4 กรกฎาคม 2548 20:29 น.
บ่...สนจัย
ฟ้ากว้าง
เวิ้งว้างใช่เกินปีกปรารถนา
โบยบินเหนือทะเลเวลา
เมฆคิดถึงโปรยมาเป็นแม่น้ำ
4 กรกฎาคม 2548 20:20 น.
บ่...สนจัย
โลกนี้ยังมีอ้อมตัก
มีรักแด่ดวงมานหวานถวิล
เงี่ยบ...เงี่ยบ...
เงี่ยหูฟังแผ่นดิน
ได้ยินไหม
เสียงหย้างอก บอกรักฟ้า
4 กรกฎาคม 2548 20:13 น.
บ่...สนจัย
ฝากกำลังใจ
มากับสายลม
ยามเธอตรอมตรม
และเหนื่อยล้า
เงยหน้าขึ้น
สูดลมหายใจยาวๆ
และคิดถึง
วันวานที่หวานหอม
4 กรกฎาคม 2548 19:56 น.
บ่...สนจัย
พักหน่อยเถิดนะคนดี
วันนี้อาจเศร้าสับสน
อย่างนั้นแหละเจ้าใจคน
อย่าจริงเสียจนเสียใจ
ข้างนอกแสงแดดแผดร้อน
พักก่อนสักหน่อยค่อยให้
แดดเปรี้ยงราเปลวค่อยไป
หนทางยังไกลน่ากลัว
แดดร้อนใช่ไร้ไม้ร่ม
สายลมยังเย้ายิ้มหัว
ใจร้อนใจไหม้ใจตัว
หม่นมัวใจกลุ้มสุมไฟ
พักหน่อยเถิดนะคนดี
ดนตรีสายลมเริงไหว
ข้างทางยังมีดอกไม้
มีสายน้ำใสไหลริน
หน้าส่วนตัว
1230
