10 ตุลาคม 2550 00:40 น.

"กล้า-อาย"

บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก

คนเราควรมั่นใจในตนก่อน
แล้วค่อยย้อนมองใครมั่นใจต่อ
หากเราขาดมาดมั่นพลันหน้างอ
แล้วจะขอใครอื่นมาชื่นชม

มาถึงถิ่นดินแดนแผ่นดินกว้าง
เหมือนก้าวล่วงทางแคบแทบขื่นขม
ควรสอดส่องมองโลกอันภิรมย์
เห็นเหมาะสมโอกาสฝึกหัดตน

อันความอายหมายว่าสตรีหญิง
นั้นสัจจริงงามงดบทฝึกฝน
สตรีไร้ยางอายไม่น่ายล
แต่เมื่อตนถูกควรม้วนอายใคร

อันความกล้าน่าชมสมบุรุษ
เป็นมนุษย์กล้าหาญนั้นยิ่งใหญ่
แต่หากกล้าทางผิดจิตบรรลัย
จะพาให้อับจนสิ้นหนทาง

อายและกล้าถ้าใช้ให้ถูกที่
เวลาดีให้ผลน่ายลต่าง
อายต่อสิ่งควรอายในแนวทาง
กล้าก้าวย่างหากเห็นว่าเป็นธรรม

รักษาตัวไว้นะอยากจะบอก
อยู่เมืองนอกฝึกไว้ไม่ถลำ
ฝึกแสดงออกหน่อยค่อยน้อมนำ
อย่าให้เขาเหยียบย่ำจนช้ำทรวง

หากเราอายทั้งที่มิได้ผิด
จะพาจิตขลาดเขลาเศร้าน่าห่วง
แสดงออกให้ดีที่ทั้งปวง
มิก้าวล่วงฐานะระวังตน

ขอนำฝากจากใจในวันนี้
รักษาตัวให้ดีมิหมองหม่น
รักและห่วงดวงใจใฝ่กมล
สุขทุกข์ทนเรียนรู้อยู่ให้เป็น

.............................
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๙ ตุลาคม ๒๕๕๐

ขออภัยผู้เขียนไม่สามารถตอบความเห็นในกระทู้ได้
จึงตั้งกระทู้ไว้และแวะมาอ่านความคิดเห็น
ขอบคุณ/ขอบใจ สำหรับทุกข้อความที่ฝากถึงกัน

842

love

comment

7 ตุลาคม 2550 12:21 น.

ความเปลี่ยนแปลง

บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก



เริ่มเรียนรู้ดูแลสิ่งแปรเปลี่ยน 
ที่หมุนเวียนในวันอันผ่านล่วง 
มิอาจหยุดฉุดรั้งสิ่งทั้งปวง 
แม้จะห่วงสุดใจได้แค่มอง 

มองดูความเปลี่ยนแปลงแสดงผล 
จากเหตุต้นที่ทำตามสนอง 
ไม่ว่าสุขทุกข์เกิดกำเนิดตรอง 
จำใจต้องยอมรับปรับปรุงตน 

มิอาจทำทุกอย่างดังใจคิด 
ด้วยยังติดเงื่อนไขให้สับสน 
มิถึงคราจะคิดจิตวกวน 
เตือนกมลอย่างไรห้ามไม่ฟัง 

จึงต้องปรับรับผลจากต้นเหตุ 
แยกประเภทไตร่ตองมองย้อนหลัง 
พอจะเห็นเป็นมาแม้ระวัง 
มิอาจรั้งฉุดไว้ในเวลา 

......................
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก 
๕ ตุลาคม ๒๕๕๐