนเวียนเปลี่ยนแปลงต่อ
คำว่า "พอ" ยากอยู่รู้ความหมาย
แต่มิอาจกระทำย้ำใจกาย
ยังมิวายดิ้นต่อขอข้าที
จะยั้งอยู่ยืนหยัดกี่วัสสา
มิคณาตนเองเบ่งเต็มที่
ทั้งตัวเขาเราท่านบรรดามี
ต่างลุกลี้ลุกลนนี่คนเรา
อะไรหรือคือตัวต้นแห่งเหตุ
ไร้ขอบเขตจำกัดให้ขลาดเขลา
พุทธดำรัสตรัสไว้ให้คิดเอา
"ตัณหา" เผาหัวใจอยากได้เกิน
ลืมเสียสิ้นด้นไปในตัณหา
หลงนึกว่าเป็นจริงวิ่งหกเหิน
สิ่งสุดท้ายกายเอยเคยนั่งเดิน
เขาก็เชิญสู่เชิงเพลิงตะกอน
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๒๕ กันยายน ๒๕๕๐
23 กันยายน 2550 10:03 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
แวะเยี่ยมเยือนเรือนชาน "บ้านกลอนไทย"
ด้วยอยู่ไกลแดนดินถิ่นสยาม
จำใจจากพรากถิ่นถวิลทุกยาม
จึงเข้าตามเวปไซท์ได้พบเจอ
ปกติชอบเขียนเพียรฝึกฝน
ปลอบกมลด้วยกลอนสุนทรเสนอ
บางประเด็นเป็นคล้ายใจละเมอ
จึงพร่ำเพ้อไปบ้างบางเวลา
เพราะยังเป็นปุถุชนคนในโลก
ผ่านทุกข์โศกสุขสันต์ปันคุณค่า
จึงหวั่นไหวไปบ้างบางครั้งครา
ถวิลหานาไร่เคยได้เนา
บ้างก็เอ่ยเปรยฝันถึงวันพรุ่ง
อรุณรุ่งหวังว่าจะไม่เศร้า
แม้ยามท้อก็ได้ระบายบรรเทา
ต่างใฝ่เฝ้าฝึกฝนสอนตนเอง
อิงอาศัยบ้านกลอนพักผ่อนจิต
ต่างลิขิตจินตน์นี้แม้มิเก่ง
ยังเหมือนเด็กหัดเดินเพลินบรรเลง
มิเคยเบ่งทับใครในบ้านกลอน
ในโลกนี้มีมากหลากหลายอย่าง
บนเส้นทางชีวีตริตรองก่อน
มองข้างหน้าเหลียวหลังชั่งใจย้อน
จะสะท้อนให้เห็นเช่นบทเรียน
............................
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๒๒ กันยายน ๒๕๕๐
21 กันยายน 2550 15:27 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
Central Park in New York
หนึ่ง...ปีผ่านไปเร็วไวนัก
หนึ่ง...รักห่างหายไม่คงที่
หนึ่ง...ฝันวันเก่าเรายังมี
หนึ่ง...นี้มีมากหลากประเด็น
ปี...เดือนเคลื่อนไปไม่หวนกลับ
ปี...นับต่อไปมองไม่เห็น
ปี...นี้แปลกจิตคิดลำเค็ญ
ปี...เป็นเวลาน่าคำนวณ
ผ่าน...พ้นคนเคยเชยชิดใกล้
ผ่าน...ไปยากย้อนสะท้อนหวน
ผ่าน...แล้วแนวใดให้ทบทวน
ผ่าน...ล้วนหลากเรื่องชำเลืองดู
ไป...ต่อพอทนแม้หม่นบ้าง
ไป...อย่างที่ฝันฉันจะสู้
ไป...ลองให้เห็นผิดเป็นครู
ไป...อยู่ให้เห็นตามเป็นจริง
..............................
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๒๐ กันยายน ๒๕๕๐