1 มีนาคม 2553 07:44 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน
สุนทรโวหาร
สืบทอดมานาน
ชาวบ้านเผ่าไทย
ศึกษาจากครู
ท่านรู้บอกได้
เขียนบันทึกไว้
เรียนให้จงดี
ฝึกหัดอ่านเขียน
หมุนเวียนวิถี
จัดวางวลี
ตามที่นึกตรอง
เขียนจบอ่านทวน
สอบสวนบทข้อง
แก้ท่วงทำนอง
ให้คล้องจองกัน
เริ่มจากกลอนสี่
เข้าที่มิหวั่น
อักษรสัมพันธ์
ถูกฉันทลักษณ์
กลอนสี่แคล่วคล่อง
แล้วลองหกหลัก
โยกย้ายถ่ายพัก
ไม่หนักเกินการณ์
กลอนหกยกได้
เร็วไวจัดจ้าน
ถูกตามตำนาน
ค่อยผ่านก้าวไป
ขึ้นกลอนแปดก่อ
สานต่อฝันใฝ่
อย่าด่วนร้อนใจ
พาให้ร้อนรน
แคล่วคล่องครองกลอน
ค่อยป้อนกาพย์ด้น
หมุนเปลี่ยนเวียนวน
ฝึกจนคล่องตัว
จะต่อโคลงฉันท์
ว่ากันได้ทั่ว
มีหลักไยกลัว
ไม่มั่วแน่นอน
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๒๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๓
31 มกราคม 2553 05:17 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
สาธุการกุศลผลบุญส่ง
กายใจตรงวาจามั่นนั่นครบสาม
สำรวมดีพร้อมแล้วแก้วใจงาม
ทุกเขตคามสาธุอนุโมทนา
กายวาจาพร้อมใจมั่นในศีล
มิป่ายปีนข้ามเขตเหตุทุกขา
ร่วมสรรเสริญชื่นชมสมอุรา
แม่ชีจ๋ากตัญญูชูค่าคน
บวชให้ย่าลาลับไม่กลับหวน
จิตรัญจวนบวชให้ได้กุศล
เป็นบุญญาบารมีที่ในตน
กล่อมกมลในธรรมนำชีวิน
รู้จักคิดจิตงามทรามวัยเอ๋ย
แม่ทรามเชยจึงชื่นรื่นรมย์ถิ่น
อยู่กับธรรมย้ำเน้นเป็นอาจิณ
ธรรมระบิลศีลพร้อมช่วยกล่อมเกลา
ก้าวไปเถิดชีน้อยค่อยก้าวต่อ
ตามอย่างพ่อโลกนาถปราชญ์ก่อนเก่า
สัจธรรมนำหนุนอบอุ่นเนา
จิตกายเบาพาตนพ้นอบาย
กายวาจาจิตใจอยู่ในกรอบ
ป้องกันรอบภัยผองมิปองหมาย
ด้วยมีเกราะคือธรรมย้ำใจกาย
ย่างเยื้องกรายใครเห็นเป็นชื่นชม
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๓๐ มกราคม ๒๕๕๓
5 ธันวาคม 2552 15:25 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
พ่อเป็นศูนย์รวมใจไทยทั้งชาติ
ไทยสามารถยืนหยัดทัดทานต่อ
โลกรับรู้พระองค์ทรงพะนอ
ขอกราบพ่อด้วยเกล้าลูกเผ่าไทย
แม้จะเนาต่างแดนแสนไกลโพ้น
คำปลอบโยนสอนสั่งยังหลั่งไหล
น้อมรับพระดำรัสฝึกหัดใจ
เพื่อเป็นชัยชีวิตนิมิตดี
คำพ่อสอน สอนพร่ำย้ำเตือนจิต
พ่อสถิตกลางใจไปทุกที่
จะสานต่อ พอเพียง เลี้ยงชีวี
ขอพ่อนี้ทรงพระเจริญนาน
เป็นมิ่งขวัญรวมใจไทยทั้งชาติ
ข้าพระบาทจะน้อมพร้อมผสาน
สืบต่อแนวดำริที่ประทาน
เพื่อลูกหลานไทยแท้แต่บางบรรพ์
ขอพ่อหายประชวรด่วนพลันเถิด
ข้าฯ ขอเทิดพระคุณหนุนในมั่น
