26 มิถุนายน 2548 18:57 น.
บ่...สนจัย
โชคดี
ที่ยังมีวันหวานใว้
ให้คิดถึง
แม้จะทำเธอหกหาย
ไปค่อนครึ่ง
เติมรอยยิ้มสักหยดหนึ่ง
คงพอทำเนา
26 มิถุนายน 2548 18:33 น.
บ่...สนจัย
ดอกไม้บานมักรอเวลาร่วง
มัวแต่ห่วงประเดี๋ยวหอมก็จางหาย
เกิดเป็นคนต้องกล้าร้องท้าทาย
ฝืนชะตาหาความหมายให้กับมัน
เช้ดน้ำตาเถิดคนเหงาอย่าเสร้าสร้อย
รักจะคอยเคียงข้างร่วมทางฝัน
ดูสิ ดวงดอกไม้ในทุ่งนั้น
มีมากพอแบ่งปันกันทุกคน
26 มิถุนายน 2548 18:00 น.
บ่...สนจัย
อย่าปล่อยให้ความเศร้า
ขโมยวัยเยาว์ของเธอไป
อย่าปล่อยให้ความสงสัย
บั่นทอนความศรัทธา
26 มิถุนายน 2548 17:54 น.
บ่...สนจัย
ฟ้ายังมีที่ว่างให้เธอวาด
ธรรมชาติยังบรรเลงบทเพลงหวาน
มีเรื่องราวที่เอื้อให้ใจเบิกบาน
ฟังสิ ลมขานเพรียกเรียกชื่อเธอ
เดินออกมาสิคนเศร้าจงก้าวย่าง
ฟากฟ้ากว้างแรรุ้งฝันปันเสมอ
ฝันให้ไกลปลายรุ้งโพ้นค้นให้เจอ
อย่าเพียงเพ้อฝันเปลี่ยวอยู่เดียวดาย
หน้าส่วนตัว
529
