26 มกราคม 2548 03:12 น.
บ้านรอจันทร์
คำสัญญา... จนกว่าจะได้พบกัน
เสียงเพลงหวานพริ้วแผ่วแว่วมาสู่
เหมือนบอกผู้ที่เงียบเหงาเฝ้าคอยหา
ว่ารักนั้นยังติดตรึงตลอดมา
ถึงแม้นว่าสองร่างห่างกันไกล
จำได้มั่นพี่ยืนมองน้องลาจาก
แสนลำบากก้มหน้าน้ำตาไหล
สองมือน้องโบกอำลาอย่างอาลัย
สองดวงใจร่ำหวนครวญคำนึง
ได้พบน้องเหมือนฝันอันสูงส่ง
รักดำรงจากวจีที่พร่ำถึง
เอ่ยคำรักฝากสัญญารักตราตรึง
จริงใจจึงได้พบกันดังฝันมา
พาน้องเดินยามสายชมชายหาด
ทรายสะอาดหอมระรินกลิ่นเกศา
กุมมือน้องนุ่มละมุนอุ่นอุรา
กระซิบว่ารักเจ้าเท่าชีวี
จากคำรักอ่อนหวานผ่านอากาศ
จากกระดาษภาพพริ้มเพราเจ้าโฉมศรี
จากได้เพียงแค่ฝันหายามราตรี
มาบัดนี้น้องเคียงข้างไม่ห่างกาย
กอดถนอมแนบเนาว์เจ้าขวัญจิต
สองชีวิตชั่วนิรันดร์รักมั่นหมาย
แต่ใจเอยด้วยหน้าที่ของพี่ชาย
รักไม่คลายต้องเหินห่างแรมร้างลา
มองเครื่องบินเหินทะยานผ่านฟ้าหม่น
ดังใจคนลอยลับกับเวหา
หันกายเดินก้าวห่างอย่างทรมา
หยาดน้ำตาพร่างพราวราวฝนพรำ
เป็นสุขเถิดน้องจ๋าอย่าหมองเศร้า
รักเพียงเจ้ามอบหทัยให้งามขำ
ไม่นานนักรักหวนคืนชื่นใจจำ
ทุกเช้าค่ำ ณ สถาน บ้านรอจันทร์
..........................................
แด่...........จันทร์กะพ้อ
25 มกราคม 2548 07:22 น.
บ้านรอจันทร์
รักและคิดถึงเสมอ....
แหงนหน้ามองท้องฟ้าเวลาค่ำ
หิมะพรำพร่างพรมข่มความหนาว
กระชับเสื้อกันลมพัดพริ้วพราว
มองดูดาวใสกระจ่างข้างดวงจันทร์
เปรียบเช่นหญิงมากมายที่ในหล้า
มีคุณค่างดงามตามเสกสรรค์
ดาวบางดวงทอแสงแข่งนวลจันทร์
ระวิอันสุกกระจ่างสว่างตา
แต่ใจพี่มีไว้เพียงใจหนึ่ง
เป็นใจซึ่งรักมั่นปรารถนา
ใช่หมู่ดาวสวยสว่างกลางนภา
ใจพี่ยามุ่งสมัครรักเพียงเดือน
ถึงอยู่ห่างแสนไกลไม่พบหน้า
จงรู้ว่ารักใครไม่มีเหมือน
มีใจเดียวถนอมไว้ติดใจเตือน
รอวันเยือนรับขวัญดังสัญญา
..............................................
ขอให้น้องมีความสุขมาก ๆ นะ............
24 มกราคม 2548 11:50 น.
บ้านรอจันทร์
ยามแสงแดดเช้าส่องต้องใบหน้า
สายลมพาพัดแกว่งใบไม้ไหว
เสียงนกร้องแว่วหวานกังวานไกล
เธอรู้ไหมฉันแอบคิดจิตจดจำ
ทุกสิ่งที่พานพบประสบเห็น
ดูเหมือนเป็นสิ่งล้ำค่าโปรดอย่าขำ
อยากจะเก็บทุกนาทีและถ้อยคำ
เพื่อบอกพร่ำยามพบประสบเธอ
ให้รู้ว่าแสนคิดถึงคนึงห่วง
วันคืนล่วงจิตสัมพันธ์มั่นเสมอ
เฝ้ารอคอยวันเราได้พบเจอ
จะกอดเธอแนบหทัยไม่ห่างทรวง
เวลาต่างทางไกลไร้ความหมาย
รักไม่คลายดังชีวีที่สุดหวง
โปรดฟังคำจากใจใช่คำลวง
รักพุ่มพวงมิ่งมิตรนิจนิรันดร์
.......................................
แด่.............จันทร์กะพ้อ
24 มกราคม 2548 00:19 น.
บ้านรอจันทร์
ช่างน่าแปลกใจนักเรื่องรักใคร่
จากคนไกลก็ใกล้ดังใจฝัน
จากคนใกล้ก็กลับกลายไกลจากกัน
ทุกคืนวันโลกเปลี่ยนดูเวียนวน
คนรักกันถึงอยู่ไกลไม่เศร้าโศก
ถึงสุดโลกข้ามฟ้าน่าฉงน
คนชังกันนั่งชิดติดกายตน
ก็เหมือนคนไกลห่างต่างดินแดน
เช่นดังฉันและเธอที่เพ้อพร่ำ
ฝากลำนำมอบให้ถึงไกลแสน
ยิ่งเนิ่นนานมั่นรักไม่คลอนแคลน
ดังเหมือนแม้นอยู่ชิดสนิทกาย
ระยะทางถึงจะไกลไม่คิดหวั่น
กาลเวลาถึงต่างกันสิ้นความหมาย
รักเรามั่นกั้นเวลามาท้าทาย
รักไม่คลายข้ามฟ้ามาแนบทรวง
................................................
21 มกราคม 2548 12:42 น.
บ้านรอจันทร์
จันทร์ทอแสงนวลงามอร่ามสรวง
ดาราดวงพร่างพราวสกาวแสง
ใจพี่ล่องลอยไปในลมแรง
ไปสู่แห่งเราเอ๋ยเคยชื่นชม
ในท่ามกลางดอกไม้ใต้ร่มพฤกษ์
พี่ยังนึกยามแนบชิดสนิทสนม
โอบนวลเนื้อหอมละมุนอุ่นอารมณ์
แล้วชี้ชมทะเลครามงามวิไล
จับมือน้องพาเดินเพลินชายหาด
ทรายสะอาดคลื่นพริ้วปลิวไสว
ลมพัดเส้นเกศาปลิวพริ้วรำไร
งามจับใจขวัญชีวีของพี่เอย
ไม่เคยคิดชาตินี้จะมีหวัง
น้องเปรียบดังเทพสวรรค์พลันเฉลย
มอบน้องมาเป็นขวัญใจได้ชื่นเชย
รักเหลือเอ่ยยิ่งล้นจนหมดใจ
ไม่มีหญิงอื่นใดไหนเทียมเจ้า
รักรุมเร้าเต็มฤดีนี่ไฉน
รอวันรักหวานชื่นคืนสุขใจ
สองเราได้ครองกันนิรันดร
..............................................
หน้าส่วนตัว
1603