แม้จะเนาต่างถิ่นแผ่นดินกัน
จิตผูกพันเคารพนบพระคุณ
แปดสิบสองพรรษา มาถึงแล้ว
พ่อผ่องแผ้วตรงกลางหว่างใจอุ่น
ไทยทั้งผองเหนือจรดใต้ใต้ร่มบุญ
ซึ้งการุณย์พ่อหลวงของปวงชน
ขอพระองค์เกษมสำราญพร้อม
ปวงข้าฯ น้อมจิตร่วมรวมกุศล
ถวายแด่พ่อไท้ไร้กังวล
ขอกมลพ่อผ่องในครองธรรม
ทศพิธราชธรรม พ่อย้ำฝาก
คุณค่ามากสอนใจให้ชื่นฉ่ำ
พระทรงใช้ให้เห็นเป็นประจำ
การุณย์ค้ำแผ่นดินถิ่นแหลมทอง
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ
ข้าพระพุทธเจ้า
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๕ ธันวาคม ๒๕๕๒
5 ธันวาคม 2552 06:30 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
ทั้งลมฝนปนหนาวคราวต่างถิ่น
จิตถวิลคนเคยเอ่ยถามไถ่
ดุจดังนางในฝันวันวานไกล
เปลี่ยนวันใหม่ใจผันนั่นล่ะนาง
ฝนหอบลมหนาวต้องประคองจิต
มิอยากคิดแต่เผลอละเมอบ้าง
ด้วยเคยคุ้นเคยนักฝากคำพลาง
สองเราต่างสบตาเมื่อครานั้น
สัญญาเก่าเราหมายหมายมาพบ
จะประสบอีกครั้งตั้งใจมั่น
อย่าลืมนะจะมาคราเหมันต์
เธอปล่อยฉันรอค้างตั้งสามปี
สองปีผ่านสัญญาประทับจิต
ยังหวนคิดถึงฝันทุกวันวี่
อนิจจาความรักและภักดี
กลับต้องมีแปรผันผ่านเวลา
เธอดุจนางในฝันมั่นหมายต่อ
จะพะนอผูกพันประสานค่า
มีเหตุให้ห่างกันเพียงกายา
แต่อุรายังคล้องประคองเรา
ก่อนจากกันสัญญาจะคงมั่น
เมื่อถึงวันกลับมาจะเหมือนเก่า
เพียงเวลาแยกเราห่างกันเนา
ต้องหมองเศร้ากลับมาข้าคนเดียว
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๕ ธันวาคม ๒๕๕๒
14 พฤศจิกายน 2552 06:33 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
ป้องกันตัวเราไว้ไม่เสียดอก
ฝากเตือนบอกจากใจให้เฉลียว
โลกไอทีมีมากยากกลมเกลียว
บ้างอยากเอี่ยวเกี่ยวข้องขอจองใจ
ต้องระวังชั่งใจเอาไว้หน่อย
แล้วค่อยค่อยศึกษากันดูได้
ทั้งมุ่งร้าย-หวังดี ผลีผลามไป
อาจแก้ไขไม่ทันน่าหวั่นนัก
จึงเตือนกันไว้ก่อนอาทรเพื่อน
เปรียบเสมือนกระจกยกอาจหนัก
เพียงใช้ส่องมองดูสู่ครองพักตร์
ด้วยใจรักจึงบอกออกคำเตือน
ฟังแล้ววางลงไว้ไม่หนักอก
เพียงสาธกเรื่องเก่าเล่าบอกเพื่อน
เคยมีมาเหตุร้ายในบ้านเรือน
ใจแชเชือนอาจพลาดประมาทเกิน
กันไว้ก่อนก่อนร้ายไม่อาจแก้
คงย่ำแย่หากเจอเก้อขัดเขิน
คิดป้องกันนั้นล่ะถ้าเผชิญ
จะประเมินสถานการณ์ผ่านด้วยดี
จึงฝากบอกออกจากจิตฝากมอบ
ในเขตขอบสหายคิดให้ถี่
ปัจจุบันปัญหาหลากมากมี
กันก่อนที่เหตุเกิดตะเลิดเลย
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๑๓ พฤศจิกายน ๒๕๕๒